NOWE SZATY CESARZA

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1997
• Premiera:
  1998. 01. 30
• Barwny, 28 min

Historia na motywach znanej baśni Andersena "Nowe szaty cesarza". W adaptacji Andrzeja Domalika wędrowni oszuści udający krawców są w głębi duszy artystami, którzy - choć nie gardzą pieniędzmi - przede wszystkim kochają sztukę, zabawę, grę, manipulację. Z łatwością udaje im się ośmieszyć próżność, głupotę i tchórzostwo dworaków, a także samego cesarza. Puentą są słowa małego chłopca obnażające oczywistą prawdę: cesarz jest nagi. Całość jest okraszona piosenkami z muzyką Grzegorza Turnaua.
Albin i Balbin, dwaj komedianci, naprawiacze świata, jak przedstawiają siebie w piosence, chcą dostać się na dwór Cesarza, który słynie z tego, że on sam i całe jego otoczenie interesuje się wyłącznie strojami. Wtargnięcie zabawnych, niemal identycznych postaci na cesarskie pokoje, gdzie trwa nieustanna rewia mody, budzi lekką konsternację. "Krawcy o międzynarodowej renomie" przedstawiają Cesarzowi niezwykłą ofertę: mogą wykonać specjalnie dla niego szatę, jakiej jeszcze nie było, z materii, która będzie niewidoczna dla głupców nie nadających się do sprawowania żadnych urzędów. Żywo zainteresowany monarcha od ręki wypisuje czek. Artyści, dla których zawsze najważniejsza jest zaliczka, żwawo przystępują do pracy. Obok pustych krosien wyśpiewują pieśni ilustrujące ich życiowe credo - świat teatrem jest, aktorami ludzie; nie wiesz, z kim masz do czynienia - kostium, szminka ciągle nas odmienia... Gdy wysłannicy Cesarza, Minister, a potem Kanclerz, przybywają sprawdzić postępy prac, Albin i Balbin z radością odgrywają swoją komedię, zmuszając obu mężów stanu do wyznania, iż poraziło ich piękno oglądanej właśnie tkaniny. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj