CHŁOPIEC Z WYSPY
- Film dokumentalny
- Produkcja:Polska
- Rok produkcji:1994
- Gatunek:Dokument fabularyzowany
- 17 min 50 sek
Najbardziej dokucza mu ciemność. Boi sie wtedy zwierząt, psów i duchów. Wydaje mu się, że duchy idą za nim i przed nim. A psy, całkiem realne i groźne, przychodzą zza Wisły, by na jego wyspie polować na zające. Jego wyspa ma 2 km długości i 500 m szerokości. Kiedyś żyło na niej więcej ludzi. Ich opuszczone domy powoli, lecz nieubłaganie, popadają w ruinę. Janusz - bohater i narrator filmu - ma 12 lat. Mieszka z rodzicami na wyspie leżącej w środkowym biegu Wisły, 140 km od Warszawy. W jego domu nie ma prądu, a przy drodze nie ma latarni. Boi się więc ciemności. Lekcje odrabia przy świeczce lub lampie naftowej. Nie ogląda telewizji. Może co najwyżej słuchać radia - jest na baterie. Uczy się, łowi ryby, pomaga rodzicom w obrządku. Nie bawi się. Nie ma z kim. Codziennie rano w drodze do szkoły płynie łodzią na ląd. Potem jeszcze musi pokonać ponad 3 km, pieszo lub autobusem. Zabiera mu to - w zależności od pory roku i pogody - godzinę lub półtorej. Kiedy wraca, na brzeg wychodzą jego psy, Mucha i Szarik. W ich towarzystwie czuje się raźniej. Wiosną Januszowi jego wyspa wydaje się piękna jak raj. Czasami ma jednak ochotę ją opuścić i popłynąć łodką aż do morza. Ale nie wspomniał o tym w wypracowaniu, kiedy pani kazała opisać swoje marzenia. Napisał, że chciałby zostać marynarzem i polować na rekiny, bo ich nie lubi za to, że zjadają inne ryby. Nie był jednak w tym wypracowaniu do końca szczery. Bo przecież ma też inne marzenie, związane ze swoją wyspą.Głownym marzeniem małego bohatera filmu jest zelektryfikowanie ostrowu.br>Źródło: www.tvp.com.pl
Ekipa
pełna
|
skrócona
|
schowaj
- Reżyseria
- Zdjęcia
- Opracowanie muzyczne
- ProdukcjaTelewizja Polska - Redakcja Programów Edukacyjnych
Nagrodyschowaj
- 1994Kraków (Krakowski Festiwal Filmowy - Międzynarodowy Konkurs Filmów Krótkometrażowych; do roku 2000 Międzynarodowy Festiwal Filmów Krótkometrażowych)-Brązowy Smok
w kategorii filmu dokumentalnego