VOLPONE ALBO LIS
- Spektakl telewizyjny
- Rok produkcji:2006
- Premiera:2006. 10. 09
- Barwny, 72 min
Klasyka teatru: najlepsza, najczęściej grana gorzka komedia Bena Jonsona - wybitnego, porównywanego
z Szekspirem, angielskiego dramaturga, poety i aktora przełomu XVI i XVII wieku. Jego wystawiony po raz
pierwszy w 1605 r. "Volpone", uważany za jedno ze szczytowych osiągnięć tego pisarza, mimo upływu 400 lat
nic nie stracił na aktualności. Ślepa żądza bogactwa, cyniczna chciwość, nawet kosztem dobra najbliższych,
wciąż zbierają legiony ofiar.
Rzecz dzieje się w Wenecji uważanej w owych czasach za miasto wszelkiego zła. Przebiegły bogacz
Volpone ponad wszystko kocha pieniądze. Nie ma dlań przyjemniejszego widoku niż przepastna szafa wypełniona
po brzegi złotem i szlachetnymi kamieniami. Ale jeszcze większą przyjemność niż posiadanie fortuny sprawia mu
jej pomnażanie. Dlatego udając śmiertelnie chorego, od trzech lat wyłudza kosztowności od naiwnych, z których
każdy usiłuje zaskarbić sobie jego życzliwość, licząc na otrzymanie później w spadku jego fortuny, jako że samotny
Volpone nie ma naturalnego dziedzica. Ofiarodawcy bynajmniej do biednych nie należą - przeciwnie, opływają
w dostatki. Ale, tak jak Volpone, wyznają zasadę, że zawsze można być jeszcze bogatszym.
Z Volponem współdziała jego zaufany sługa Mosca, równie jak on amoralny. Wierny i pojętny uczeń swego pana,
sentencjonalnie powtarza, że "bogactwo jest większym darem natury niż mądrość". Zwłaszcza że co dnia widzi,
jak niepohamowana żądza bogactwa skutecznie resztki mądrości ludziom odbiera. Volpone i Mosca są zarówno
aktorami, jak i reżyserami tej komedii intryg, świetnie się przy tym bawiąc nadziejami i niepokojami chciwców
w złotogłowiach. Każdego z nich Mosca prowadzi do komnaty "obłożnie chorego" Volpone, złożonego gruźlicą,
apopleksją, paraliżem i ślepotą oraz dziesiątkami innych przypadłości, jakie wymownemu słudze przyjdą właśnie
na myśl, i każdemu mówi, że to właśnie on będzie tym wybranym, jeżeli tylko wręczy bogaczowi odpowiednio
kosztowny prezent.
Tymczasem Volpone przekornie "zdrowieje" i, co więcej, postanawia zdobyć piękną Celię, żonę jednego z oszukanych,
Corvina, na co ten, w nadziei zysku, godzi się, choć wcześniej szalał z zazdrości, gdy tylko połowica wychyliła
choćby głowę przez okno. Wobec oporu kobiety sprawa trafia przed oblicze sądu, jednak nieuczciwy adwokat uzyskuje
dla pozwanego uniewinniający wyrok.
Prowadząc dalej swą złośliwą grę, Volpone udaje, że umarł, uczyniwszy spadkobiercą swego sługę. Ale zanim
zostanie w końcu zdemaskowany i ukarany, sporo się jeszcze wydarzy. [PAT]
Ekipa
pełna
|
skrócona
|
schowaj
- Reżyseria
- Asystent reżysera
- Zdjęcia
- Operator kamery
- Współpraca operatorska
- Oświetleniemistrz
- Wózkarzw napisach nazwisko: Cichomski
- Scenografia
- Współpraca scenograficzna
- Kostiumy
- Współpraca kostiumograficzna
- Rekwizyty
- Muzyka
- Dźwięk
- Współpraca dźwiękowa
- Zgranie dźwięku
- Realizacja nagrań
- Montaż
- Współpraca montażowaw napisach określenie funkcji: Asystent montażysty
- Charakteryzacja
- Kierownictwo produkcji
- Obsługa planu
- Producent
- Produkcja wykonawcza
- ProdukcjaProgram 1 TVP S.A.
- Obsada aktorskaVolponeMoscaVoltoreCorbaccioCorvinoCeliaBonarioNotarioSędziaSędziaSędziaSędziaSłużący Volpone
Pierwowzoryschowaj
Pierwowzór | |
VOLPONE | |
Autor | Ben Johnson |
Przekład | Michał Komar |
Patrz także:schowaj
- 1965Spektakl telewizyjny / Ben Johnson / Zygmunt Hübner