Portret ojca, którego dzieci opuściły rodzinny dom.

Bohaterem filmu jest Antoni. Mężczyzna urodził się i całe życie spędził w Jarosławiu. Obecnie mieszka z żoną w dużym domu opuszczonym już przez dzieci. Syn wyjechał do Łodzi, dwie córki - do Krakowa. Jego codzienność naznaczona jest rutyną: rano - basen, potem - praca, wieczorem - telewizja. Rzadko wyjeżdża: czasami odwiedza pobliski ogród botaniczny, w górach spędza z żoną wakacje. Mimo obecności bliskiej osoby odczuwa pustkę i osamotnienie. W Dokumencie dominuje smutek i melancholia rozumiana jako tęsknota za przeszłością oraz żal, że pewnych wyzwań już się nie podejmie.

Opowieść o Antonim dotyczy teraźniejszości, od której kilkakrotnie ucieka we wspomnienia związane z synem, ze swoim zakorzenieniem w Jarosławiu, ze ślubem. Struktura scen retrospektywnych jest zróżnicowana. Niekiedy są one skoncentrowane wokół jednego drobnego zdarzenia. Wówczas czas płynie wolno i odmierza go jednostajne tykanie zegara, kapanie wody. Innym razem - układaj się w sekwencje ujęć, w których syntezie podlega wiele lat życia bohatera.

Dokument to film animowany, ale jego twórca sięga również po środki wyrazu charakterystyczne dla komiksu (sposób funkcjonowania napisów w etiudzie) i kina dokumentalnego (archiwalne fotografie, autentyczny monolog). Za sprawą tych ostatnich czyni swój film wiarygodnym, a jednocześnie bardzo osobistym.

Historia ta powstała w oparciu o rozmowy i wspomnienia. Nakładają się w niej pamięci dwóch osób: ojca, który wspomina przeszłe zdarzenia i relacjonuje teraźniejszość, oraz syna - autora filmu, który dzieli się z widzem tym, co zapamiętał z przeszłości. Relacja pomiędzy bohaterem a autorem staje się jasna dzięki umieszczeniu w filmie fotografii twórcy oraz za sprawą napisów końcowych. Połączenie pozornie odległych rodzajów filmowych pozwala zbudować autentyczny obraz dwojga ludzi i przeniknąć w ich wewnętrzne światy.