ADRIANNE LECOUVREUR

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1996
• Premiera:
  1997. 05. 19
• Barwny, 73 min

Zawikłana intryga, nieoczekiwane zwroty akcji, wielkie uczucia i w tle odrobina polityki. Szalona, gotowa na wszystko, romantyczna miłość aktorki i przystojnego nieznajomego, który okazuje się wyzutym z majątku i tytułów księciem, groźne w skutkach knowania arystokratycznej rywalki. Świat, w którym piękno przeradza się w ohydę, a szlachetność prowadzi do zguby. Klasyczny melodramat francuski w nowym kształcie, choć nie wyciska już łez, nadal pozostaje "sztuką dobrze skrojoną" i ogląda się świetnie. Ideał "piece bien faite" miał w XIX-wiecznej Francji istotne znaczenie, a Eugene Scribe (1791-1861) konsekwentnie go realizował w swej obfitej i cieszącej się wielkim powodzeniem twórczości. Dramat "Adrienne Lecouvreur" (1849), napisany wespół z Ernestem Legouvé, przypomina historię autentycznej gwiazdy Comédie Française, która wsławiła się przede wszystkim tym, że pompatyczne deklamatorstwo zastapiła na scenie naturalnością i prostotą. Wdzięk, skromność, inteligencja zyskały jej wielu przyjaciół wśród najtężniejszych umysłów epoki, jak choćby Wolter, a do jej sławnych kochanków zaliczał się Maurycy Saski, naturalny syn późniejszego króla polskiego Augusta II Mocnego. Nie wyjaśnione okoliczności śmierci Adrienne Lecouvreur (1692-1730), tuż po zerwaniu z Maurycym, zrodziły podejrzenia, że największa aktorka swego czasu została otruta przez potężną rywalkę, hrabinę de Bouillon.
W inscenizacji Mariusza Trelińskiego ta dramatyczna historia staje się tłem dla pokazania gry psychologicznej i gierek salonowych, w które wikłają się bohaterowie sztuki. Równie interesująca jest niezwykle barwna, rodzajowa otoczka dramatu, wydobywająca klimat i osobliwości epoki - bajeczne wnętrza pełne światła, muzyki oraz insektów i gryzoni, niebywale piękne stroje, niebotyczne peruki, wielce swobodne obyczaje panów i pań z kręgów arystokratycznych i artystycznych, a nawet szczególne zasady higieny w owych czasach. Imię Adrienne, znakomitej odtwórczyni Chimeny w "Cydzie", parokrotnie przewija się w rozmowach wytwornych gości pałacu książąt de Bouillon. Książę, powróciwszy do domu po dłuższej nieobecności w towarzystwie dyszącej namiętnością damy, opowiada o swym najnowszym wynalazku - trucizna, którą spreparował, wywołuje obłęd, potem śmierć, gdy powącha się ją przez chwilę. Znudzona zarówno zdradami, jak i naukowymi rewelacjami męża Księżna ożywia się na widok hrabiego de Saxe. "Książę bez ziemi" prosi ją o wstawiennictwo w Wersalu, by mógł sformować oddział i odzyskać włości. Zaniedbywaną kochankę bardziej jednak interesuje to, od kogo uroczy hrabia dostał wiązankę kwiatów z jedwabną wstążką. Poleca zakochanemu w niej markizowi de Chazeuill wybadać, kto skradł myśli i serce jej rycerza. Hrabia de Saxe tymczasem zjawia się incognito w teatrze, gdzie spontanicznie wita go zakochana Adrienne. Piękna nie tylko fizycznie, prosta i szczera w każdym geście i słowie, nie umie ukryć rozczarowania, gdy dowiaduje się, że jej ukochany nie zobaczy jej na scenie, wybiera się bowiem na potajemne spotkanie w pałacyku, który kupił dla jej koleżanki z teatru możny kochanek. Książę de Bouillon swymi intrygami doprowadza do spotkania pod jednym dachem Maurycego i dwóch kobiet, które go kochają. W ciemnościach panie nie są w stanie rozpoznać się wzajemnie. Adrienne dla dobra Maurycego postanawia ocalić rywalkę. Księżna poprzysięga zgubę kobiecie, której głos na zawsze zapadł jej w pamięć. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj