SEN O JESIENI

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  2006
• Premiera:
  2006. 11. 19
• Barwny, 59 min

"To ty?" - pyta Mężczyzna. "Tak, to ja" - odpowiada Kobieta. "Wspaniale cię widzieć, tyle czasu minęło..." On, żonaty, z synem. Poszedł na spacer, żeby pomyśleć. Ona nigdy nie wyszła za mąż. Niedawno przyjechała do miasta i coś ją skłoniło by pojawić się w tym miejscu. Oboje są już niemłodzi. Widać jednak, że Kobieta była niegdyś piękna, a Mężczyzna przystojny. Mówią, że nic specjalnego ich nie łączyło. Ale czy naprawdę? Czy to przypadek, że właśnie teraz się spotkali? Wspominają zamierzchłą przeszłość, kiedy byli bliżej siebie. Zastanawiają się nad dokonanym niegdyś wyborem, dyskutują o miłości, o życiu, o śmierci. Nie są jednak sami. Wkrótce na cmentarzu pojawiają się inne postaci. Matka i Ojciec czekają na swego syna. Nie widzieli go całe lata, a teraz spóźnia się na pogrzeb ukochanej babci. Stoją odziani w żałobną czerń, wypatrując zaginionego syna. Jest także Żona, opowiadająca o chorobie swego syna. Co łączy tę trójkę z poprzednią parą?
Jon Fosse, urodzony w 1959 roku norweski poeta i prozaik, oraz autor książek dla dzieci, jako dramaturg debiutował sztuką "I nigdy się nie rozstaniemy". Jego kolejne utwory sceniczne to między innymi: "Ktoś kiedyś w końcu przyjdzie", "Dziecko", "Syn", "Letni dzień", "Matka i Dziecko". Za "Imię" uhonorowany został w 1996 roku Nagrodą Ibsena. Rok później otrzymał Nagrodę Aschehouga za całokształt twórczości. Motywem przewodnim większości utworów Fossego jest tajemnicza przeszłość, wewnętrzna samotność i rozdarcie okaleczonych w jakiś sposób duchowo bohaterów.
Taki jest także napisany w 1999 roku "Sen o jesieni". Akcja sztuki toczy się na pograniczu snu i jawy. Nic tu nie jest jednoznaczne i do końca nie wiadomo, czy postaci występujące w sztuce to żywi ludzie, z krwi i kości, czy zamieszkujące pamięć zjawy z przeszłości. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Varia

pokaż