RUDY

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1999
• Premiera:
  2000. 05. 15
• Barwny, 34 min

Spektakl według scenariusza Gabrieli Górskiej i Andrzeja Krzyżanowskiego pt. "Inny". Opowieść o chłopcu, którego spośród rówieśników wyróżnia kolor włosów, rozgrywa się współcześnie, w małym, prowincjonalnym miasteczku. Właśnie z powodu rudych włosów Tomek staje się obiektem niechęci i agresji kolegów. Matka chłopca, nauczycielka muzyki, która po śmierci męża sama wychowuje syna, wyczuwa, że dzieje się z nim coś niedobrego. Bezskutecznie jednak próbuje znaleźć źródło jego kłopotów, bo syn jest zamknięty w sobie i równie małomówny jak rybki, które hoduje w domowym akwarium. Gdy jest mu bardzo źle, ucieka do swego "magicznego miejsca", kryjówki na starym drzewie, które nie uchroni go jednak przed tragicznym losem. Twórcy spektaklu podejmują próbę refleksji nad trudnym problemem akceptacji inności czy raczej odrębności drugiego człowieka. Równocześnie jest to sugestywny portret outsidera i zarazem portret zbiorowy okrutnego społeczeństwa, któremu obce jest słowo: tolerancja. Właściwie Tomek zawsze jest sam. Nie chce bawić się jak inni chłopcy w łapanie i nadmuchiwanie żab, które pękają potem z hukiem. Nie lubi męczyć i drażnić zwierząt, umie obłaskawić nawet złego psa, którego pełni zapiekłej złości właściciele trzymają po to, by odstraszał przechodniów. Ukryty w konarach rosłego kasztanowca uwielbia obserwować świat przez lornetkę, ciekawią go zwyczaje zwierząt. Kiedyś ksiądz próbuje mu wytłumaczyć, dlaczego swego ptaszka z klatki nie wypuszcza nigdy na dwór - wróble by go zadziobały, bo on jest pomarańczowy, one szare, a jak któryś jest inny, to się go pozbywają... Czasami Tomek chciałby pobyć razem z innymi dziećmi, ale one wciąż dają mu odczuć, że jest inny i do nich nie pasuje. W klasie wrzeszczą, że bazgrze na tablicy, bo jest mańkut, chociaż nauczyciel stale upomina, że leworęczność nikogo nie dyskwalifikuje, a w dziejach ludzkości było wielu leworęcznych geniuszy. Na boisku nie chcą grać z nim w piłkę, ktoś dotkliwie fauluje Rudego. Nawet to, że chłopiec mimo krwotoku z nosa nie naskarżył na kolegę, nie poprawia notowań Tomka w gronie rówieśników. Powtarzają wciąż te same przezwiska i stereotypy, często zasłyszane u dorosłych: rude jest fałszywe, wredne. Rudy do budy, czacha ci się pali... Gonią za nim z obelżywymi okrzykami. Tomek umyka do swej kryjówki na drzewie, wciąga drabinkę linową, jest bezpieczny. Matka próbuje przełamać, jak sądzi, nieśmiałość samotnika. brew woli syna zaprasza na jego urodzny kilku kolegów z matkami. Panie zajadają tort, popijają kawę, paplają o mężach, dzieciach i sąsiadach, zadowolone, że synkowie "tak cicho i spokojnie się bawią". Tymczasem chłopcy polują na kolejną żabę, by poddać ją okrutnym eksperymentom. Tomek dostaje na ten widok torsji, mama znów ma pretensje, że "narobił jej wstydu przy ludziach". Gdy zaszczuty chłopak po raz pierwszy odpowiada pięściami na atak kolegów, wybucha awantura. Matka poturbowanego Romeczka zabrania synowi "zadawać się z rudzielcem". W ostatnim dniu szkoły, kiedy uczniowie rozchodzą się do domów ze świadectwami, któryś rzuca hasło: gonić Rudego. Rozwrzeszczana banda z kamieniami w rękach podąża za uciekającym chłopcem. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Nagrody

schowaj

• 2000
  Poznań (Międzynarodowy Festiwal Filmów Młodego Widza "Ale Kino!")-Poznańskie Koziołki za reżyserię
  Mikołaj Haremski
• 2000
  Poznań (Międzynarodowy Festiwal Filmów Młodego Widza "Ale Kino!")-Poznańskie Koziołki za zdjęcia
  Roman Płocki