GWIAZDA SEZONU

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1998
• Premiera:
  1998. 11. 09
• 82 min

Komedia (z podtytułem "amerykańska") Johna Patricka (właśc. John Patrick Goggan, 1902-95), amerykańskiego dramatopisarza, autora m.in. uhonorowanej w latach 50. nagrodą Pulitzera sztuki "Herbaciarnia pod księżycem". Spektakl według "Anybody Out There?", utrzymany w konwencji czarno-białego komiksu, nawiązuje do najlepszego okresu Teatru Telewizji. Bawiąc się formą, twórcy widowiska zręcznie uwypuklają humorystyczny charakter opowiastki, widoczny zarówno w narracji, jak i w rysunku postaci i w plastycznej kompozycji całości.
Rzecz rozgrywa się na tle umownych, "papierowych" dekoracji, zmianę wątków, czasu i miejsca akcji oraz odautorski komentarz do zdarzeń sygnalizują napisy w charakterystycznym "dymku". "Jak mu to powiedzieć?" - to tytuł pierwszej scenki. Urocza Millie głowi się właśnie, jak powiadomić narzeczonego, że z nim zrywa. Młody urzędnik bankowy, życiowy ciamajda, nie dał jej dotychczas żadnego dowodu miłości, dlatego zakochała się w dyrektorze banku. Oliver tłumaczy nieśmiało, iż nie chciał jej splugawić, podejrzewa bowiem, że złapał "chorobę społeczną" - w publicznej toalecie w metrze. Ale Millie nie zamierza wiązać się z człowiekiem, którego największym problemem jest to, jak uniknąć wszelkich problemów. Co zresztą nie znaczy, że kłopoty go omijają, wprost przeciwnie. Do nędznego, wynajętego pokoju włamuje się właśnie złodziej i ograbia zahukanego, bojaźliwego młodzieńca ze wszystkiego, nie wyłączając spodni. Oliver Pankey nie ma nawet w czym iść do pracy. Jego nieobecnośw banku budzi wściekłość szefa i niepokój byłej narzeczonej - może Oliver popełnił samobójstwo na wieść o tym, że ona i dyrektor zamierzają się pobrać. Teraz z kolei Herbie Henderson jest przerażony na myśl, że ta plotka może dotrzeć do jego żony i siedmiorga dzieci, właściwie sześciorga i pół, bo małżonka jest w ciąży. Tymczasem zjawia się Oliver w pożyczonych spodniach. Dyrektor Henderson odgrywa się na nim za swoje frustracje, proponując potulnemu pracownikowi 10-procentową obniżkę pensji. Lekceważąco odnosi się do niego również klientka, która chce złożyć w banku niewiadomą liczbę jednocentówek, zbieranych przez nią przez 40 lat. Coraz bardziej pognębiony Oliver udaje się do lekarza w związku z "wiadomą chorobą". Tu znów wysłuchuje aroganckich uwag asystentki doktora i jego przyjaciela, który oczywiście wchodzi do gabinetu poza kolejnością. Wreszcie słyszy diagnozę - choroba nieuleczalna. Ma przed sobą 6 miesięcy życia. W duszy Olivera dokonuje się przełom. Ma dość tego, że wszyscy nim pomiatają - i nie ma już nic do stracenia. Po raz pierwszy w życiu on ośmiela się na kogoś nakrzyczeć. Sekretarce doktora bezczelnie odpowiada, że za pół minuty, które poświęcił mu lekarz, nie zapłaci 60 dolarów, lecz najwyżej 50 centów. Do banku powraca całkowicie odmieniony - wynajętym luksusowym autem, w ekstrawaganckim ubraniu # la Elvis. Dyrektora nazywa głąbem, marudną klientkę - starą pudernicą, interweniującemu policjantowi radzi ganiać ćpunów, nie porządnych ludzi. Gdy do banku wpada uzbrojony bandyta, Oliver nie pada na kolana, jak wszyscy. Rozbraja opryszka, staje się bohaterem dnia. Podobizna "gwiazdy sezonu" ukazuje się w gazetach i telewizji. Zostaje dyrektorem banku, ale uspokaja Herbiego, że posada będzie wolna za pół roku - on pójdzie wyżej, dużo wyżej. Millie ima się różnych sposobów, żeby wyplątać się ze związku z byłym dyrektorem banku i związać - z obecnym. Prasa donosi o wciąż nowych wyczynach Olivera - w zoo uratował dziecko, pogryzł goryla... Z nieustraszonym bohaterem nawiązuje kontakt agent FBI, składając mu propozycję nie do odrzucenia - firma wystawi go na wabia jako rzekomego świadka rabunku 6 milionów dolarów, cudem ocalonego w strzelaninie. Oliver wyraża zgodę. I wówczas okazuje się, że lekarz pomylił wyniki badań. Bohater nie ma białaczki, nie ma nawet syfilisu, może żyć długo i szczęśliwie. A raczej mógłby, bo za rogiem już czai się snajper. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj