GEDEON

• Podtytuł: BAJKA MUZYCZNA

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1998
• Premiera:
  2001. 01. 15
• Barwny, 23 min

Dowcipnie i pomysłowo zrealizowana baśń muzyczna w telewizyjnej inscenizacji Zbigniewa Micha, twórcy Teatru Papierowego z Düsseldorfu, przybliża dzieciom muzykę poważną w sposób niebanalny, pobudzający wyobraźnię. W zabawnej opowieści o Gedeonie, synu (i wnuku) Gedeona, równie ważne role mają do odegrania profesjonalni aktorzy, dzieci i papierowe figurki, barwne, nowoczesne w swym wyrazie plastycznym i zadziwiająco ruchliwe. Ożywiane na rozmaite sposoby fotogramy postaci maszerują, wymachują rękami, "grają" na różnych instrumentach, unoszą brwi, przewracają oczami. Aniołki machają papierowymi skrzydełkami, wirują fantazyjne pejzaże z papieru - kwiaty na łące, niebo, chmury, morskie fale. Obraz, efekty dźwiękowe, muzyka, ruch są partnerami w tej zabawie.
Rodzina i przyjaciele Gedeona spotykają się z okazji jego siódmych urodzin. Są świeczki na torcie, okolicznościowe zdjęcia, życzenia, prezenty, a za chwilę zacznie się przedstawienie domowego teatrzyku papierowego, który ofiarowali Gedeonowi dziadkowie. Ku uciesze wszystkich gości, którzy w figurkach z papieru rozpoznają siebie, Babcia z Dziadkiem inscenizują opowiastkę z morałem z życia swego syna, czyli Ojca małego jubilata. Gdy tata miał tyle lat, co dzisiaj Gedeon, rodzice zapisali go do szkoły muzycznej, gdzie właśnie podjął pracę słynny pedagog. Maestro Barrini nie miał dla uczniów cienia litości, lecz im więcej kazał im ćwiczyć, tym gorzej grali. Opowiadając po latach o tym, jak torturowali syna, Babcia z Dziadkiem zadają sobie spóźnione pytanie, dlaczego byli tak nieustępliwi i krótkowzroczni, próbując dziecko pozbawione słuchu wykierować na muzycznego geniusza. Chcąc sprostać ambicjom rodziców, chłopiec ćwiczył jeszcze gorliwiej i głośniej, aż wysłano go do piwnicy. Tam grał dla swoich ulubionych zwierzaków i wreszcie rozsmakował się w muzyce. Chętnie zabierał czworonożnych przyjaciół w podróże do zaczarowanej krainy dźwięków. Tutaj także widywał prześliczną wiolonczelistkę, tę samą, której kiedyś próbował wyznać miłość, ale słowa ugrzęzły mu w gardle. Tu Klara siedziała na chmurce i grała tylko dla niego. Chłopiec specjalnie dla niej skomponował utwór na szkolny popis. Publiczne wykonanie dzieła "bardzo zdolnego i bardzo początkującego kolegi" zakończyło się skandalem. Podobno jednak miłość czyni cuda... Przedstawienie teatrzyku domowego, które stopniowo staje się rodzajem psychodramy z udziałem wszystkich uczestników urodzinowego przyjęcia, wieńczy optymistyczny finał. Nauczony doświadczeniem z własnego dzieciństwa tata Gedeon ofiarowuje synkowi Gedeonowi prezent, który pozwoli mu cieszyć się muzyką. Nie zmusza siedmiolatka do wstąpienia na drogę kariery artystycznej, jest gotów uszanować życiowe wybory syna. Rzeczywiście, miłość czyni cuda. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj