Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

POCZĄTEK

1983
Dorota Kędzierzawska

To druga w dorobku Doroty Kędzierzawskiej etiuda dokumentalna. Zrealizowana została w rok po sukcesach nominowanego do studenckiego Oscara fabularnego filmu Jajko (1982). Podobnie jak w przypadku wcześniejszego dokumentu Agnieszka (1981) Kędzierzawska sięga po formułę dokumentalnej impresji. Tym razem nie koncentruje się jednak na jednostkowym bohaterze, co stanie się zasadniczym rysem jej twórczości, lecz na społecznym zjawisku. Bożena Janicka pisała w kontekście późniejszych filmów autorki Początku: "Kędzierzawska porusza tematy świadczące o społecznej wrażliwości, charakterystyczne dla kina zaangażowanego, ale - i to czyni je niezwykle oryginalnymi - ich poetycki język przynależy do innej materii." (B. Janicka, Frieda, "Kino" 1998, nr 10).

Początek jest filmem szczególnym w artystycznej karierze Kędzierzawskiej. Z jednej strony bowiem, jak w innych jej etiudach szkolnych, tak i w tej pojawiają się najistotniejsze elementy jej autorskiego kina - dziecko, choć nieobecne w kadrze, pozostaje ważnym bohaterem w świecie przedstawionym tego dokumentu. Początek zrealizowany został z niezwykłą dbałością o warstwę wizualną. Z drugiej jednak strony to film właściwie eksperymentalny, odwołujący się wręcz do kina abstrakcyjnego, w którym znaczenie fundamentalne ma operowanie plamą, kształtem, światło-cieniem.

Etiudę otwiera dokumentalne ujęcie łódzkiej ulicy, wzdłuż której stoją robotnicze domy z czerwonej cegły. W ścieżce dźwiękowej umieszczono płacz dziecka i nasilający się stukot obcasów o bruk. W kolejnych kadrach, w bardzo bliskich planach ukazane zostają elementy warsztatu pracy włókniarki: naciągnięte przędze, parciane pasy, fragment koła. Nagle urządzenia wprawione zostają w ruch, a warstwę dźwiękową filmu dominują rytmiczne stuki i piski przez nie wydawane. Gdy wzrok i słuch widza przyzwyczają się do monotonnego rytmu, nagle pojawia się długie statyczne ujęcie ukazujące tę samą ulicę filmowaną w pełnym słońcu. W tle znów rozlega się płacz dziecka. Po chwili powraca rytmiczny dźwięk maszyn, który stopniowo wypiera płacz. Wracamy do zakładu pracy i do niemal abstrakcyjnych ujęć maszyn w dużych zbliżeniach. W tej części filmu pojawiają się jednak kadry, w których widoczne są dłonie kobiet, profile ich twarzy. Pod koniec sekwencji kamera ukazuje cztery kobiety idące przez fabryczną halę. Każde z tych ujęć zmontowane zostało z bliskimi planami fragmentów maszyn włókienniczych. Film zamyka kolejny statyczny kadr. Tym razem ruch gwałtownie zastyga. W zatrzymanym kadrze widzimy prządkę. Fabryka milczy, słuchać tylko stukot obcasów. Zza kadru dobiega głos bohaterki, która jak mantrę powtarza zdanie, że nie ma czasu rozmawiać, że ma dzieci, że spieszy się do domu. Po raz trzeci słychać łkające dziecko.

Króciutki film Kędzierzawskiej ma niezwykle przemyślaną strukturę opartą na klasycznej kompozycji, której podstawę stanowią trzy ujęcia statyczne oraz dwie dłuższe sekwencje wypełnione wewnątrzkadrowym ruchem. Efekt artystyczny oparty jest na kontraście pomiędzy ruchem i statyką, człowiekiem i maszyną. Kędzierzawska pokazuje proces depersonalizowania człowieka, który jest konsekwencją nieustannej pracy i niemal całkowitej redukcji prywatnej sfery życia.

Katarzyna Mąka-Malatyńska
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.