Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

PRZEDZIAŁ NA STO I WIĘCEJ OSÓB

1965
Marek Piwowski

Przedział na sto i więcej osób to druga etiuda szkolna Marka Piwowskiego. Opowiada w niej o jadącym pociągiem mordercy, który w przedziale dokonuje kolejnych zbrodni. Wysoki, szczupły mężczyzna w płaszczu, skórzanych rękawiczkach i przeciwsłonecznych okularach podróżuje samotnie. Nagle dostrzega leżący na siedzeniu kaszkiet i wyrzuca go przez okno. Po chwili do przedziału wchodzi pasażer, zdejmuje kapelusz i zaczyna czytać gazetę. Zwraca uwagę na opatrzone zdjęciem ogłoszenie o nagrodzie wyznaczonej za wskazanie groźnego przestępcy. Człowiek siedzący naprzeciw wygląda identycznie jak ten z fotografii. Nowy pasażer staje się coraz bardziej nerwowy. Gdy podejrzany zakłada rękawiczki, bohater gwałtownie wstaje i usiłuje wydostać się z przedziału. Morderca blokuje drzwi. Nagle zapada ciemność. Po chwili kamera powraca do jasnego przedziału, w którym pozostał kapelusz ofiary. Morderca wyrzuca go przez okno. Tymczasem do przedziału wchodzi następny człowiek...

Tym razem, inaczej niż w Muchotłuku (1966), Piwowski posługuje się wyłącznie konwencjami kina fabularnego. Nie oznacza to jednak, że rezygnuje z charakterystycznej dla jego twórczości gry filmową formą. Odwołuje się bowiem do rozwiązań typowych dla thrillera. Buduje napięcie za pomocą rekwizytu: rękawiczek, czapki i kapelusza. Wyraźnie akcentuje punkt zwrotny w dramaturgii, kiedy bohater, identyfikuje zbrodniarza. W momencie kulminacyjnym potęguje napięcie, wykorzystując przestrzeń pozakadrową i elipsę. Króciutka etiuda Piwowskiego to także niepozbawiona ironii makabryczna komedia. Przeważa w niej, tak istotny w późniejszych filmach Piwowskiego, żywioł parodii. Źródłem komizmu jest przerysowanie pewnych elementów thrillera. Strój i zachowanie mordercy są natychmiast przez widza identyfikowane. Wyrzucenie czapki jest już pewnym informacyjnym naddatkiem. Jednocześnie autor korzysta z języka kina niemego, choć film trudno uznać za niemy. Nie pada w nim wprawdzie ani jedno słowo, lecz został opatrzony niezwykła ścieżką dźwiękową. Jazzowa muzyka z wyraźnym motywem trąbki tworzy nastrój szalonej, szybkiej podróży. W drugiej części filmu milknie trąbka, a dominować zaczynają instrumenty perkusyjne, które współtworzą dramaturgiczne napięcie. Na koniec znów powraca trąbka, a pociąg wjeżdża w ciemny tunel, co nie wróży dobrze ostatniemu współpasażerowi mordercy. Klamrowa kompozycja ścieżki dźwiękowej sugeruje, że szaleństwo trwa, a morderca dokonywał zbrodni w przeszłości i będzie robił to nadal.

Katarzyna Mąka-Malatyńska
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.