TROIS COULEURS. ROUGE

• Tytuł polski: TRZY KOLORY. CZERWONY

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska, Francja, Szwajcaria
• Rok produkcji:
  1994
• Premiera:
  1994. 05. 27
• Gatunek:
  Film psychologiczny
• Barwny, 95 min

Dwudziestoletnia modelka Valentine Dussaut i Auguste Bruner, student prawa, mieszkają przy tej samej ulicy w Genewie. Codziennie mijają się, nie zwracając na siebie szczególnej uwagi. Narzeczony Valentine, Michel, jest reżyserem, pracuje w Londynie nad kolejnym filmem. Auguste, przygotowujący się do końcowych egzaminów na uczelni, kocha Karin, seksowną blondynkę, która zajmuje się podawaniem przez telefon prognozy pogody.
Pewnego wieczoru Valentine potrąca samochodem błąkającego się na ulicy psa. Wystraszona i zdenerwowana dziewczyna odwozi zwierzę pod adres przyczepiony do jego obroży. Ale właściciel psa - emerytowany sędzia Joseph Kern - nie chce przyjąć go do domu. Valentine bierze więc zwierzaka do siebie.
Pewnego dnia pies niespodziewanie ucieka. Szukając go Valentine trafia ponownie do domu sędziego. Odkrywa tam, że sędzia podsłuchuje rozmowy telefoniczne swych sąsiadów, poznając w ten sposób ich najtajniejsze, często wstydliwe tajemnice.
Valentine jest początkowo oburzona postępowaniem sędziego. Ale z czasem ten zgorzkniały i zamknięty w sobie mężczyzna zaczyna ją coraz bardziej intrygować. Dziewczyna uświadamia sobie, że jego działanie jest desperacką próbą zrozumienia ludzkich czynów, motywów i intencji, być może zrozumienia własnego postępowania. Kern wydał bowiem przed laty - nie będąc przekonany o winie oskarżonego - wyrok skazujący na człowieka, który odebrał mu ukochaną kobietę.
W miarę zacieśniania znajomości z sędzią także Valentine wyznaje mu swoje tajemnice: konflikty z Michelem, niepokój o samotnie mieszkającą matkę i o nastoletniego brata narkomana.
Tymczasem sędzia składa na policji doniesienie na samego siebie o podsłuchiwaniu rozmów telefonicznych swych sąsiadów. Pojawiają się na ten temat artykuły w prasie, sąsiedzi Kerna reagują pogróżkami, obrzucają kamieniami okna jego domu.
Auguste, zdawszy pomyślnie końcowe egzaminy, przygotowuje się do poprowadzenia pierwszej sprawy. Ale jego ukochana Karin wdaje się w romans z innym mężczyzną, przestaje odpowiadać na telefony. Zaniepokojony chłopak śledzi ją na ulicy, potem przez okno widzi ją w łóżku z nowym kochankiem. W odruchu desperacji postanawia pojechać na pewien czas do Anglii. Wybiera się tam także Valentine, by odwiedzić Michela. Oboje kupili już bilety na prom. W dniu ich wyjazdu pogoda nagle się załamuje, na morzu zaczyna się sztorm.

"Trzy kolory: Czerwony" otrzymał Cezara za muzykę dla Zbigniewa Preisnera, nagrodę Georgesa Meliesa dla najlepszego francuskiego filmu 1994 roku przyznaną przez francuski syndykat krytyków filmowych, nagrodę krytyków Los Angeles dla najlepszego filmu zagranicznego i nominację do Złotego Globu w tej samej kategorii.
"Czerwony" to ostatni film z trylogii ilustrującej trzy hasła Rewolucji Francuskiej: Wolność, Równość, Braterstwo i - wedle zapowiedzi reżysera - ostatni film w jego karierze. Więź, jaka łączy Valentine i sędziego jest pewnym rodzajem braterstwa. On - cynik i pesymista, pełen gorzkiej mądrości i szorstkiego wdzięku, ona - piękna, dobra, ufna i gotowa kochać - walczą ze sobą, ścierają się, a jednocześnie potrzebują siebie. Ona budzi go do życia, on - o dziwo - zaraża ją wiarą w miłość.
W "Czerwonym" ważna jest nie tyle akcja, co szczegóły, pewne przedmioty, elementy scen, statyści pojawiający się w tym, a nie innym momencie. Szczegóły te sugerują m.in., że istnieje jakiś tajemniczy związek między Valentine i Augustem. Oboje lubią tę samą muzykę, grę w kręgle, oboje przeżywają podobne kłopoty uczuciowe. Składając w całość te poszczególne elementy widz zaczyna zadawać sobie pytanie, czy spotkają się ludzie pasujący do siebie jak dwie połówki jabłka, czy połączy ich miłość, ale także: czy przypadek jest przypadkowy, czy Bóg jest dobry, czy okrutny, czy sprawiedliwość jest sprawiedliwa?
Ogromnym atutem "Czerwonego" są aktorzy: Irţne Jacob, która grała już u Kieślowskiego w "Podwójnym życiu Weroniki" i Jean-Louis Trintignant, jeden z najznakomitszych aktorów francuskiego kina. Wspaniałe są także zdjęcia Piotra Sobocińskiego. Ciepłe tonacje, miękkie światło robiące wrażenie naturalnego i długie ujęcia sprawiają, że plenery - kręcone w Lozannie i Genewie - wydają się bardziej namalowane niż sfotografowane. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 1994
  Vancouver (Międzynarodowy Festiwal Filmowy)-Główna Nagroda "Air Canada"
• 1994
  Bydgoszcz (od roku 2010; w latach 1993-99 Toruń; w latach 2000-09 Łódź) (Międzynarodowy Festiwal Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych "Plus Camerimage")-"Srebrna Żaba" w Konkursie Głównym
  Piotr Sobociński
• 1995
  Złota Taśma (Nagroda Koła Piśmiennictwa Filmowego SFP)-w kategorii: film polski
  za rok 1994
• 1994
  Nagroda im. Georgesa Meliesa
• 1994
  Los Angeles (Stowarzyszenie Krytyków Filmowych)
  w kategorii: film obcojęzyczny
• 1994
  Nowy Jork (Stowarzyszenie Krytyków Filmowych)
  w kategorii: film obcojęzyczny
• 1994
  Oscar (Nagroda Amerykańskiej Akademii Sztuki Filmowej)
  nominacja w kategorii: reżyseria
  Krzysztof Kieślowski
• 1994
  Oscar (Nagroda Amerykańskiej Akademii Sztuki Filmowej)
  nominacja w kategorii: scenariusz oryginalny
  Krzysztof Kieślowski
  Krzysztof Piesiewicz
• 1994
  Oscar (Nagroda Amerykańskiej Akademii Sztuki Filmowej)
  nominacja w kategorii: zdjęcia
  Piotr Sobociński
• 1994
  BAFTA (Nagroda Brytyjskiej Akademii Sztuki Filmowej)
  nominacja w kategorii: najlepszy film
• 1994
  BAFTA (Nagroda Brytyjskiej Akademii Sztuki Filmowej)
  nominacja w kategorii: reżyseria
  Krzysztof Kieślowski
• 1994
  BAFTA (Nagroda Brytyjskiej Akademii Sztuki Filmowej)
  nominacja w kategorii: scenariusz oryginalny
  Krzysztof Kieślowski
  Krzysztof Piesiewicz
• 1994
  BAFTA (Nagroda Brytyjskiej Akademii Sztuki Filmowej)
  nominacja w kategorii: rola kobieca
  Irene Jacob
• 1994
  Cezar (Nagroda Francuskiej Akademii Sztuki Filmowej)
  nominacja w kategorii: najlepszy film
• 1994
  Cezar (Nagroda Francuskiej Akademii Sztuki Filmowej)
  nominacja w kategorii: reżyseria
  Krzysztof Kieślowski
• 1994
  Cezar (Nagroda Francuskiej Akademii Sztuki Filmowej)
  nominacja w kategorii: pierwszoplanowa rola męska
  Jean-Louis Trintignant
• 1994
  Cezar (Nagroda Francuskiej Akademii Sztuki Filmowej)
  nominacja w kategorii: pierwszoplanowa rola kobieca
  Irene Jacob
• 1994
  Cezar (Nagroda Francuskiej Akademii Sztuki Filmowej)
  nominacja w kategorii: scenariusz
  Krzysztof Kieślowski
  Krzysztof Piesiewicz
• 1994
  Cezar (Nagroda Francuskiej Akademii Sztuki Filmowej)
  w kategorii: muzyka
  Zbigniew Preisner
• 1994
  Valparaiso (MFF)-Główna Nagroda
• 1994
  Złoty Glob (Nagroda Stowarzyszenia Prasy Zagranicznej w Hollywood)
  nominacja w kategorii: film obcojęzyczny
• 1999
  Koniec wieku - ankieta "Polityki"
  6 miejsce wspólnie z pozostałymi częściami trylogii w ankiecie "Najciekawsze filmy polskie XX wieku"

Patrz także:

schowaj

• 1993
  TROIS COULEURS. BLANC
  Film fabularny / Krzysztof Kieślowski
• 1993
  TROIS COULEURS. BLEU
  Film fabularny / Krzysztof Kieślowski