PIĘTNO

• Film dokumentalny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1988
• Barwny, 23 min

Kazimiera Iłłakowiczówna (1892-1983), poetka, były - jak o sobie mówiła - urzędnik państwowy (sekretarz w podległym Marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu Ministerstwie Spraw Wojskowych), pochodziła z Wilna (nieślubne dziecko wyklętej przez arystokratyczną rodzinę późniejszej, zmarłej przedwcześnie na zapalenie płuc, wiejskiej guwernantki i prawnika, syna Tomasza Zana) po wojnie skierowana została do Poznania, dokwaterowana do wielorodzinnego mieszkania przy ul Gajowej 4, z którego okna wychodziły na zajezdnię tramwajową. Życie jej w tym jak pisała "Poznaniu na wygnaniu", upływało w rytmie zgrzytu tramwaju i dwóch dokładnie tak samo nastawionych budzików. Punktualna, pedantyczna, perfekcyjnie zorganizowana silnie oddziaływała na swoje otocznie. Z czasem, kiedy straciła wzrok, szczególnie surowo traktowała i siebie oraz osoby zamieszkujące po sąsiedzku, czy w różnych powodów ją odwiedzające. Inscenizowany dokument, w którym kamera porusza się niczym niewidoma osoba, realizowany tylko w pokoju - późniejszym Muzeum Kazimiery Iłłakowiczówny, w offowej narracji wieloletniej sąsiadki - Józefy Kafarskiej i siostrzenicy Janiny Czerwijowskiej oraz z mało znanymi, niezwykle przejmującymi, bardzo osobistymi wierszami (jeden z wersów np. brzmi: "...śnią mi się główki dzieci naszych niepoczętych, do mnie, do ciebie podobne..."), relacjonuje życie poetki, odsłania jej charakter, nawyki, emocje, także w codziennej wobec wszystkich oschłości, te głęboko skrywane.

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj