KONCERT

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1997
• Premiera:
  1997. 04. 07
• Barwny, 56 min

Na artystycznej drodze Feliksa Falka (ur. 1941), reżysera filmowego i teatralnego, autora scenariuszy, sztuk teatralnych i słuchowisk, debiut literacki nastąpił najwcześniej - na łamach "Dialogu" w 1967 r. ukazała się "Winda", dwie inne jednoaktówki "Tama" i "Wnyki" zostały nagrodzone w konkursie Teatru Ateneum, zaś "Przyjęcie" i "Pięciokąt" zdobyły w TV nagrodę w konkursie na sztukę współczesną. Później zainteresowania twórcy zdominował film - reżyserował (by wspomnieć tylko najgłośniejsze tytuły: "Wodzirej", "Idol", "Szansa", "Był jazz", "Bohater roku", "Samowolka"), pisał scenariusze filmowe ("Wielki bieg", "Baryton"). Równolegle stworzył wiele interesujących, nierzadko nagradzanych inscenizacji na scenach różnych teatrów. Nie zarzucił też dramatopisarstwa - w latach 80. powstały m.in. sztuki "Tam i z powrotem", "Węzeł", "Aktorki", lata 90. przyniosły m.in. "Audiencję" i "Protest", "Demokrację" oraz opublikowany w 1995 r. "Koncert".
Akcja sztuki dzieje się współcześnie, w posiadłości wybitnego kompozytora, w dniu organizowanego przezeń koncertu promującego młode talenty. Punktem kulminacyjnym wieczoru ma być wykonanie przez pana domu fragmentów jego najnowszego dzieła. Mistrz ma nadzieję, że koncert wejdzie na stałe do kalendarza najważniejszych imprez muzycznych kraju, wydaje się jednak, że już to pierwsze spotkanie budzi niewielkie zainteresowanie w kręgach osób, na których Igorowi zależy najbardziej. Olek Rostocki, rzecznik kompozytora odpowiedzialny też za public relations, opowiada przybyłemu właśnie z zagranicznych wojaży szefowi, kto wymówił się od przyjścia na koncert. Linger, menedżer i agent Igora, przywozi jeszcze groźniejsze sygnały ze świata - monachijski wydawca Heiman wycofał się z nagrania nowego utworu, ponieważ kompakt z "Trzecim Koncertem" sprzedawał się źle i na "Czwartym" mógłby już sporo stracić. Laroche i Schack z Kolonii zachowali się podobnie, bo w nikt nie chce ryzykować inwestowania własnych pieniędzy w "skończonego" twórcę. Igor nie chce przyjąć do wiadomości oczywistej prawdy, że od pewnego czasu nęka go kryzys twórczy. Nie chce pogodzić się z odejściem młodej sekretarki, w której jest naprawdę zakochany. Alicja stawia go jednak przed faktem dokonanym, wiedząc, że Igor, jak każdy wielki artysta jest potwornym egocentrykiem i nie zmieni swego życia z powodu jakiejś przelotnej fascynacji. Wreszcie dochodzi do decydującej rozmowy bohatera z żoną. Lidia przez 30 lat ich małżeństwa tolerowała obecność innych kobiet w jego życiu, bo po każdej przygodzie wracał do niej, łączyło ich coś naprawdę głębokiego. Dopóki komponował olśniewające utwory, jej poświęcenie miało sens, czemuś służyło. Jednak jego ostatnie koncerty są złe. Igor jest oburzony, że żona ośmiela się ingerować w jego życie. Zarzuca jej, że tak samo postępowała z ich synem, że to ona go zabiła... Otwieranie dawno zabliźnionych ran pogłębia przepaść między małżonkami. Igor zostaje sam. Odchodzi oddany mu Olek Rostocki, zrażony niesprawiedliwością szefa, rezygnację składa również Linger, na odchodnym nie szczędząc mistrzowi przykrych uwag. Burzliwą rozmowę podsłuchuje i z ukrycia nagrywa dziennikarz, ten sam, który jako pierwszy ośmielił się napisać druzgocącą recenzję o dziele wybitnego kompozytora. Dzień, który miał przysporzyć chwały zasłużonemu artyście, staje się przełomowym momentem w jego życiu, pod wieloma względami. Igor wyciaga jednak właściwe wnioski z ostatnich wydarzeń. I stać go na to, by podjąć niełatwe decyzje. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Varia

pokaż

Nagrody

schowaj

• 1997
  Warszawa (Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej)-nagroda aktorska
  Zbigniew Zapasiewicz