CUD PURYMOWY

• Film fabularny - telewizyjny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2000
• Premiera:
  2000. 05. 09
• Barwny, 57 min
  
  Lokacje: Łódź (ul. Piotrkowska, restauracja "Esplanada", synagoga).

Jan Kochanowski, łódzki robotnik w średnim wieku, mieszka wraz z żoną i dorosłym synem w niewielkim, skromnym mieszkaniu w bloku. Jan pracuje w fabryce, jego żona zajmuje się domem, a syn większość czasu spędza z kolegami - kibicami jednego łódzkich klubów piłkarskich. Młodzi z zaangażowaniem godnym lepszej sprawy szukają okazji do bójki z każdym, kto wejdzie im w drogę. Najchętniej, rzecz jasna, z kibicami innych drużyn. Jeśli chwilowo nie ma się z kim bić, młodzież poświęca się walce słownej, wypisując na murach domów obelżywe napisy, deprecjonujące piłkarskich przeciwników. W ich środowisku, za największą obelgę uważa się porównanie kogoś do Żyda - wiecznego wroga prawdziwych Polaków - katolików, knującego intrygi i spiski. Ów prymitywny, przesiąknięty irracjonalnym lękiem i wynikający z głębokiej niewiedzy antysemityzm młody Kochanowski wyniósł z domu. Jego ojciec, Jan, nigdy nie krył przed rodziną (i resztą świata) swoich poglądów. Według niego przyczyną wszelkiego zła i nieszczęść są właśnie Żydzi. Kiedy upada zakład pracy, w którym przez długie lata był zatrudniony, wie, gdzie szukać winnych. Dla rodziny Kochanowskich utrata pracy przez ojca jest poważnym problemem. Z przygnębienia wyrywa ich niespodziewany i wielce tajemniczy telefon. Oto pewien nowojorski adwokat zaprasza Jana Kochanowskiego na spotkanie, albowiem ma mu coś niezwykle ważnego do zakomunikowania. W ekskluzywnej restauracji, w której Jan czuje się raczej niepewnie, oznajmia mu, że dostał pokaźny spadek. Jego mieszkający w Stanach wuj zmarł niedawno, a był człowiekiem zamożnym. Po długich poszukiwaniach okazało się, że Jan Kochanowski jest jego najbliższym krewnym. Nie to jest jednak dla naszego bohatera największym zaskoczeniem, ba, szokiem nawet. Otóż jego wuj był Żydem! Podobnie jak jego matka i ojciec, którzy naprawdę nazywali się Cohen, a nie Kochanowscy. Jakby tego było mało, warunkiem otrzymania spadku jest powrót rodziny Kochanowskich do wiary ojców! Zdruzgotany Jan wraca do domu, nic nie mówiąc żonie i synowi o przebiegu rozmowy z adwokatem. Stopniowo jednak zaczyna inaczej patrzeć na otaczający go świat, a jego poglądy ewoluują w niemożliwym - zdawać by się mogło - kierunku...

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2000
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji dla filmu telewizyjnego
  za "stawianie ważnych pytań w formie atrakcyjnej dla widza"
• 2000
  Berlin ("Prix Europa")-Nagroda Specjalna Parlamentu Europejskiego
• 2000
  Berlin ("Prix Europa")-Nagroda Publiczności im. Willego Brandta

NOC ŚWIĘTEGO MIKOŁAJA

• Film fabularny - telewizyjny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2000
• Premiera:
  2000. 12. 06
• Barwny (Kodak), Betacam, 56 min

Przewrotna historia o dwóch kryminalistach, którzy wydostają się z więzienia na jednodniową przepustkę, by spełnić dobry uczynek: w przebraniu Św. Mikołaja i Anioła wręczyć prezenty dzieciom z Domu Dziecka. Jednak tak naprawdę mają na wolności do załatwienia zupełnie coś innego: jeden z nich chce wywrzeć zemstę na niewiernej kochance... Bohaterowie wplątują się w ciąg zabawnych przygód, które coraz bardziej oddalają ich od spełnienia powierzonej misji. W końcu jednak, pod wpływem świątecznego nastroju, górę bierze poczucie obowiązku. Wbrew wszelkim przeciwnościom Owca i Fedor postanawiają doręczyć upragnione podarki - i dopinają swego. Zabawna, nostalgiczna opowieść o tym, jak nawet w najbardziej zatwardziałych sercach rodzą się ludzkie uczucia.
Jędruś, góral z Podhala, odsiaduje wyrok. Za namową więziennego kapelana w przebraniu Świętego Mikołaja ma wręczyć zabawki dzieciom z Domu Dziecka, który wcześniej remontował. Dołącza do niego Lucjan, kolega z celi. Wraz z kapelanem mają odebrać z supermarketu prezenty przygotowane przez sponsora. Lucjan wykorzystuje okazję, aby odwiedzić narzeczoną, szefową agencji towarzyskiej. Pod supermarket docierają spóźnieni. Mają szczęście, odjeżdżający z prezentami ksiądz zatrzymuje się na ich widok. Już pod Domem Dziecka okazuje się, że zamiast zabawek sponsor przekazał zestawy dla dorosłych, w których znajdują się golarka, prezerwatywa... Postanawiają wrócić. Supermarket jest już zamknięty, ale Lucjan z Jędrusiem nie rezygnują ze zdobycia zabawek. Włamują się, mimo protestów kapelana, i zabierają zdobycz z regału. Do sierocińca docierają, gdy dzieci już śpią. Tylko mały Marianek czuwa i w przebierańcu roznoszącym podarki rozpoznaje znajomego robotnika. Rzuca mu się na szyję i po krótkiej rozmowie pełen ufności zasypia w jego ramionach. Tymczasem z oddali słychać nadjeżdżające radiowozy...

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2000
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda za scenariusz
  Grzegorz Łoszewski

Varia

pokaż

ŻÓŁTY SZALIK

• Film fabularny - telewizyjny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2000
• Premiera:
  2000. 12. 20
• Barwny (negatyw: Kodak), 1710 m, 59 min
  
  Lokacje: Warszawa (m. in. sceny "w biurze" kręcono w Polskim Koncernie Naftowym - Zakładzie w Warszawie), Konstancin-Jeziorna (Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny przy ul. Piłsudskiego 54).

Dzień przed Wigilią bohater, mężczyzna w średnim wieku, dyrektor firmy, spędza na świątecznych spotkaniach ze współpracownikami, z synem, z Byłą Żoną i Aktualną Kobietą Życia. Kolejne porcje alkoholu sączone ukradkiem lub zamawiane w restauracji sprawiają, że pogrąża się w emocjonalnym i psychicznym chaosie, a jego zachowanie staje się nieprzyjemne i krępujące. Od syna dostaje prezent, następny w kolekcji otrzymywanych od bliskich i bezpowrotnie gubionych żółtych szalików. Dotarłszy do domu, Mężczyzna obiecuje Aktualnej Kobiecie Życia, że od teraz nie będzie pił. Niestety, po raz kolejny nie udaje mu się dotrzymać obietnicy. Nieprzytomny zostaje odwieziony do Matki, pod której troskliwą opieką trzeźwieje. Wieczór wigilijny spędzają tylko we dwoje, w prawdziwie świątecznej atmosferze. W prezencie od matki Mężczyzna dostaje żółty szalik, ma on stać się talizmanem, który będzie go chronił przed jego największym przeciwnikiem - alkoholowym nałogiem. Jednak kiedy odjeżdża z rodzinnego domu, matka znajduje na wieszaku zapomniany... żółty szalik. Ta pełna humoru i ciepła, tragikomiczna opowieść wigilijna, to okazja do chwili zadumy i refleksji nad ludzkim losem...

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2000
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda Prezesa Canal+
  "za wybitną kreację aktorską"
  Janusz Gajos
• 2000
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda Festiwalu Filmowego w Toronto
  Janusz Gajos
• 2000
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Złoty Klakier (nagroda Radia Gdańsk dla najdłużej oklaskiwanego filmu)
• 2001
  Września (Ogólnopolski Festiwal Sztuki Filmowej "Prowincjonalia")-"Jańcio Wodnik" za najlepszą rolę męską
  Janusz Gajos

Varia

pokaż

W KOGO JA SIĘ WRODZIŁEM

• Film fabularny - telewizyjny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2001
• Premiera:
  2002. 06. 19
• Barwny, 59 min
  
  Okres zdjęciowy: 28 sierpnia - 5 września 2001.
  Lokacje: okolice Gdańska, Warszawa.

Film telewizyjny z cyklu "Święta polskie" zrealizował według własnego scenariusza Ryszard Bugajski, twórca głośnego "Przesłuchania". Tragikomiczna opowieść o życiu, przemijaniu i przeznaczeniu, od którego nie można uciec. Historia trzech pokoleń - dziadek, ojciec i syn znowu są razem, ale cała trójka zdaje sobie sprawę, że nie na długo. Groźna choroba nie daje za wygraną. Jednak to spotkanie zaaranżowane przez juniora z okazji Dnia Ojca wiele ich nauczy, pozwoli poznać inne wartości, pokonać dzielące ich bariery, zrozumieć sens życia, wyrzucić z siebie głęboko skrywane żale i pretensje, zacieśnić rodzinne więzi, zażegnać spory, wyjaśnić dawne nieporozumienia i zatargi.

Najmłodszy to Tomek Lechotycki, zbuntowany rockman, po rozwodzie rodziców wychowywany przez matkę i ojczyma. Nigdy nie znalazł wspólnego języka z ojcem, zawiódł pokładane w nim wielkie nadzieje. Zrezygnował z ambitnych studiów w konserwatorium na rzecz hałaśliwego rocka. Chłopak lepiej dogadujący się z dziadkiem Edwardem niż z ojcem, żyje na luzie, chce robić w życiu to co lubi najbardziej, nie zamierza poddawać się żadnym konwenansom i rygorom. Ryszard jest chory na raka, zostało mu zaledwie kilka miesięcy życia. Zrezygnowany, zgorzkniały i sfrustrowany czeka już tylko na śmierć. Jest zimny i uparty, pogardza synem rockmanem, nie ma za grosz poczucia humoru. Mimo że choroba przykuła go do szpitalnego łóżka, nadal pracuje, pisze recenzje filmowe i telewizyjne. On również zawiódł swego ojca, który wybrał dla syna zawód lekarza. Przerwał studia medyczne poświęcając się poezji, wydał parę tomików wierszy, które jak twierdzi Edward zbutwiały w księgarniach. Najstarszy z Lechotyckich trzyma fason - ciemny garnitur, kamizelka, mucha, śnieżnobiała koszula i nienaganne maniery, choć z drugiej strony, mimo dostojnego wieku wciąż bezwstydnie wodzi wzrokiem za seksownymi panienkami.
Dziadek i wnuk z hukiem podjeżdżają na motorze pod szpital na warszawskiej Pradze. Na prośbę Tomka lekarka godzi się na wypisanie Ryszarda, choć pacjent jest poważnie chory i wymaga stałej opieki medycznej. Jednak chłopak uważa, że ostatnie chwile swego życia ojciec powinien spędzić wśród najbliższych. Razem z dziadkiem organizuje wielką niespodziankę - przyjęcie w domku nad brzegiem morza. Ze szpitala jadą taksówką na sportowe lotnisko Bemowo, stąd zdezelowanym dwupłatowcem odbywają szalony lot na Wybrzeże. Aby osiągnąć cel podróży, muszą jeszcze wykonać karkołomne skoki z samolotu ze spadochronem. Na dole czeka na nich dziewczyna Tomka, Karin. Okazuje się, że wkrótce także najmłodszy z Lechotyckich zostanie ojcem. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2002
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda Jury
• 2002
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda redakcji "Teletygodnia" dla najlepszego filmu telewizyjnego

Varia

pokaż

WSZYSCY ŚWIĘCI

• Film fabularny - telewizyjny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2002
• Premiera:
  2002. 11. 01
• Barwny, 75 min
  
  Okres zdjęciowy: listopad 2001.
  Lokacje: Warszawa (Powązki, Dworzec Centralny), Góra Kalwaria.
  
  W filmie wykorzystano obrazy Zbigniewa Beksińskiego, Jerzego Dudy-Gracza i Stasysa Eidregiviciusa.

"Wszyscy Święci" to kolejna pozycja w telewizyjnym cyklu "Święta polskie" według pomysłu scenarzysty Grzegorza Łoszewskiego. Pomieszczone w nim filmy ukazują psychologiczne i moralne problemy współczesnych Polaków, ich kompleksy, postawy i przywary.
Film Andrzeja Barańskiego, rozgrywający się w dniu Wszystkich Świętych, przynosi nastrojową wizję bardzo wrośniętego w narodową tradycję Święta Zmarłych, łącząc ją z subtelnymi rozważaniami o naturze przemijania i wnikliwym studium pogmatwanych polskich losów. Prawie 80-letnia bohaterka pragnie uporządkować swoje sprawy i wyjaśnić wszystko, co dotyczy życia jej własnego i jej dorosłych dzieci. Przeszłość kryje w sobie jednak bolesne tajemnice, a teraźniejszość nie poddaje się jednoznacznym ocenom moralnym. Andrzej Barański, spoglądając na swoich bohaterów z filozoficznym dystansem, nie narzuca żadnych opinii i racji, a zaproszeni przez reżysera do współpracy wybitni aktorzy, również ci rzadko oglądani na ekranie, tworzą postaci wielowymiarowe, bogate wewnętrznie i chwilami wzruszające. W pamięci pozostają aktorzy starszego pokolenia - Teresa Szmigielówna w roli głównej, Wiesława Mazurkiewicz, Alina Janowska, Anna Polony, Wieńczysław Gliński czy Bronisław Pawlik w swojej ostatniej roli filmowej. Muzycznym leitmotivem opowieści jest rozsławiona przez Piwnicę pod Baranami pieśń Zygmunta Koniecznego ze słowami Tadeusza Śliwiaka w wykonaniu Haliny Wyrodek "Ta nasza młodość...", towarzysząca sekwencjom retrospektywnym.

Stare fotografie chłopców i dziewcząt "z tamtych lat" przywołują wspomnienia. W dzień Wszystkich Świętych Maria wraz z synem, jego żoną i wnukami tradycyjnie wybiera się na Powązki. Jej niedawno zmarły mąż spoczywa na cmentarzu wojskowym, obok innych prominentnych działaczy partyjnych. Wszędobylscy chłopcy, którzy babci i rodzicom wciąż zadają kłopotliwe pytania, domagają się jasnej odpowiedzi, czy dziadek był komuchem - skoro mówi się, że tutaj leżą "zwykłe komuchy i czerwone pająki". Maria tłumaczy, że był bardzo dobrym człowiekiem. Chce pobyć przy grobie Ludwika sama. Prosi synową, żeby pokazała dzieciom mogiły powstańcze i te z 20. roku. Syn ma odebrać z dworca siostrę. Gdy Janek i Anka oraz Krystyna z chłopcami ponownie spotykają się przy grobie ojca, okazuje się, że matka zniknęła. Przeszukanie cmentarza nie przynosi rezultatu. Rodzina wraca do domu na świąteczny obiad z rodzicami Krystyny. Anka i Jan, coraz bardziej zaniepokojeni, zaczynają telefonować do szpitali.
Maria tymczasem, nie bacząc na chore serce, w zatłoczonym pociągu podróżuje do miejsc, z którymi wiąże się tyle wspomnień. To tutaj, na stacji w Jędrzejowie, po raz ostatni widziała Stefana. Ona, łączniczka AK, wiozła chłopcom z lasu torbę wyładowaną po brzegi. On pierwszy dostrzegł niemiecki patrol, rzucił się do ucieczki. Usłyszała strzały. Te obrazy przesuwają się przed oczami starej kobiety. Na miejscowym cmentarzu szuka żołnierskiej mogiły z brzozowym krzyżem. Minęło przeszło 50 lat, wszystko wokół się zmieniło. Na miejscu usypanego z ziemi grobu stoi okazały, nowobogacki pomnik. Maria nie może zrozumieć, dlaczego sprzedano żołnierską mogiłę, pyta o to młodego księdza, zajętego przyjmowaniem "na wypominki". Ksiądz pamięta, że odkąd tu nastał, mówiono: niczyj grób. Niczyj - bo nikt się nim nie zajmował czy też nikt w nim nie leżał, tego nie zdołał wyjaśnić.
W małym kościółku Maria szuka ukojenia w modlitwie. Przypadkiem natyka się na swego dawnego dowódcę. W trzy lata po wojnie Roman przyjął święcenia kapłańskie. Nadal utrzymuje kontakty ze swymi podkomendnymi z AK. "Porywa" Marię do domu Halinki, również dawnej łączniczki, "na dziady". Gdy pierwsze uniesienia i radość z nieoczekiwanego spotkania cichną, do uszu Marii docierają złośliwe docinki - dobrze się urządziła... jej mąż był sekretarzem KC czy ministrem... ludzie dawali sobie łamać karki za judaszowy grosz... teraz komuchy zostawiają nam swoje dzieci, wbitych w jedwabne garnitury biznesmenów... Marię bardzo boli ten niespodziewany atak. Ona wie najlepiej, że mąż był porządnym człowiekiem. Gdy znalazła się w sytuacji bez wyjścia, Ludwik zapewnił jej i dziecku bezpieczną przystań, dał im dom, nazwisko i swoją miłość. I do końca umiał iść przez życie z czystą twarzą. Był listkiem figowym dla różnych bydlaków i karierowiczów... Pełne bólu zwierzenia Marii skłaniają księdza Romana do wyjawienia skrywanej przez pół wieku prawdy o Stefanie, który był jej pierwszą miłością, o tamtej akcji na dworcu i późniejszych, dramatycznych wydarzeniach. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2002
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji dla filmu telewizyjnego
  dla najlepszego filmu telewizyjnego

Varia

pokaż

MISS MOKREGO PODKOSZULKA

• Film fabularny - telewizyjny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2002
• Premiera:
  2003. 04. 21
• Barwny, 55 min
  
  Okres zdjęciowy: 21 czerwca - lipiec 2002.
  Lokacje: Warszawa.
  
  W filmie wykorzystano zdjęcia z sesji zdjęciowej Magdy Mazur:
  Fotograf: Tomasz Jaworski (Why Not)
  Stylista: Tomasz Jacyków
  Make-Up: Anna Męczyńska
  Fryzjer: Sylwia Kiliś
  oraz billboardy autorstwa Piotra Bujnowicza.

"Miss mokrego podkoszulka" to utrzymana w żartobliwym tonie i skłaniająca do refleksji historia owdowiałego mężczyzny po pięćdziesiątce, który buntuje się przeciwko degradacji otaczającego go świata, pełnego zepsucia i dwuznaczności moralnej. Władysław sam nie zawsze postępował w życiu uczciwie, dlatego opuściła go żona. Wkrótce odeszła na wieki i dopiero po jej śmierci zrozumiał swój błąd. Próbuje odkupić winy, wyznając zasadę, że nikt nie może uciekać przed odpowiedzialnością za popełnione grzechy, za istnienie w świecie zła. Bohater stoi na czele grupy tzw. obrońców moralności, bierze czynny udział w zwalczaniu postępującej demoralizacji społeczeństwa.
Władysławem interesuje się cnotliwa sąsiadka, Wiktoria, widząc w uczciwym wdowcu odpowiedniego kandydata na życiowego partnera. Wszystko jednak się zmienia, gdy na horyzoncie pojawia się dwudziestoparolatka Ella. Władysław ratuje dziewczynę przed napastliwymi wyrostkami, którzy zaczepiają w parku seksownego kociaka. Na domiar złego, ofiara zalotów rozochoconych młodzieńców wpada do jeziorka. Przemoczonej Elli Władysław udziela schronienia pod swym dachem. Wdzięczna mężczyźnie za bezinteresownie okazaną pomoc śliczna panienka postanawia zostać u niego dłużej. Pragnie rozpocząć wszystko od nowa, chce zerwać z dotychczasowym życiem - pozowaniem do rozbieranych zdjęć i braniem udziału w konkursach piękności.
Władysław czuje się mocno zażenowany, ale nie potrafi odmówić, choć równocześnie zdaje sobie sprawę, że zostanie napiętnowany i potępiony przez najbliższe otoczenie. Wymiguje się od umówionego wielkanocnego śniadania u córki. Tymczasem Magda, nie chcąc zostawiać ojca samego w świąteczny poranek, niespodziewanie zjawia się wraz z rodziną w jego domu. Spotkanie z młodziutką Ellą wywołuje oburzenie córki Władysława. Zirytowana Magda wychodzi, nie dokończywszy nawet śniadania, tym bardziej wściekła, że mąż nie podziela jej zgorszenia. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Varia

pokaż

BIAŁA SUKIENKA

• Podtytuł: PRZYPOWIEŚĆ NA BOŻE CIAŁO

• Film fabularny - telewizyjny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2003
• Premiera:
  2003. 06. 19
• Barwny (negatyw: Kodak), 65 min
  
  Okres zdjęciowy: 16 sierpnia - 2 września 2002.
  Lokacje: Tykocin.

Kolejny film z telewizyjnego cyklu "Święta polskie", który zyskał przychylność krytyki i uznanie widzów. "Biała sukienka" - to przypowieść na Boże Ciało. Akcja filmu Michała Kwiecińskiego rozgrywa się właśnie w tym uroczyście obchodzonym i bardzo ważnym dla katolików dniu.
Bohaterami są mieszkańcy wsi położonej niedaleko Białegostoku. Jest piękny, słoneczny poranek, wszędzie panuje świąteczna atmosfera, kościół i wierni szykują się do obchodów święta Bożego Ciała. Trwają ostatnie przygotowania - przyozdabianie trasy procesji, prasowanie komunijnych białych sukienek, polerowanie masek samochodów, bo przecież w takim dniu trzeba się pokazać przed sąsiadami. Na tle świątecznej gorączki toczą się równolegle dwa wątki. Maciek, młody dorobkiewicz i pozer, konsumpcyjnie nastawiony do życia, podróżuje z Warszawy nowiutkim jeepem. Jedzie do rodzinnego Białegostoku. W drodze zabiera autostopowicza, swego rówieśnika - człowieka skromnego, zrównoważonego i małomównego. Damian jest przeciwieństwem Maćka, ceni inne wartości w życiu. On również wraca w rodzinne strony. Przez cały czas młodzi ludzie prowadzą dyskusję teologiczno-światopoglądową. Rozmawiają na temat święta Bożego Ciała i w ogóle wiary. Maciek wypowiada się z pogardą o katolikach, instytucji Kościoła i "czarnych". Kpi z procesji i wiejskiej ciemnoty. Damian staje w obronie ludzi wierzących, sam wierzy w Boga.
Dwaj dyskutujący podróżni zmierzają w kierunku wsi, gdzie wkrótce ma dobyć się procesja i trwają ostatnie przygotowania. Ksiądz proboszcz wydaje polecenia, wokół krząta się kościelny i inni pomocnicy. Miejscowy muzyk, Jacek, organizuje sprzęt nagłaśniający, by uroczyste słowa proboszcza dotarły do wszystkich wiernych. Ale nawet w tak uroczystym dniu nie wszystko odbywa się po bożemu. Nie ustaje spór zwaśnionych rodzin - zamożnych Kowali i znacznie uboższych Suszków. W jednym z domów kłócą się również małżonkowie. Suszek jest wściekły, bo w jego polonezie zepsuły się właśnie hamulce. Żona Zofia wymyśla mu od głupków i obwinia o całe zło. W swej zapalczywości zapomina o białej sukience córki Pameli. W rezultacie na śnieżnobiałej tkaninie odciska się brunatna plama od żelazka. Trzeba się upokorzyć i pożyczyć sukienkę Andżeliki od Kowali, by Pamela mogła sypać kwiatki. W końcu wszyscy ruszają na procesję. Dumny Kowal w nowym, błyszczącym daewoo, a także Suszek z rodziną, który zdecydował się na jazdę mimo uszkodzonych hamulców. Tymczasem zrywa się burza. W ulewnym deszczu dochodzi do poważnej kolizji samochodowej. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Varia

pokaż

DŁUGI WEEKEND

• Film fabularny - telewizyjny
• Rok produkcji:
  2004
• Premiera:
  2004. 05. 03
• Barwny, 72 min

W telewizyjnym programie "Randka w ciemno" prowadzonym przez Tomasza Kamela uczestnik w średnim wieku, Bogdan Lewicki, trochę nieśmiały i stremowany, wybiera kandydatkę numer trzy - Martę. Chociaż prowadzący stara się rozluźnić atmosferę, bohaterowie wieczoru są sztywni i spięci, a w szczególności kobieta, jakby znalazła się w programie wskutek jakiejś fatalnej pomyłki. Para wygrywa długi weekend majowy w pięciogwiazdkowym hotelu nad jeziorem w Wodzimyślu.
Od samego początku "Randka..." nie klei się, wydaje się, że więcej ich dzieli niż łączy, zupełnie do siebie nie pasują. Obydwoje są samotni, marzą o uczuciu, stabilizacji, kimś bliskim, ale ich wyobrażenia o idealnym partnerze znacznie się różnią.
Kobieta jest kierowniczką biblioteki w podwarszawskim Wawrze. Była działaczka opozycji miała narzeczonego, który zginął w stanie wojennym. Potrącił go samochodem jakiś wojskowy. Bardzo przeżyła śmierć ukochanego, stała się zgorzkniała i zła na cały świat. Kiedy dowiaduje się, że jej weekendowy partner jest zawodowym wojskowym, z góry odrzuca go: zawsze pogardzała takimi ludźmi. Do rozdźwięków i konfliktów dochodzi także na miejscu w hotelu. Marta jest oburzona, kiedy dowiaduje się, że mają z Bogdanem dzielić hotelowy pokój. Jej stanowcze argumenty jednak zwyciężają, udaje się wynegocjować apartament prezydencki.
Tymczasem okazuje się, że w tym samym hotelu majowy weekend spędza także legendarny bard lat 80., opozycyjny poeta Jan Tomaszek. Szanse Bogdana na zdobycie serca Marty praktycznie maleją do zera. Zafascynowana Tomaszkiem i jego twórczością kobieta ugania się za poetą, adoruje go, narzuca mu swoje towarzystwo. Korzystając z niepowtarzalnej okazji postanawia zorganizować, dla uczczenia święta 3 Maja, wieczór poezji śpiewanej. Bogdan nie pozostaje dłużny i zaczyna się przygotowywać, ku wielkiemu oburzeniu Marty, do świętowania 1 Maja. Na ten dzień przygotowuje zabawę, której główną atrakcją ma być karaoke. Hotelowi goście dzielą się na dwa obozy - tych od 1 Maja i 3 Maja. Pogłębia się konflikt między Martą a Bogdanem. Wprawdzie na zakończenie majowego weekendu oboje wymieniają numery telefonów, ale wydaje się że ich dalsza znajomość jest niemożliwa. Lecz w życiu nigdy nic nie wiadomo... [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2004
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda za scenariusz
  Jarosław Sokół
• 2004
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda za główną rolę męską
  Krzysztof Globisz
• 2004
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda redakcji "Teletygodnia" dla najlepszego filmu telewizyjnego
• 2004
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji dla filmu telewizyjnego
  za "znakomitą realizację scenariusza i wykreowanie postaci, które oddają paradoks najnowszej polskiej historii, spotkania ludzi różnych światopoglądów i uznających różne symbole"
• 2004
  Wrocław (Multimedia Festiwal Filmów Optymistycznych "Happy End")
  w kategorii: film fabularny
• 2004
  Łagów (Lubuskie Lato Filmowe)-Nagroda Jury Konkursu Filmów Telewizyjnych
  za "wysokie walory warsztatowe, znakomite kreacje aktorskie oraz kunsztowne przedstawienie świata ludzkich emocji na tle konfliktu światopoglądowego i pokoleniowego"

Varia

pokaż

KRÓLOWA CHMUR

• Film fabularny - telewizyjny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2003
• Premiera:
  2004. 05. 26
• Barwny, 76 min
  
  Okres zdjęciowy: lipiec 2003.
  Lokacje: Wrocław, Wałbrzych.

"Królowa chmur" nawiązuje do Dnia Matki. To nostalgiczna opowieść o nieuchronnym przemijaniu czasu, matczynej miłości, lojalności i wartościach, których nie da się kupić. Bohaterów filmu - samotną, leciwą panią i młodego mężczyznę, który z powodzeniem mógłby być jej synem, połączył ślepy los. Dzięki przypadkowemu spotkaniu obydwoje wzbogacili się o nowe doświadczenia. Ona, u kresu życiowej drogi, przeżyła coś wspaniałego, zaznała chwil radości, spełniły się jej największe marzenia. Mężczyzna odkrył nowe wartości, przekonał się, że nie zawsze liczą się w życiu pieniądze.

Piotr jest młody, przystojny i bardzo zamożny, czerpie z życia same przyjemności. Udaje mu się, trochę podstępnie, wykupić wspaniałą, choć mocno zdewastowaną willę. Właścicielką domu jest ekscentryczna, 80-letnia malarka, Wanda Przybyłowicz, do której mówią Mimi. Kobieta chętnie wraca wspomnieniami do czasów młodości, studiów w Akademii Sztuk Pięknych, wyjazdów w plenery. Najbardziej lubiła malować chmury, nazywali ją wówczas "królową chmur". Na studiach przeżyła wielką miłość, urodziła syna. Chłopak zginął, mając zaledwie 30 lat. Nigdy nie pogodziła się z jego śmiercią. W Piotrze widzi utraconego jedynaka, obdarza go matczyną miłością.
Tymczasem on zamierza umieścić Mimi w domu spokojnej starości, ale nie ma odwagi jej o tym powiedzieć. Knuje więc z pozoru niewinną intrygę, by odciągnąć uwagę starszej pani. Zabiera w niezwykłą podróż luksusowym kabrioletem nad morze, skąd rzekomo mają popłynąć do Brazylii. W Rio de Janeiro mieszka jej ukochana siostra Barbara, którą kobieta zawsze chciała odwiedzić. Mimi nie wie, a może nie chce wiedzieć, że jej siostra dawno umarła. Żyje w swoim wyimaginowanym świecie, chce wierzyć, że czas się zatrzymał. Mówi o przeszłości, jakby nic się nie zmieniło, jakby wciąż żyli jej bliscy, którzy dawno już odeszli na zawsze.
W czasie podróży ekscentryczna i kapryśna Mimi daje się we znaki Piotrowi, który traci cierpliwość, jest zły i poirytowany. Nie ma czasu na dąsy i przekomarzania się zdziwaczałej staruszki, która w dodatku traktuje go jak małego chłopca. Chce jak najszybciej pozbyć się uciążliwego pasażera, by móc spędzić czas ze śliczną dziewczyną, zakochaną w nim bez pamięci. Odbiera właśnie Kasię (Anna Przybylska) na trasie, z małej stacji kolejowej. Od początku kobiety rywalizują ze sobą o Piotra. W końcu jednak nadchodzi kres podróży. Piotr oddaje zdumioną Mimi do zakładu prowadzonego przez siostry zakonne. Sam spieszy się na spotkanie z Kasią w luksusowym hotelu kilka kilometrów dalej. Nie wszystko jednak układa się po jego myśli. Ujrzawszy w nim egoistę niezdolnego do prawdziwej miłości, wrażliwa, krucha i delikatna Kasia odchodzi, zostawiając chłopaka samego w hotelowym pokoju. Ta samotnie spędzona noc wiele go nauczy, skłoni do przemyśleń i refleksji nad życiem. Nazajutrz, w Dniu Matki, Piotr zjawia się u Mimi z pudełkiem czekoladek. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2005
  Houston (WorldFest-Houston International Film Festival)-Bronze Remi
  w kategorii: produkcje telewizyjne

PIEKŁO NIEBO

• Film fabularny - telewizyjny
• Produkcja:
  Polska
• Rok produkcji:
  2004
• Premiera:
  2005. 05. 04
• Barwny, 57 min
  
  Lokacje: Pasym.

Do prowincjonalnej mieściny przybywa nowy wikary - Piotr Kamiński. Odprawia swoją pierwszą mszę, a jako codzienny obowiązek przejmuje katechezę dzieci, które mają przystąpić do pierwszej komunii. Jego uwagę zwraca Marta - dziewczynka, która nie wyrywa się do odpowiedzi, jak inne dzieci, a zapytana o treść VI przykazania najpierw mówi, że nie wie, a potem twierdzi, że jest to "nie zabijaj".
Im dalej idą nauki przedkomunijne, tym Marta jest bardziej im niechętna. Wikary postanawia więc przeprowadzić swoje "prywatne śledztwo" w tej sprawie. Poznaje rodziców Marty - miejscowego bogacza, z którym liczy się całe miasteczko, uwielbiającego swoją córkę i jego żonę - kobietę uciekającą od życia. To, że rodzina ta nie żyje ze sobą w zgodzie - widać na pierwszy rzut oka. Pozostaje jednak pytanie o jej tajemnicę. Dziewczynka jest bardzo skryta i nie chce odpowiadać na żadne pytania. Tymczasem dzieci pouczone o konieczności wyznania wszystkich grzechów pod groźbą nieważności sakramentu bardzo przejęte przystępują do swojej pierwszej spowiedzi. Od Marty Piotr dowiaduje się jedynie o nocnym moczeniu. Oboje - i ksiądz, i dziewczynka - wiedzą, że nie zostało powiedziane wszystko.
Potem wydarzenia następują po sobie lawinowo.
Podczas uroczystości komunijnej Marta ucieka spod ołtarza, wzbudzając swoim zachowaniem nie lada sensację. Piotr znajduje ją po jakimś czasie w kościele. Dopiero wtedy podczas zaimprowizowanej spowiedzi wychodzi na jaw tajemnica dziecka, które od pewnego czasu jest molestowane seksualnie przez własnego ojca. Tajemnica ta jednak nie może zostać wyjawiona. Piotr - jako spowiednik - jest bezradny wobec krzywdy Marty, doradza jej jedynie, by opowiedziała wszystko matce i odprowadza Martę do domu. Następnego dnia dowiaduje się, że dziewczynka trafiła do szpitala po nieudanej próbie samobójczej.

"Piekło niebo" to film o skrzętnie skrywanych ludzkich tajemnicach i trudnościach z ich ujawnianiem - nawet w obliczu Boga. To film o podwójnej "pierwszej komunii", będącej swoistą inicjacją zarówno dla dzieci, jak i dla młodego wikarego, który po raz pierwszy zasiada w konfesjonale zobowiązany do zachowania tajemnicy spowiedzi. To film o pierwszej walce z samym sobą - o prawdę przeciwko kłamstwu. To film o pierwszej lekcji odpowiedzialności za innego człowieka odbytej w warunkach szczególnych - wtedy, kiedy bezpośrednia pomoc jest niemożliwa. Jak wyjść z tej próby zwycięsko, to zadanie stojące przed 8-letnim dzieckiem i dwudziestokilkuletnim księdzem. Zadanie być może przekraczające ich siły. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Nagrody

schowaj

• 2005
  Gdynia (Festiwal Polskich Filmów Fabularnych)-Nagroda Rady Programowej TVP
• 2006
  Houston (WorldFest-Houston International Film Festival)-Bronze Remi
  w kategorii: TELEVISION AND CABLE PRODUCTION: Feature Made for Television / Cable