TO JEDNAK BYŁAM JA!

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1998
• Gatunek:
  Film biograficzny
• 30 min

Spogląda w monitor z niedowierzniem. Widzi opuchniętą twarz zaniedbanej, niezbyt trzeźwej kobiety w towarzystwie zarośniętych, niedomytych i także nietrzeźwych mężczyzn. I - z pewnym zdziwieniem, wahaniem, niesmakiem - przyznaje: to jednak byłam ja! Widzowi też trudno w to uwierzyć. Uczyła się w liceum medycznym, lecz przerwała naukę, porzuciła dom. Sypiała gdzie popadło. Piła, żeby z sobą skończyć. Szybko stawała się ludzkim wrakiem. Pewnego dnia poznała Maćka, takiego samego wykolejeńca jak i ona. Potem dołączył do nich Wojtek, który wcześniej mieszkał wraz z kotem i psem w szałasie zbudowanym w lesie. Zakotwiczyli we trójkę - a właściwie we czwórkę, bo była jeszcze sympatyczna suczka - w drewnianym domku na ogródkach działkowych. Żyli, a właściwie pili z tego, co znaleźli w śmietnikach. Było wesoło. Skończyło się, kiedy domek doszczętnie spłonął. Zszokowaną zawieziono do schroniska "Markotu". Kiedy doszła do siebie, a trwało to kilka miesięcy, przyjęła propozycję zostania salową w Szpitalu Światowego Centrum Wychodzenia z Bezdomności. Pracowała, wracała do ludzkiego życia, ale było jej smutno, bo tam - na działkach - miała kogoś bliskiego i kumpla. Oni pozostali w tamtym świecie. Ona przebyła długą drogę, powróciła do zawodu, który kiedyś sobie wybrała. Jest dziś pielegniarką. Pomaga rozbitkom, wykolejeńcom, samotnym, których nie chce nikt. Hanna Kramarczuk konfrontuje bohaterkę swego filmu z jej zarejestrowaną na taśmie - a więc niejako namacalną - przeszłością. Prowokuje ją do wspomnień i skomentowania oglądanych obrazów, co nie jest łatwe. Kobieta bowiem najwyraźniej pragnie odciąć się od tego, co widzi, lecz sceny z niedawnego wczoraj wcale nie są jednoznacznie odpychające: chwilami wręcz bije z nich ciepło, uczucie swobody, radość. Autorka towarzyszy też bohaterce w jej dzisiejszych zajęciach. I znów konfrontuje ją, tym razem na użytek widza, ze środowiskiem, w którym jeszcze nie tak dawno żyła i menelami, których już w niczym nie przypomina. To bardzo ludzki i trochę przewrotny film, budzący złożone odczucia - od odrazy po sympatię, od potępienia po wybaczenie, od zdumienia do zrozumienia. (źródło: www.tvp.com.pl)

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj