Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

PRZYPADEK ZAJĄCA

2009
Jakub Wroński

Od czasów Ezopa wilk noszący ludzkie cechy jest uosobieniem zagrożenia i agresji. Czasami zwycięża swą przebiegłością, jak w bajce o Wilku i czapli, niekiedy zaś inni okazują się sprytniejsi od niego. Bajkopisarze od starożytności posługiwali się alegorią, dowcipem i wyrazistym morałem. Wroński nawiązuje do zasadniczych cech gatunku, podejmując z nimi specyficzny dialog. Animowana forma filmowa, którą wielu widzów wciąż kojarzy z przekazem przeznaczonym dla dziecięcego odbiorcy, zostaje wykorzystana do zbudowana opowieści dla dorosłych, jaką przez wiele wieków historii literatury była epicka bajka. Ścieżka dźwiękowa Przypadku zająca składa się wyłącznie z muzyki. Wyeliminowanie słowa, podstawowego budulca literackiej bajki, czyni opowieść Jakuba Wrońskiego otwartą na znaczenia, polisemiczną.

W animowanej etiudzie Przypadek zająca Wroński opowiada o przyjaźni pomiędzy wilkiem a zającem. Przyjaciele bawią się przy nasypie kolejowym, układając na szynach monety. Zająca przeraża jednak świst pędzącego pociągu i odtąd cierpi na zaburzenia lękowe. Wilk postanawia przyjść mu z pomocą. Chwyta się różnych metod, by uleczyć przyjaciela. Bolesne zastrzyki wpędzają go jednak w jeszcze gorszy stan. Z jego chorobą nie radzi sobie nawet miejscowa znachorka. Wilk liczy na interwencję boską w tak trudnej sprawie. Udaje się więc z zającem pod figurę Matki Boskiej. Gdy jednak Najświętsza Maria Uzdrowicielka schodzi w łunie światła z cokołu, drżący ze strachu zając chowa się za wilkiem. Wilk nie poddaje się i podejmuje kolejne próby. Chce uleczyć przyjaciela poprzez czerpanie energii z rytuałów Ashram. Gdy i tym razem ponosi porażkę, zabiera zająca w podróż, dzięki której nie tylko oswoi lęki, ale i zwiedzi świat. Końcowa sekwencja filmu składa się ze zdjęć, w które autorzy wkleili rysunkowe postaci.

Etiuda Wrońskiego powstała w roku 2009 - czterdzieści lat po tym, jak w moskiewskim studio Sojuzmultfilm zrealizowano pierwsze odcinki słynnego serialu rysunkowego dla dzieci Wilk i zając. Wroński nie tylko nawiązuje do klasycznej bajki, ale i podejmuje swoistą grę z legendarną serią, która dla pokolenia dzieci urodzonych w Polsce w latach siedemdziesiątych stała się dobranocką dzieciństwa. Główni bohaterowie Wilka i zająca ucieleśniali typowe dla klasycznej bajki postaci. Zwierzątka rywalizowały ze sobą, goniły, próbowały pokonać. W każdej potyczce zwyciężał słabszy, ale sprytniejszy zając. Wroński za pomocą w podobny sposób antropomorfizowanych bohaterów opowiada o przyjaźni. Wykorzystując zakorzenione w naszej kulturze schematy fabularne i przenicowując je, opowiada o dzisiejszych lękach i kondycji człowieka we współczesnej cywilizacji.

Katarzyna Mąka-Malatyńska
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.