SOWIZDRZAŁ ŚWIĘTOKRZYSKI

• Film fabularny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  1978
• Premiera:
  1980. 06. 16
• Barwny, 2765 m, 97 min
  
  Lokacje: sanktuarium na Świętym Krzyżu, Święta Katarzyna w gm. Bodzentyn (klasztor Bernardynek).

Nowo mianowany przez biskupa Polkonia proboszcz Giemza wyrusza do plebanii we wsi Ociesęki. Po drodze zatrzymuje się przed chałupą młodego gospodarza Jana Kolasy. Zaproszony do suto zastawionego stołu, Giemza korzysta z gościny. Gdy znużony zasypia, Kolasa przebiera się w księżowskie szaty i parafialną bryczką udaje się do plebanii, gdzie wita go młoda i ładna gospodyni Natalia. Nazajutrz Kolasa wygłasza na sumie kazanie, ogłaszając rozdanie biednym ziemi kościelnej, czym wywołuje ogólne poruszenie. Odbywające się po sumie przyjęcie zakłóca przybycie dziwnego gościa w oberwanym ubraniu. Kolasa wita go skwapliwie, przedstawiając zebranym jako nowego wikarego. Giemza zdeterminowany sytuacją, zgadza się tymczasowo na narzuconą rolę. Oszołomiony wydarzeniami zostaje na plebanii, podczas gdy Kolasa z Natalią biorą udział w hucznym weselu świeżo poślubionej pary. Niespodziewanie uczta zostaje przerwana - to odrzucony zalotnik nasypał do potraw aloesu i całe towarzystwo wybiegło w popłochu na okoliczne pola. Poznany na weselu nadleśniczy Puzyna zaprasza proboszcza na łowy. I oto już wychodzi dorodny odyniec. Rozdrażnione hukiem wystrzałów zwierzę szarżuje na Kolasę i unosi go na swym grzbiecie wprost pod klasztor benedyktynów pod Świętym Krzyżem. Po sutej wieczerzy, której clou stanowi upolowany dzik, biskup Polkoń zaprasza Kolasę, którego bierze za Giemzę, na wizytę do klasztoru św. Katarzyny. Idąc podziemnym przejściem spotykają ni to anioły, ni to świętokrzyskie czarownice; po chwili wszystko znika. Serdecznie witani przez matkę Katarzynę uczestniczą w wieczorze pełnym atrakcji - przedstawienie, pokazy, uczta, a wreszcie niewinne tańce, w trakcie których zawiązuje się nić sympatii między Kolasą a mądrą i piękną siostrą Brygidką. Po powrocie na plebanię jest spokojnie i jakby trochę smutno. Kolasa wysyła do Brygidki, z chusteczką otrzymaną od niej podczas tańca, klasztornego psa. Zdziwioną Brygidkę pies unosi na grzbiecie ponad polami i lasami, wprost do plebanii. Następnego ranka Brygidka odjeżdża z Giemzą do pałacu swego ojca, a skonsternowanemu Kolasie objawia swą sympatię Natalia. Zbliża się odpust, na który wizytę zapowiada biskup, domagając się wyjaśnień w sprawie rozdziału ziemi kościelnej. Po odpustowych uroczystościach, uświetnionych wystąpieniem Brygidki na kościelnym świeczniku w towarzystwie anioła, Kolasa odchodzi. Nie może go zatrzymać nawet uczucie Natalii. Kończą się sowizdrzalskie dni, mija sen czy jawa...

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Varia

pokaż