ZŁODZIEJKI CHLEBA

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  2002
• Premiera:
  2002. 05. 12
• Barwny, 84 min

Sztuka wyróżniona w 1999 r. w konkursie Teatru TV na współczesny utwór dramatyczny. Autorka Ewa Lachnit (ur.1957), dramatopisarka i reżyser filmowy, za swój debiut dramaturgiczny "Człowiek ze śmieci" (1996) otrzymała jedną z dwóch nagród przyznanych w konkursie Ministerstwa Kultury i Sztuki na polski dramat współczesny. Jej następna sztuka "Obrażeni" (1997) również rozgrywała się w społecznej enklawie ludzi żyjących w konflikcie ze światem bogatych, bezwzględnych, sytych władzy i sukcesów. W tych mikrospołecznościach ludzi obrażonych na świat zazwyczaj pojawia się ktoś równie poturbowany przez życie, ale silny, w miarę możliwości niosący pomoc najbardziej bezradnym. Ten schemat fabularny autorka wykorzystała także w "Złodziejkach chleba".
Teresa mieszka samotnie z kilkuletnim synem "w slumsach", jak mówi jej bogaty mąż, od lat prowadzący ciemne interesy. Kobieta uciekła od wszechwładnego pana i władcy, próbuje od nowa ułożyć sobie życie. Nawiązuje kontakty z ekscentryczną sąsiadką Kingą, młodą piosenkarką rockową, i jej przyjacielem Markiem, dawniej obiecującym, dziś całkowicie pogubionym w życiu poetą. Trochę przypadkowo włącza się do pracy Stowarzyszenia Pomocy, które broni biedaków pokrzywdzonych przez ludzi, władzę czy ślepy los. Pomagając innym, Teresa powoli odzyskuje wiarę w siebie. Nadal jednak idzie przez życie jak po kruchym lodzie.
Mąż stale grozi, że odbierze jej syna. Szydzi z małej, cichej, świętej Tereski, która ośmieliła się przeciwstawić potężnemu przeciwnikowi, mającemu do dyspozycji pieniądze i gotowych na wszystko goryli. Teresa skopiowała dane dokumentujące jego brudne sprawki, dobrze ukryła dyskietki. To jej jedyna przepustka z więzienia, w którym tkwiła dotychczas. Pewnego dnia, uciekając przed deszczem weszła do lokalu Stowarzyszenia Pomocy. Na prośbę starszej pani mającej kłopoty z pisaniem zredagowała na kolanie pismo, jakieś papiery wzięła do domu. Tak się zaczęło jej nowe życie. Mikołaj, były adwokat, który miał dość bronienia gangsterów i zainicjował społeczną działalność w obronie osób najbardziej niezaradnych, jest zafascynowany pomysłami i postawą życiową nowej współpracowniczki. Spraw jest coraz więcej, coraz bardziej również zaczynają Teresę absorbować problemy sąsiadki i jej gości, którzy co noc piją, ćpają, wzywają pomocy. Marek wymaga odtrucia, Kinga jak zwykle jest pijana. Teresa wiezie poetę do lekarza, zajmuje się także jego żoną, którą porzucił dla szalonej piosenkarki. Odwiedza pogrążoną w depresji Wandę, sprowadza opiekunkę do chorych, bez przerwy wrzeszczących bliźniaków. Zmusza również Mikołaja, który w Stowarzyszeniu "zabijał czas po śmierci żony", żeby zajął się energiczniej kilkoma sprawami. Dwoje samotnych, ciężko doświadczonych ludzi łączy coraz mocniejsza więź przyjaźni. Gdy wydaje się, że wszystko wreszcie zaczyna się układać, Teresa przeżywa kolejne załamanie. Mąż wypowiada jej otwartą wojnę. Syn, który z rezultacie konfliktów między rodzicami przestał mówić, nagle znika. Mikołaj stara się wspierać przyjaciółkę, ale sam dźwiga na swych barkach zbyt ciężkie brzemię. Pani ze Stowarzyszenia przynosi wiadomość, że popełnił samobójstwo. Zostawił listę spraw, których nie zdążył załatwić. Teresa się załamuje. Niespodziewanie z pomocą spieszy Kinga. Ona także była kiedyś "złodziejką chleba", jak tamta, pisząca do Stowarzyszenia Pomocy, której los tak bardzo Teresę intrygował. Kinga dobrze wie, jak postępować z człowiekiem, który śmiertelnie boi się życia. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj