NAJWESELSZY CZŁOWIEK

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  2011
• Premiera:
  2012. 04. 30
• Barwny, 76 min

Autorski spektakl telewizyjny Łukasza Wylężałka inspirowany schyłkiem życia Kornela Makuszyńskiego (1884 - 1953), uznanego twórcy książek dla dzieci i młodzieży. Z całej twórczości pisarza emanuje pogodna afirmacja życia i fascynacja urokiem "bezgrzesznych lat" dziecięcych i młodzieńczych. Szczególna aura wykreowanego przez niego świata - idealistycznego, utopijnego, ale nasyconego liryzmem i humorem - sprawiła, że jego utwory ukochali nie tylko młodzi czytelnicy, ale także filmowcy. Powstały ekranizacje wszystkich znanych książek Makuszyńskiego: "O dwóch takich, co ukradli księżyc", "Szatan z siódmej klasy", "Awantura o Basię", "Przyjaciel wesołego diabła", "Panna z mokrą głową", "Szaleństwa panny Ewy" czy animowane "Przygody Koziołka Matołka" i inne.
Ostatnie lata życia Kornel Makuszyński spędził w Zakopanem. Właśnie tu rozgrywa się akcja spektaklu, która została osadzona między latami 1945 - 1953. Część postaci przedstawionych przez Łukasza Wylężałka ma rzeczywiste pierwowzory, ale wydarzenia są fikcyjne. Autentyczne słowa Kornela Makuszyńskiego zaczerpnięte z jego książek, felietonów, anegdot przeplatają się w spektaklu z dialogami napisanymi przez autora. Łukasz Wylężałek mówił o swoim bohaterze - "Schyłek życia Kornela Makuszyńskiego był pełen paradoksów. Hedonista, człowiek kochający uroki życia został rzucony w siermiężność okresu stalinizmu. Jego poczytne i urocze książki dla dzieci i młodzieży zostały uznane za ogłupiającą literaturę burżuazyjną, obcą ideologii nowego ustroju".
Główny wątek spektaklu koncentruje się wokół konfliktu między pisarzem a Sublokatorem, którego władze dokwaterowały do mieszkania Makuszyńskich. Bohaterowie prowadzą spór ideologiczny: Makuszyński jest wyrazicielem wartości, które zniknęły w Polsce wraz z wybuchem II wojny światowej, a ów Sublokator reprezentuje powojenny porządek i całkiem nową ideologię.
Kornel Makuszyński przeżył okupację w Warszawie. Opuścił zrujnowaną stolicę, pędzony przez Niemców dotarł do Zakopanego, gdzie osiadł na stałe wraz ze swoją drugą żoną, pieśniarką Janiną Gluzińską. Wkrótce małżonkowie dostają urzędowe pismo, że na mocy dekretu Rady Państwa o reformie rolnej i upaństwowieniu przemysłu oraz niektórych obiektów użyteczności publicznej - mieszkanie w willi Opolanka przy ulicy Tetmajera zostaje przejęte pod tymczasowy zarząd państwa. W związku z tym naczelnik wydziału mieszkaniowego postanawia dokwaterować do mieszkania zajmowanego obecnie przez małżeństwo Janinę i Kornela Makuszyńskich obywatela towarzysza Gawrońskiego. Oburzona Janina Makuszyńska próbuje interweniować u władz, argumentując, że jej mąż jest honorowym obywatelem Zakopanego, poza tym cierpi na ostatnie stadium cukrzycy i potrzebuje spokoju. Na nic jednak zdają się jej prośby i niebawem w ich mieszkaniu pojawia się ów Sublokator, w dodatku z zaawansowaną gruźlicą. Gawroński rozpoczyna znajomość z gospodarzami od ich ideologicznego uświadomienia. Karmi opowieściami o ukochanym batiuszce Stalinie i dobrych komunistach, którzy będą rozdawać rodakom wszystko za darmo. Pałace, luksusowe hotele i pensjonaty mają teraz służyć chłopom, kolejarzom, górnikom, dzieciom i młodzieży. Sublokator wprawdzie nie ma pokończonych szkół, ale za to, jak sam mówi, odznacza się wrodzoną inteligencją i kulturą. Pewnie dlatego szydzi z twórczości Kornela Makuszyńskiego, przedkładając książki radzieckich klasyków nad "wypociny" pisarza o jakiejś tam "babie z mokrą głową" czy "awanturze o głupawą Basię", albo o Koziołku Matołku, "zagrażającym" stabilizacji w powojennym świecie albo "małych złodziejaszkach, próbujących ukraść księżyc". Makuszyński powinien skończyć z literacką tandetą i napisać coś dla młodych junaków, poruszyć poważniejsze problemy ideologiczne.
Kornel Makuszyński całe życie kochał drogie alkohole, dobre jedzenie. Zdobył sławę, pieniądze, uwielbienie. Dobrowolnie wyrzekł się luksusów. Stracił wszystko i skazał się na zapomnienie, bo nie mógł wyrzec się jednego - poglądów. Kiedy wielki polski pisarz umarł latem 1953 roku, władze przeszły obok tego faktu obojętnie. Nie było nawet pieniędzy na wieniec dla zmarłego. Wszystkie fundusze poszły na żałobę po towarzyszu Stalinie. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Nagrody

schowaj

• 2012
  Sopot (Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry")-Nagroda za reżyserię
  Łukasz Wylężałek
• 2012
  Sopot (Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry")-Nagroda za zdjęcia
  Wojciech Todorow
• 2012
  Sopot (Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry")-Nagroda za scenografię
  Anna Wunderlich
• 2012
  Sopot (Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry")-Nagroda za montaż
  Beata Barciś