Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

ZAKOCHANY PINOKIO

1958
Andrzej Kondratiuk Jerzy Augustyński

Swobodna impresja na temat miłości. Nieszczęśliwy arlekin wędruje po świecie w poszukiwaniu wielkiego uczucia.

"Pokolenie Polańskiego, Kostenki, Kondratiuka stało się w Szkole początkiem czegoś zupełnie nowego i niewyobrażalnego. Myśmy naśladowali naszych ojców, wszystko było w nas przedwojenne, łącznie z dobrym wychowaniem." - wspominał po latach Andrzej Wajda (Filmówka. Powieść o łódzkiej Szkole filmowej, red. K. Krubski i in., Warszawa 1998, s. 94-95). Pierwszych studentów pobierających nauki przy Targowej szokowały prowokacyjne zachowania nieco młodszych kolegów i zaskakiwały ich propozycje filmowe, oddające atmosferę Odwilży i względnej swobody w polskiej kulturze. W roku 1958 powstały trzy filmy, które łączą nazwiska twórców - zgranej paczki przyjaciół, poetyka wyraźnie naznaczona wpływami surrealizmu i muzyka jazzowa. Roman Polański realizuje wówczas Dwóch ludzi z szafą, Janusz Majewski - Rondo, Andrzej Kondratiuk (wspólnie z Jerzym Augustyńskim) - Zakochanego Pinokia.

Kondratiuk posługuje się tymi samymi kategoriami estetycznymi, do których odwołują się Majewski i Polański. Jego bohater uwikłany zostaje w równie absurdalne sytuacje, które czynią postać raz tragiczną, raz groteskową. Związek Zakochanego Pinokia z przywołanymi etiudami ujawnia się najwyraźniej w scenie zrealizowanej na plaży. Nagle jego postać znika - widz obcuje przez chwilę wyłącznie z odbiciem bohatera w lustrze wetkniętym w piach. Fale długo liżą brzeg, na pustej plaży wśród konstrukcji z powyginanych prętów znajdują się porzucony płaszcz Pinokia i kryza. Nagle pojawia się baletnica, ukochana bohatera. Tańczy, ale sprawia wrażenie jakby kogoś szukała.

Zaburzenie typowej dla realizmu percepcji świata przedstawionego jest konsekwencją nie tylko odrzucenia zasad dramaturgicznych i logiki przyczynowo-skutkowego opowiadania, lecz także rezultatem konsekwentnie stosowanych zabiegów operatorskich, inscenizacyjnych, ujęć trickowych. Pinokia poznajemy siedzącego w rozhuśtanym wagoniku karuzeli. Po chwili świat wiruje. To ujęcie Kondratiuk montuje w szybkim rytmie, który podpowiada mu muzyka, z obrazami tańczącej baletnicy. Wielokrotnie wykorzystywane w etiudzie lustro to typowy dla surrealizmu rekwizyt, przedmiot o konotacjach freudowskich oraz element zaburzający sposób postrzegania bohatera, wprawiający jego obraz w dodatkowe drżenia, zniekształcający jego twarz.

Finał etiudy wyraźnie nawiązuje do surrealizmu francuskiego okresu kina niemego. Na plaży znajduje się tańcząca słuchawka prysznicowa, z nieba spadają parasole. Ostatnie ujęcie przedstawia szczęśliwą, jak można przypuszczać parę - Pinokia i baletnicę, idących po pomoście, opuszczających przestrzeń surrealnego spektaklu.

Katarzyna Mąka-Malatyńska
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.