Najbardziej znaną etiudą szkolną Sławomira Fabickiego jest z pewnością nominowana do Oscara Męska sprawa (2001). Podczas studiów w Szkole Filmowej w Łodzi Fabicki zrealizował jeszcze cztery filmy, z których Kaśka, bimber i motocykl najwyraźniej bodaj odbiega od konwencji realistycznego, społecznego kina - znaku rozpoznawczego twórcy Z odzysku (2005) i Miłości (2012). Kaśka... to tzw. "hasówka", czyli etiuda zrealizowana pod opieką Wojciecha Jerzego Hasa, który narzucał swym studentom jedno ograniczenie: krótkie historie należało opowiedzieć bez użycia słów.

Chudy i Gruby stanowią parę zżytych przyjaciół: razem mieszkają, wspólnie spożywają posiłki, reperują motocykl z przyczepką i jeżdżą nim na zmianę. Harmonię zakłóca wkroczenie w ten męski świat dużej i przystojnej Blondyny. Obaj mężczyźni zaczynają nieporadnie starać się o jej względy i bez przerwy wchodzą sobie w drogę. Obaj zazdrośni są o kobietę, ale i o siebie nawzajem. Napięcie między nimi staje się coraz silniejsze. Narastający konflikt znajduje w końcu ujście w bójce. Dawny porządek nie powróci już nigdy.

Fabicki wybiera konwencję groteski. Bohaterowie są wyraziści, nieco przerysowani. Pasją Grubego jest hodowla kur. Kurę Barbarę darzy szczególnym uczuciem. Ściany ich mieszkania zdobią oprawione zdjęcia obu mężczyzn na motocyklu w komicznych kaskach-orzeszkach, z szerokimi uśmiechami na twarzach, fotografia Grubego z VII Krajowego Zjazdu Hodowców Drobiu. Z charakterem bohaterów doskonale współgra muzyka. Ścieżka dźwiękowa filmu wypełniona została efektami towarzyszącymi ich codziennym czynnościom i krótkimi fragmentami muzycznymi, których zasadniczą funkcją jest wydobycie komizmu sytuacyjnego. Pierwszy z nich pojawia się w momencie przyjazdu Blondyny, kiedy Chudy nerwowo zaczyna poprawiać włosy, a Gruby wyrównywać kołnierzyk koszulki. Etiuda zrealizowana została na taśmie czarno-białej, która zestawiona z groteskową konwencją filmu, przywodzi na myśl etiudy z przełomu lat 50. i 60., szczególnie krótkie filmy Romana Polańskiego od Uśmiechu zębicznego (1957) po wyprodukowane przez Se-Ma-For Ssaki (1962). Podobnie jak we wspomnianych filmach twórcy Lokatora (1976), w etiudzie Kaśka, bimber i motocykl opisana zostaje modelowa relacja międzyludzka, w której absurd rządzący światem przedstawionym pozwala na naszkicowanie postaci grubą kreską, bez psychologicznego skomplikowania i złożonych motywacji.

Film Fabickiego dedykowany jest łódzkiemu dziennikarzowi Tomkowi Gadule-Zawratyńskiemu, jednej z najbarwniejszych postaci środowiska artystycznego Łodzi. Jego przyjaciel Piotr Wesołowski wspomina: "Był łódzkim Piotrem Skrzyneckim. Nosił co rusz inne nakrycie głowy: czapkę czołgisty, jarmułkę, kapelusz. Bo Tomek nie chciał być szary. Nawet na ślubie z Małgosią zamiast tradycyjnego Marsza Mendelssohna z głośników popłynął jazz." (Gazeta.pl). Dziennikarz dwukrotnie pojawił się na ekranie: w filmie Mariusza Grzegorzka Rozmowa z człowiekiem z szafy (1993) i w etiudzie Małgorzaty Szumowskiej Zanim zniknę (1996). Zmarł tragicznie w wieku 35 lat w roku 1997.