WYBÓR

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1999
• Premiera:
  1999. 10. 04
• Barwny, 70 min

Marta i Jakub Poganowie mieszkają w dużym, pięknym domu, jeżdżą luksusowymi samochodami, "pieniędzy mają więcej niż wydają". Ona jest dziennikarką, on sławnym psychologiem, autorem poczytnych książek i autorytetem moralnym. Pozornie wiodą harmonijne, syte, szczęśliwe życie. Pozornie. W rzeczywistości bowiem egzystują nie tyle razem, co obok siebie. Jakub traktuje żonę z wyższością, w obecności osób trzecich robi pogardliwe uwagi na temat jej pracy. Jedynego syna Szymona uważa za nieudacznika, pogrążającego się bez sensu w alkoholu i narkotykach. Wysiłki Marty, by ratować rozpadającą się nieuchronnie rodzinę, niewiele dają. Nic zresztą dziwnego. Większość czasu spędza w domu sama. Pewnego wieczora, wróciwszy ze spaceru z psem, zastaje w kuchni Jakuba, głęboko czymś wstrząśniętego. Urywanym głosem mąż mówi, że zabił dziecko. Małą rumuńską dziewczynkę, która wpadła pod koła jego samochodu, kiedy przekładał kasetę na drugą stronę. Co gorsza, zanim siadł za kierownicę, trochę wypił. Prawdopodobnie pod wpływem szoku, schował ofiarę do bagażnika. Małżonkowie, przerywając sobie wzajemnie, gorączkowo próbują znaleźć jakieś wyjście z kryzysowej sytuacji. Padają rozmaite propozycje. Jakub jest zbyt roztrzęsiony, by trzeźwo myśleć. Inicjatywę przejmuje więc Marta.
"Wybór" to dramaturgiczny debiut Jacka Włoska. Jak na psychologa z zawodu przystało, autor z dużą przenikliwością ukazuje zachowanie ludzi poddanych ciężkiej życiowej próbie. To właśnie wtedy człowiek przekonuje się, kim naprawdę jest - tchórzem, łajdakiem, bohaterem czy męczennikiem. Musi sam radzić sobie z własną słabością. Musi podjąć decyzję, która zaważy na całym jego losie. Dla Marty i Jakuba Poganów nadszedł właśnie czas egzystencjalnego, a przede wszystkim moralnego egzaminu. Oboje muszą dokonać wyboru. On ma na szali z jednej strony karierę i nieposzlakowaną opinię, z drugiej - czyste sumienie. Jednak przed prawdziwie tragicznym dylematem stoi jego żona. Klimat etycznych rozterek, towarzyszących poczynaniom bohaterów, bolesny proces samopoznania, któremu podlegają, sprawia, że spektakl Jerzego Stuhra ogląda się z dużym zainteresowaniem. Sprzyja temu także wysokiej próby aktorstwo, zarówno reżysera, jak i Krystyny Jandy. Dzięki nim psychiczne zmagania Poganów stają się wiarygodne, bliskie, raz budzące współczucie, kiedy indziej znów zabarwione niesmakiem zrozumienie. Precyzyjna reżyseria Stuhra oraz inscenizacyjna wstrzemięźliwość pozwalają należycie wybrzmieć moralnej i psychologicznej problematyce sztuki. Wybrzmieć na tyle silnie, by po zakończeniu przedstawienia widz zadał sobie pytanie: "A kim ja naprawdę jestem?" [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj