BURZA

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1980
• Premiera:
  1981. 06. 29
• Barwny, 75 min

Spektakl co się zowie popisowy: są tu po mistrzowsku zagrane role, koronkowo zarysowana psychologia, wszystko jest jasne, ludzkie, wszystko "po coś". Dobrzy aktorzy potrafią zrobić z takich tekstów koncert - skwitowała krytyka telewizyjną premierę dramatu Augusta Strindberga (1849-1912) w reżyserii Andrzeja Łapickiego w 1981 r. "Burza" należy do serii sztuk kameralnych, podobnie jak napisane w tym samym 1907 roku "Pelikan", "Pogorzelisko" i najbardziej ceniona w tej grupie sztuk "Sonata widm". Strindberg dysponował wówczas (1907-10) własną sceną Intima Teatern i właśnie z myślą o tym "teatrze intymnym" pisał utwory, które w intencji autora miały urzeczywistnić jego koncepcję artystycznej analogii dramatu z muzyką kameralną. W sztuce pobrzmiewają również echa osobistych przeżyć dramatopisarza, reminiscencje jego nieudanych małżeństw, niepokoju o dzieci. "Burza" to studium psychologiczne starszego mężczyzny, emerytowanego urzędnika, który z obawy przed rozczarowaniem dobrowolnie wycofał się z życia. Jest kanikuła, nad Sztokholmem zbieraja się burzowe chmury. Niepokój ogarnia nie tylko przyrodę, burza przechodzi także przez dom Pana, pełen pamiątek i wspomnień. Pan był kiedyś mężem młodziutkiej kobiety. Bojąc się doli rogacza, sam przezornie zdecydował się na rozwód, godząc się nawet na rozstanie z dzieckiem. Przeżył życie w dostatnim spokoju, pielęgnując piękne wspomnienia. Nieoczekiwany powrót byłej żony, skrzywdzonej przez nowego męża, zakłóca ten stan błogiego wyciszenia. Pan znów staje przed koniecznością wyboru - zaangażować się i narazić na ryzyko nowych porażek, czy bronić swego wygodnego życia bez zobowiązań. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj