DRAGON

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  2000
• Premiera:
  2000. 05. 08
• 79 min

Sztuka Władysława Lecha Terleckiego (1933-1999), wybitnego prozaika, dramatopisarza, scenarzysty, autora m.in. "Odpocznij po biegu", "Dwóch głów ptaka", "Spisku", "Powrotu z Carskiego Sioła", "Gwiazdy Piołun", "Czarnego romansu". W tej ostatniej powieści z 1974 r. Terlecki po raz pierwszy podjął sprawę zabójstwa aktorki Marii Wisnowskiej przez jej rosyjskiego kochanka. Powrócił do tego tematu - jak to zresztą często czynił, adaptując swą prozę dla teatru, telewizji czy radia - w dramacie pt. "Dragon". Jest to ostatni scenariusz jego pióra, opublikowany pośmiertnie w sierpniowym numerze "Dialogu" (1999). Tu znów, jak w wielu sztukach i scenariuszach Władysława Terleckiego, zdarzenia rozgrywające się w stolicy Priwislanskiego Kraju na przełomie wieków zostały przedstawione z perspektywy człowieka obcego w tym środowisku. Do Warszawy przybywa z Petersburga rosyjski Sędzia, by odtworzyć przebieg i tło tragicznych wypadków. Ten "efekt obcości" pozwolił autorowi precyzyjniej wyważyć proporcje spraw i ocen. Podobnie jak w innych utworach pisarza, w "Dragonie" fascynuje sposób ukazania ciemnych namiętności, zbrodniczych skłonności nawet pozornie normalnych natur, ekstremalnych napięć w psychice człowieka, który ponosi konsekwencje podjętych przez siebie decyzji o charakterze ostatecznym. Sytuacja jest skomplikowana. Rosyjski oficer zabił polską aktorkę, całe miasto o tym mówi, zresztą już wcześniej ich romans był głośnym skandalem. Oni zamierzają przy tej okazji skoczyć nam do gardła. Oni, Polacy - wyjaśnia gościowi z Petersburga Urzędnik od lat przebywający w Warszawie pod rosyjskim zaborem. Protokolant przekazuje Sędziemu stertę akt z komentarzem: mnie to śmierdzi. Sędzia ogląda garsonierę, w której popełniono zbrodnię, rozmawia z właścicielką mieszkania, z zabójcą, z lekarzem prowadzącym obserwację psychiatryczną sprawcy. Odwiedza koszary, interesuje się dochodzeniem w sprawie pojedynku, w którym zginął jeden z oficerów, przyjaciel oskarżonego. Być może ów pojedynek miał charakter politycznego rozrachunku, może obie sprawy coś łączy. Przesłuchanie służącej zamordowanej aktorki wprowadza nowe wątki do śledztwa. Dziewczyna twierdzi, że tylko kapitan, jeden jedyny, naprawdę kochał "panienkę", ale ona miała złe przeczucia, obawiała się, że albo sama popełni samobójstwo, bo ma już dość tego świata, albo zginie z cudzej ręki. Dyrektor teatru, emerytowany wojskowy w mundurze generała, potwierdza obsesyjny lęk Maszeńki przed śmiercią. W jego opinii, to była bardzo nieszczęśliwa kobieta, choć wielu zazdrościło jej pozycji i powodzenia. Mówiono, że tamten gbur źle ją traktował, że był to wariat i psychopata, bo któż normalny umawia się z kochaną kobietą, że oboje popełnią samobójstwo, a potem zabija ją, oszczędzając własne życie. Aktorka, przyjaciółka zmarłej, oskarża wprost korneta rosyjskich huzarów - straszył ją śmiercią, groził, że gdyby go zdradziła, nie zawaha się przed niczym. A Maria jak nikt kochała życie. Obrony oskarżonego - na jego prośbę, wbrew stanowisku rodziny - podejmuje się przedstawiciel warszawskiej palestry. Kwestia narodowości ma dla Adwokata drugorzędne znaczenie, pragnie bronić człowieka, któremu być może będzie postawiony zarzut morderstwa z premedytacją. Mecenas towarzyszy swemu klientowi podczas wizji lokalnej zarządzonej przez Sędziego, który pragnie na miejscu zbrodni zbadać nieoczekiwane aspekty prostej, jak się dotychczas wydawało, sprawy, wyjaśnić coraz bardziej niepokojące "niewidoczne związki". Prowadzący śledztwo wypytuje o najdrobniejsze szczegóły - wino w kieliszkach, opium, rewolwer, czarny zeszyt, ostatnie listy Maszeńki i jej dramatyczne zapiski, częściowo odtworzone z porwanych karteczek, o motywy i moment podjęcia tragicznej w skutkach decyzji. Chce wreszcie dojść prawdy o człowieku, którego postawi w stan oskarżenia. Z czasem wokół Sędziego Iwanowa zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Ktoś grzebie w jego rzeczach pozostawionych w hotelu. Poszukuje go tajemniczy Nieznajomy w mundurze. Na koniec o rozmowę w cztery oczy prosi oskarżony. Pyta o czarny zeszyt, który trafił do rąk Sędziego. To bardzo niebezpieczny dokument. Śmiertelnie niebezpieczny. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj