Wyszukiwaniex

Proszę wpisać poszukiwane słowo lub jego fragment.

Opcja fragment pozwala wyszukać każde wystąpienie poszukiwanego wyrażenia.

Opcja początek pozwala wyszukać wszystkie tytuły i nazwiska rozpoczynające się od wyszukiwanego wyrażenia.

Opcja dokładnie wyszukuje tylko te filmy i osoby, których tytuły, imiona i/lub nazwiska są takie same jak wyszukiwane wyrażenie.

WAŻNE!
W tytułach filmów w wyszukiwarce nie uwzględniamy występujących w nich znaków przestankowych.
Proszę pamiętać, że każda osoba wpisana jest do bazy w formie „nazwisko, imię”. Wyszukując osoby w opcji początek należy wpisać jej nazwisko lub jego początkowy fragment, w opcji dokładnie należy wpisać np. Kowalski, Jan (nie Jan Kowalski). W tej opcji wpisanie przecinka i spacji JEST KONIECZNE.

Szukaj w bazie

OSTATNIE KWADRY

  • Spektakl telewizyjny
  • Rok produkcji:
    2000
  • Premiera:
    2000. 10. 30
  • 70 min

Sztuka Furio Bordona (ur. 1943), włoskiego dramaturga, scenarzysty, powieściopisarza i reżysera, w latach 1988-92 dyrektora Teatro Stabile w Trieście, napisana w 1993 r. specjalnie dla Marcello Mastroianniego. Zmarły w 1996 r. aktor, gwiazda włoskiego kina, zagrał w niej rolę Ojca, ostatnią w swoim dorobku teatralnym, walnie przyczyniając się do scenicznego sukcesu utworu. Kameralny dramat Bordona zawiera bowiem wielką rolę dla wybitnego aktora. Przejmującą kreację stworzył także Igor Przegrodzki, w spektaklu Teatru TV i wcześniej w polskiej prapremierze sztuki na scenie Teatru Polskiego we Wrocławiu. W inscenizacji telewizyjnej znakomitemu artyście partnerują Grażyna Szapołowska grająca jego zmarłą żonę - "albo raczej jej wspomnienie" oraz Jan Eglert w roli Syna wysyłającego starego Ojca do domu opieki. "Ostatnie kwadry" to opowieść o samotności, tragedii starzenia się - i o rozpaczliwej walce o zachowanie osobistej godności do końca. A także - o bezbronności starych ludzi, którzy przed niezrozumiałym okrucieństwem ze strony najbliższych kryją się w świecie fantazji i wspomnień. Słuchając ulubionego Bacha, emerytowany profesor literatury siedzi w fotelu w dawnym dziecinnym pokoju - swój, większy, odstąpił wnukowi dziesięć lat temu, gdy urodziła mu się siostrzyczka. Teraz Simone skończył piętnaście lat i każde z dzieci potrzebuje osobnego pomieszczenia. Dziadek wymyślił więc, że wyprowadzi się z domu, to będzie jego prezent urodzinowy dla wnuka - wreszcie chłopak będzie miał własny pokój. Czekając na Syna, który ma mu pomóc w przeprowadzce do domu opieki Willa Delicja, w samotności gawędzi z ucieleśnionym wspomnieniem Matki. Rozmawiają o tym, co wspólnie przeżyli, o miłości i wzajemnej fascynacji, i o tym, czego ona, wciąż piękna i powabna, nie zdążyła doświadczyć - o chorobach, postępującej niedołężności, stopniowym wypadaniu z gry na wszystkich polach. O starości, która jest jak więzienie, bez szans na ułaskawienie, i paradoksalnie - o darze bezgranicznej wolności. Człowiek, któremu odebrano to co najważniejsze - przyszłość, może już sobie na wszystko pozwolić, swawolny i bezkarny jak dziecko. O śmierci, której się boimy, i o życiu, które bezgranicznie kochamy. "Tylko w jednym wypadku możesz pogodzić się z myślą o śmierci... kiedy życie ci obrzydło. Natura w swej mądrości zmusza cię, byś odczuwał obrzydzenie i skazuje cię na starość... Czasami zamiast obrzydzenia, czujesz tylko zmęczenie... Wtedy śmierć jest pogodna, jak śmierć patriachów otoczonych dziećmi i wnukami, śmierć mędrców albo tych, którzy otrzymali wiele i niczego nie żałują". Wysłuchująca tych zwierzeń kobieta wie, jak bardzo starzec się boi. Potrzebuje tak wiele, a wstydzi się prosić. Duma nie pozwala mu powiedzieć: jestem stary i słaby, czuję się sam, potrzebuję waszej miłości. Gdy zjawia się Syn, Matka próbuje nakłonić Ojca, aby z nim szczerze porozmawiał, jednak dwaj mężczyźni nie bardzo umieją znaleźć wspólny język. Dzieli ich wszystko, również szczęśliwa przeszłość, kryjąca rodzinną tajemnicę, której Syn nie jest gotów przyjąć. Przeprowadzka do Willi Delicji wydaje się najlepszym rozwiązaniem. Wprawdzie we wszystkich podobnych "rozkosznych willach tego świata" każdy nienawidzi drugiego, ale mu współczuje. Gardzi słabością, ale szanuje ból. A kiedy ból staje się nie do zniesienia, jest gotów pospieszyć na ratunek. [PAT]

Ekipa
pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory
schowaj

Pierwowzór
OSTATNIE KWADRY
AutorFurio Bordon
PrzekładAnna Wasilewska
2024.06.06 00:39:48
© 1998-2024 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl jest bazą danych chronioną przepisami Ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz. U. 2001 nr 128 poz. 1402). Kopiowanie treści zawartych w serwisie bez zgody redakcji zabronione. Kopiowanie i wykorzystywanie fotosów oraz materiałów audiowizualnych zamieszczonych w serwisie bezwzględnie zabronione, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych przez prawo. Cytowanie fragmentów treści zawartych w serwisie wymaga zgody redakcji. W każdym przypadku konieczne jest podanie źródła w podpisie pod cytowanym fragmentem. W przypadku portali internetowych żródło musi być linkiem do serwisu filmpolski.pl.
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl działa na podstawie art. 2 Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2018 poz. 1000).
Internetowa Baza Filmu Polskiego filmpolski.pl współpracuje z TVN w zakresie publikacji promocyjnych materiałów audiowizualnych. Administratorem danych pozyskanych w związku z emisją tych materiałów jest TVN.

Informacja o zasadach publikacji linków i danych adresowych w serwisie filmpolski.pl w ramach pakietu premium.

Ta strona używa plików cookie. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki.