SIEDEMNASTOLATEK

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  2000
• Premiera:
  2001. 05. 07
• Barwny, 45 min

Historia dojrzewania do miłości, pierwszego, na poły dziecinnego uczucia, opowiedziana z perspektywy ojca tytułowego siedemnastolatka, z zawodu pisarza. Akcja rozgrywa się w ciągu ostatniego miesiąca wakacji w małym amerykańskim miasteczku. Siedemnastoletni William Baxter, flirtujący dotąd co najwyżej z geometrią, zakochuje się od pierwszego wejrzenia w dość dziwacznej przyjaciółce swej szkolnej koleżanki. Na oczach zdumionych rodziców i młodszej siostry Jane dokonuje niesamowitych wyczynów, mających zapewnić mu wieczne szczęście w ramionach panny Pratt. Całość zmierza ku zaskakującemu finałowi, w istocie bowiem są to najważniejsze wakacje w życiu Williama, choć on sam jeszcze o tym nie wie. Widowisko jest telewizyjną adaptacją książki amerykańskiego powieściopisarza i dramaturga Newtona Bootha Tarkingtona (1869-1946), dwukrotnego laureata nagrody Pulitzera za powieści "Wspaniali Ambersonowie" i "Alice Adams", uhonorowanego też medalem Roosevelta "za zasługi oddane literaturze amerykańskiej w odmalowaniu życia na Środkowym Zachodzie", medalem Howellsa Amerykańskiej Akademii Sztuk i Literatury oraz złotym medalem Amerykańskiego Instytutu Sztuk i Nauk. Tarkington pisywał sentymentalno-realistyczne powieści o zabarwieniu satyrycznym, obrazujące dobrze mu znane środowiska małomiasteczkowe na Środkowym Zachodzie (był synem prawnika z Indianapolis). Początkowo zarzucano mu zbytni sentymentalizm i błahość tematyki i niezbyt ceniono jego twórczość, dopiero jako znany już pisarz w dowód uznania swego talentu otrzymał z uniwersytetu w Princeton honorowy tytuł magistra nauk humanistycznych i doktora literatury (tytuł honorowy, gdyż z powodu oblanego egzaminu z greki, nigdy nie ukończył college'u). Najwierniejsze grono czytelników zjednały pisarzowi książki dla młodzieży, jak "Penrod" (1914) czy "Seventeen" (1916). "Siedemnastolatek" wszedł do kanonu lektur młodzieżowych kolejnych pokoleń. W dniu swoich 17. urodzin William Baxter zapewnia przyjaciela, że dziewczyny go nie obchodzą - mogłyby wszystkie poumierać i w ogóle by tego nie zauważył. Lecz tę jedną zauważa natychmiast. Jak odurzony wraca do domu, słowa same układają się w rymy: "Nikt nie przedstawił mnie tej pani, / Gdy więc imienia nie mam dla niej, / Tak chyba wybrnę z biedy, Że nazwę ją Milady!" Niestety, nikt nie zauważa, jaki płomień ogarnia serce młodzieńca. Jakby nic się nie stało, mama wysyła syna do blacharza po balię kocioł do gotowania bielizny. Na nic zdają się wykręty i dramatyczne okrzyki: o, bogowie! Wędrówka przez pół miasta z balią na głowie, w towarzystwie starego służącego Genezisa i nieznośnego kundla przybłędy, omal nie kończy się totalną kompromitacją. Panna Pratt domaga się aresztowania okropnego człowieka "z blachą na głowie" i jego psa, który śmiertelnie przestraszył jej "najslodsego pieśka". Sepleniąca piękność na szczęście nie rozpoznaje Williego i śle spod kapelusika promienne uśmiechy, gdy chłopak snuje się za nią co wieczór, elokwentny i elegancki, w przydużym fraku "pożyczonym" bez wiedzy ojca i w tajemnicy przed mamą. Nieszczęsny frak, symbol dorosłości, stanie się powodem wielu rodzinnych nieporozumień. Czas płynie, w ozdobnym pudełku przybywa skarbów - William przechowuje jak relikwie zasuszone płatki i więdnącą różę, koralik, guzik, wstążkę. Układa wiersze i śpiewa, zachowuje się coraz bardziej dziwacznie. Jego mała siostrzyczka, wścibska i gadatliwa, wiecznie umorusana Jane skrupulatnie donosi mamie, co Willie zrobił lub powiedział. Objawy osobliwego szaleństwa nasilają się pod koniec wakacji, gdy zbliża się czas rozstania z ukochaną "szczebiotką". Na pożegnalnym balu William chce wystąpić we fraku, lecz ojciec ani myśli wyrzucać w błoto czterdziestu dolarów. Stanowczo żąda, by syn wybił sobie z głowy "wszystkie te głupstwa". Jednak gdy człowiek ma siedemnaście lat... [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj