Pewna kobieta imieniem Claire poddana zostaje niebezpiecznemu eksperymentowi naukowemu. Jego skutkiem jest częściowy rozkład jej ciała. W ostatniej chwili udaje się ją ocalić. Nie mamy jednak pewności, czy pozostała sobą, czy nie przetrwała wyłącznie jej zewnętrzna powłoka. Kobieta opuszczając laboratorium, zaraża jednego z pracowników śmiertelną chorobą. Wirus może się rozprzestrzenić...

Akcja etiudy Michała Fazlejewa i Bogumiła Godfrejowa toczy się w przestrzeni zamkniętej, w aseptycznych wnętrzach nowoczesnego laboratorium. Stwarzają one autorowi zdjęć niezwykłe możliwości operowania światłem, filmowania przez powierzchnie folii, plastiku i szkła, które zmieniają fakturę obrazu. Sala, w której znajduje się samotny i pogrążony w rozpaczy po nieudanym eksperymencie naukowiec, określana jest przez ciemną tonację. Przezroczyste lub mleczne powierzchnie czynią jego postać niewyraźną, rozmytą. Symbolizują jego stan wewnętrzny, ale i sytuację oddalenia, dystansu do ofiary eksperymentu. Poczucie izolacji pogłębia brak dialogów. Bohaterowie milczą, porozumiewając się jedynie przy pomocy gestów i spojrzeń. Powracające ujęcia mężczyzny wyraźnie kontrastują z salą, w której pracownicy i Claire znajdują się po wybudzeniu pacjentki. Przeważają w niej biele, jasne barwy. Dziewczyna wykazuje się niezwykłą żywotnością. Dobra kondycja fizyczna Claire nie poprawia jednak nastroju naukowców. Wypuszczają ją na zewnątrz, na świat, o którym nic nie wiemy. Nie mamy nawet pewności, czy w ogóle istnieje. Światło, charakter wnętrz oraz kolorystyka tworzą oniryczną atmosferę filmu. Sprawiają, że rzeczywistość przedstawioną postrzegamy jak senny koszmar lub niepokojącą wizję przyszłości.

Claire to swobodna adaptacja opowiadania Raya Bradbury'ego Poczwarka, autora Kronik marsjańskich (wyd. pol. Warszawa 1971) i słynnej powieści 451 stopni Fahernheita, którą na ekran przeniósł w roku 1966 François Truffaut. Bradbury roztacza przed czytelnikami antyutopijną wizję przyszłości, w której hegemonia ludzi Zachodu prowadzi do zagłady obcych cywilizacji. Rozwój technologiczny stwarza pozory bezpieczeństwa, przysłaniające zagrożenia i postępującą, nieświadomą autodestrukcję.

Claire to jedna z dwóch etiud (obok Kręgów snu, 2000) Bogumiła Godfrejowa, autora zdjęć, za którą otrzymał prestiżową Nagrodę Złotej Kijanki na Festiwalu Autorów Zdjęć Filmowych Camerimage. Dwa lata później Godfrejow zrealizowała wspólnie ze Sławomirem Fabickim Męską sprawę (2002), nominowaną do Oscara w kategorii filmów krótkometrażowych.