DZWONY

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1987
• Barwny, 104 min

"Dzwony" to kameralna opowieść o przypadkowym spotkaniu dwojga dojrzałych ludzi - artystów. Wiera to niedoszła primabalerina, której karierę przerwał wypadek samochodowy. To atrakcyjna, subtelna, inteligentna i błyskotliwa kobieta, która pędzi spokojny żywot pani domu u boku starszego męża. Chmarow to reżyser filmowy - bufon, arogant, egoista i donżuan. Ich przypadkowe spotkanie zmienia całkowicie życie ich obojga. Chmarow proponuje Wierze rolę w swoim nowym filmie, dzięki czemu odzyskuje ona wiarę w siebie, budzi się w niej ponownie "artystyczna dusza". Ale ta przypadkowa znajomość wywrze ogromny wpływ także i na Chmarowa. Oboje bohaterowie dzięki swojemu spotkaniu przeżyją wewnętrzną przemianę, której pod wpływem wspólnej pracy na planie filmowym i rodzącego się uczucia ulegają. Sztuka Giennadija Mamlina to melodramat trochę w czechowowskim stylu - jest w nim miejsce i na lirykę, i na humor. To także sztuka o sztuce, o budzeniu się w ludziach "artystycznych dusz", o kroczeniu drogą swojego powołania. Tytułowe "dzwony" to, jak mówi Chmarow do Wiery "... coś, co rzuca czar na człowieka. To coś wiecznego. Jak woda i ogień. Jest pani wędrowcem przemierzającym stepy. I nagle gdzieś tam zza pagórków rozlega się dźwięk - niski, gęsty, ciężki. Bo wkroczyła pani nie do miasta, ale do świątyni, która nosi imię Sztuka. Sztuka, której każdy przechodzień wkraczający pod jej sklepienia przynosi w ofierze całe swoje życie". [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj