ODLUDKI I POETA

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1978
• Premiera:
  1979. 01. 29
• Barwny, 43 min

Rzadko grywana jednoaktówka Aleksandra Fredry, napisana w 1825 r. po raz pierwszy wystawiona we Lwowie w 1826 r. Autor nazwał ją w brulionie cokolwiek ironicznie "gadaniną". Opowieść o miłości dwojga młodych, która przezwycięża wszelkie przeszkody, spodobała się jednak polskim romantykom. Dostrzegli w niej bliskie sobie idee - skazany na bytowanie wśród odlutków poeta Edwin zdaje się podzielać romantyczny pogląd, że dusze kochanków są przeznaczone sobie od wieków i na wieki nierozerwalnie złączone w "jedną istność". Telewizyjna inscenizacja Andrzeja Łapickiego to już klasyczna pozycja komediowego repertuaru fredrowskiego.
Pan Kapka, właściciel gospody "Pod Francuską Szpadą", martwi się o przyszłość swojej córki Zuzi. Panience całkiem w głowie zawrócił młody, ubogi poeta, któremu zaoferował pokój w swej oberży w zamian za nauczanie córki. Młodzi kochają się szczerze, ale ojciec sprzeciwia się ich małżeństwu. Zafrasowany oberżysta zwierza się ze swych trosk gościom, zdeklarowanym odludkom. Czesław, rozczarowany do życia pesymista, pragnie szukać schronienia przed nieuniknionym złem świata choćby w sennym marzeniu. Pesymizm Astolfa graniczy z nihilizmem i mizantropią, nie może znieść wokół siebie niczyjego szczęścia i radości, chce je zatruć i unicestwić. "Wierzysz, biedny, kobietom! nie znasz co kobiety!" - tłumaczy zakochanemu Edwinowi. Natchniony poeta, któremu los gotuje szczęśliwą odmianę przynajmniej w sprawach zawodowych, z determinacją walczy o swoją miłość i o sztukę. Młodzieńczy zapał porusza serca Czesława i ojca dziewczyny. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Patrz także:

schowaj

• 1963
  ODLUDKI I POETA
  Spektakl telewizyjny / Aleksander Fredro / Jacek Szczęk