Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

33 OMDLENIA

  • Tytuł alternatywny: TRZYDZIEŚCI TRZY OMDLENIA
  • Spektakl telewizyjny
  • Rok produkcji:
    1995
  • 79 min

Telewizyjna wersja przedstawienia z Teatru STU w Krakowie (premiera w styczniu 1994). Na spektakl składają się trzy miniatury dramatyczne: "Oświadczyny", "Niedźwiedź", "Jubileusz", połączone fragmentami "Łabędziego śpiewu" i "Rozmowy o teatrze" Antoniego Czechowa (1860-1904). Mistrzowsko rozegrane scenki łączy też ta sama obsada i elementy scenografii, sugerujące związek pomiędzy poszczególnymi historyjkami. Każdy z wykonawców pojawia się w trzech wcieleniach. Zbigniew Zapasiewicz jest niezgułowatym starającym się w "Oświadczynach", dziarskim, krzepkim jak "Niedźwiedź" oficerem w stanie spoczynku i schorowanym, okutanym w szale, żałosnym, ale wcale niegłupim urzędnikiem bankowym w "Jubileuszu". Leon Charewicz także gra postaci diametralnie różniące się wyglądem i temperamentem. Jest porywczym tatusiem podstarzałej panny na wydaniu, gamoniowatym, spłoszonym sługą fertycznej wdowy i czarującym, lubiącym zadawanie szyku bankowcem-jubilatem. Olga Sawicka również zmienia się nie do poznania - jako mało urodziwa a wielce kłótliwa panna, poetyczna wdowa skrywająca pod głęboką żałobą ognisty temperament i jako żona, która gadulstwem, jękami i krzykiem potrafi wszystkich wykończyć, ale też wszystko załatwić. Elementem dodatkowo spajającym trzy utwory dramatyczne są monologi Starego Aktora. W pustym teatrze, na widowni i za kulisami, Krzysztof Stelmaszyk ucharakteryzowany na stojącego nad grobem starca snuje rozważania o kondycji aktora, teatrze i życiu artysty. Z rozrzewnieniem wspomina dawne, dobre czasy, gdy ze sceny płynęły słowa pełne szlachetności, mądrości i pasji, a widz, patrząc na pełną ekspresji grę, ronił łzy albo czuł mróz wędrujący po kościach. Dzisiejsi dramaturdzy i aktorzy, jego zdaniem, ledwie odwzorowują realne postaci i sytuacje, podczas gdy publiczność ma "po dziurki w nosie" tego, co i tak zna z życia. W zgodzie z tą wskazówką, twórcy spektaklu odrzucają wszędobylski realizm. Skłaniają się raczej ku karykaturze, co od pierwszej sceny podkreślają przyklejone, wielkie nosy obojga kandydatów do ożenku, peruka kawalera, przesadna charakteryzacja, interpretacja i sam sposób mówienia ocierające się o parodię. Z oświadczynami wybiera się po sąsiedzku Iwan Wasiliewicz, mężczyzna w wieku krytycznym, który ma chore serce, ustawiczne palpitacje, podagrę, cierpi na bezsenność i chroniczną skłonność do pieniactwa. Ta sama przypadłość trapi Natalię Stiepanownę i tatusia wybranki, toteż wizyta ma przebieg nader burzliwy i tym zabawniejszy dla widzów. Bohaterką drugiej miniatury jest wdowa po Iwanie Wasiliewiczu, która od śmierci męża nie opuściła czterech ścian i ślubowała dochować mu wiary poza grób. Sentymentalną, wytworną damę nieoczekiwanie nawiedza impetyczny porucznik artylerii w stanie spoczynku, Grigorij Smirnow, gwałtem domagając się zwrotu zaciągniętej przez nieboszczyka pożyczki. Rozmowa o sprawach finansowych schodzi na całkiem inne tory. Niewiasta z charakterem jest gotowa stanąć do pojedynku z tym żołdakiem, niedźwiedziem, monstrum. On zaś, który sam rzucił dwanaście kobiet, a jego dziewięć rzuciło, rozmigdalony i rozcukrzony zdobywa się na gest zaskakujący. Trzecia opowieść o jubileuszu, który się nie odbył z powodu głupiej baby, pokazuje jeszcze inną stronę damsko-męskich kontaktów. Elegancki w każdym calu szef i stłamszony urzędnik bankowy, który mimo rozlicznych przeszkód usiłuje przygotować na czas sprawozdanie finansowe, stają oko w oko z Natalią Stiepanowną Smirnową. Jej mężowi, emerytowanemu urzędnikowi sektora wojskowego, niesłusznie potrącono z pensji pewną kwotę. Upiorny babsztyl, zawodząc w kółko: ja jestem kobieta słaba, bezbronna, żyłki nie ma we mnie zdrowej - usiłuje wyegzekwować całą sumę od Bogu ducha winnych bankowców. [PAT]

Ekipa
pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory
schowaj

Pierwowzór
ŁABĘDZIA PIEŚŃ
AutorAntoni Czechow
PrzekładArtur Sandauer
Pierwowzór
OŚWIADCZYNY
Dramat
AutorAntoni Czechow
PrzekładArtur Sandauer
Pierwowzór
JUBILEUSZ
Dramat
AutorAntoni Czechow
PrzekładArtur Sandauer
Pierwowzór
NIEDŹWIEDŹ
Dramat
AutorAntoni Czechow
PrzekładArtur Sandauer

Patrz także:
schowaj

  • 1990
    OŚWIADCZYNY w TERAZ JA
    Spektakl telewizyjny / Maja Komorowska
  • 1971
    Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Jerzy Antczak
  • 1957
    Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Stefan Drewicz
  • 1957
    Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Zbigniew Kuźmiński
  • 1963
    Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Jacek Szczęk
  • 1990
    JUBILEUSZ w TERAZ JA
    Spektakl telewizyjny / Maja Komorowska
  • 1971
    Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Jerzy Antczak
  • 1987
    Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Wacław Jankowski
  • 1972
    Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Andrzej Szalawski
  • 1984
    Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Tadeusz Junak
  • 1961
    Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Jerzy Antczak
  • 1957
    Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Czesław Szpakowicz
  • 1962
    Film fabularny - telewizyjny / Jerzy Antczak
  • 1973
    Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Konstanty Ciciszwili
  • 1993
    Spektakl telewizyjny / Antoni Czechow / Tomasz Zygadło
2024.06.06 00:43:49
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.