POCHWALONY BĄDŹ PANIE MÓJ

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1997
• Barwny, 41 min

Urodził się około 1414 roku w Dukli, w pobliżu Krosna, za panowania Władysława Jagiełły. Na chrzście dano mu imię Jan. Jego rodowe nazwisko mogło brzmieć Dźwig, znany jest jednak jako Jan z Dukli. Lokalna tradycja mówi, że w młodości był pustelnikiem. Do dziś wierni pielgrzymują do groty Zaśpit, gdzie ponoć przebywał, a także na górę Cergową, gdzie - według późniejszych przekazów - również miała znajdować się jego pustelnia. Najprawdopodobniej około 1430 roku Jan wstąpił do zakonu franciszkanów w Krośnie. Odbył w nim nowicjat, przygotował się do kapłaństwa i nauczył języka niemieckiego. Był kantorem, spowiednikiem, kaznodzieją, gwardianem. W 1443 roku udał się do klasztoru ojców franciszkanów we Lwowie. Sprawował tam urząd kustosza kustodii ruskiej, potem został kaznodzieją mieszczan niemieckich w kościele św. Ducha. W 1463 roku przeniósł się do zakonu bernardynów o surowszej regule. Zrezygnował ze wszystkiego, co pozwoliłoby mu wywyższać się nad innych. Cierpliwy, pobożny, pokorny, dzielący się z biednymi swymi skromnymi posiłkami, cieszył się szczególnym szacunkiem mieszkańców Lwowa. Zmarł w roku 1484.
Po śmierci otoczono Jana z Dukli kultem. Modlono się do niego i proszono o wstawiennictwo przed Bogiem. Odnotowano przypadki cudownych uzdrowień, których zmarły dokonał. Ale jego kult umocniła i rozsławiła obrona Lwowa przed wojskami Chmielnickiego i Tuhaj-beja w 1648 roku. Legenda głosi, że właśnie za sprawą Jana najeźdźy odstąpili od miasta po kilku nieudanych szturmach. Po tym zdarzeniu powszechnie zaczęto uważać go za błogosławionego, choć jego proces beatyfikacyjny zakończył się dopiero w 1733 roku. W 1947 roku wznowiono starania o kanonizację bł. Jana z Dukli. Proces ten zakończył się pomyślnie w 1994 roku. 10 czerwca 1997 podczas swej kolejnej pielgrzymki do Polski, Jan Paweł II dokonał w Krośnie kanonizacji błogosławionego.
Film opowiada o życiu i ziemskich dokonaniach piętnastowiecznego pustelnika, zakonnika i kaznodziei, mało dziś znanego, choć pamięć o nim trwa w tradycji zarówno rzymskich, jak i greckich oraz ormiańskich katolików. W opowieść wplatają się zdjęcia z miejsc, w których błogosławiony przebywał, oraz sceny z życia klasztoru bernardynów w Kalwarii Zebrzydowskiej i wypowiedzi zakonników o tym, kim dla nich jest Jan z Dukli, a także dlaczego wybrali ten właśnie zakon i co najważniejsze jest w jego regule. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj