NOCE SIÓSTR BRONTE

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1999
• Premiera:
  1999. 06. 13
• Barwny, 50 min

Susanne Schneider (ur. w 1953 r. w Stuttgarcie) to jedna z ciekawszych współczesnych niemieckich pisarek, tworzących dla sceny. Chętnie para się także reżyserią, i to zarówno w teatrze, jak i radiu czy telewizji. Debiutowała w 1986 roku utworem pt. "Du nennst die Liebe ein entzuckend Treumen". Później napisała jeszcze "Fremde liebe Fremde" (nagroda Telewizji Bawarskiej), "Sarajewo Good Bye" (1993), "Die Krieger der Sehnsucht" (1995), "Edipus. Ein Fall" (1995) i "Wir Verkufer" (1996), którego prapremierę wyreżyserowała osobiście w teatrze w Karlsruhe. Pochodzące z 1992 roku i uhonorowane nagrodą im. Adolfa Grimme "Noce sióstr Bronte" należą do najbardziej znanych utworów Schneider. Bohaterkami sztuki są Charlotte, Anne i Emily Jane Bronte, żyjące w pierwszej połowie XIX wieku angielskie literatki. Zwłaszcza dwie z nich zyskały sławę i uznanie. Charlotte jeszcze za życia jako autorka "Dziwnych losów Jane Eyre", Emily Jane zaś głównie po śmierci, za sprawą gotyckiego romansu pt. "Wichrowe Wzgórza". Centralnym wydarzeniem, wokół którego ogniskuje się akcja "Nocy sióstr Bronte" jest śmierć ich brata Branwella. Fakt ten stanowi kulminacyjny punkt dramatu Wcześniej Schneider w ciągu krótkich scenek daje świetne portrety psychologiczne swoich bohaterek. Anne jest więc osobą nieco naiwną i idealistycznie nastawioną do życia, a przy tym religijną, powierzającą swe losy Bogu. Jej tajemnicą, zresztą szybko odkrytą przez pozostałe siostry, jest skryte uczucie do Williama Weightmana, jednego z miejscowych wikarych. Charlotte to pomału wchodząca w wiek dojrzały romantyczka, brzydząca się nudną, beznadziejną, prowincjonalną egzystencją. Swoje frustracje, lęki oraz bolesną pamięć po nieszczęśliwej, brukselskiej miłości stara się zagłuszyć ucieczkami w świat ułudy, którego symbolem jest Lord Byron - duchowy idol Charlotty. I wreszcie trzecia siostra, Emily Jane, najbardziej "dzika" i szalona, całe dnie spędzająca na pobliskich wrzosowiskach. Za zasłoną złośliwości i wisielczego humoru ukrywająca głębokie wewnętrzne cierpienie i chorobę ciała. Jedyną rozrywką dla wszystkich sióstr jest pisanie. Pełni ono również do pewnego stopnia funkcję terapeutyczną. Żadna z kobiet nie decyduje się na wydanie swych utworów. Wszystkie piszą w konspiracji nie tylko przed światem, lecz także przed Branwellem. Zamykają skrzętnie swe biurka w obawie, by nie zaczął w nich szperać, szukając pieniędzy na kolejne popijawy. Żyjąc w cieniu brata, skutecznie rujnującego prestiż rodziny i zdrowie, troskliwie pielęgnują swe marzenia - jedyną pociechę w marnej, nijakiej egzystencji. Przychodzi jednak dzień, w którym świat sióstr Bronte wali się w gruzy. Dramat Susanne Schneider można interpretować na wiele sposobów. Jako przenikliwe studium psychologiczne trzech niebanalnych kobiet, jako opowieść o klęsce marzeń w konfrontacji z rzeczywistością, jako rzecz o próbie przeciwstawienia się losowi za pomocą sztuki. Kluczy do duchowej krainy sióstr Bronte jest wiele. Być może dlatego, nawet po upływie 150 lat, dzieje tych trzech wrażliwych kobiet nie przestają fascynować. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Varia

pokaż