I. ZNACZY INNA

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  2006
• Premiera:
  2007. 10. 15
• Barwny, 58 min

Dlaczego ludzie nagle odchodzą? Popełniają samobójstwo lub tylko znikają ze swego dotychczasowego życia, chociaż było ono szczęśliwe i spełnione, i zaczynają wszystko od nowa, w innym miejscu, innym otoczeniu, czasami pod zmienionym nazwiskiem. Co każe im porzucić dom, środowisko, a przede wszystkich bliskich ? nie rozumiejących tej absurdalnej decyzji, zrozpaczonych po stracie ukochanej osoby? O takiej właśnie sytuacji opowiada debiutancka sztuka szwajcarsko-austriackiego duetu pisarskiego: Andreasa Sautera (rocznik 1974) i Bernharda Studlara (rocznik 1972), którzy razem studiowali pisarstwo sceniczne w Berlinie i tam też obecnie mieszkają. Za napisany w 2000 r. dramat "I. znaczy Inna" otrzymali w tym samym roku nagrodę im. Henryka Kleista dla Młodych Twórców. W Polsce sztuka ta miała premierę w 2003 r. Tytułowa bohaterka, Inga, zwana przez najbliższych Iną ? młoda, ładna kobieta, szczęśliwa żona Roberta, architekta wnętrz, kochana i kochająca, pewnego dnia nieoczekiwanie znika. Gdy późną nocą mąż nadal nie ma od niej żadnych wieści, zawiadamia policję. Niebawem funkcjonariusze znajdują auto Iny na polnej drodze, parę metrów dalej leżą zwęglone zwłoki. Wszystko wskazuje na samobójstwo. Trudno pojąć ten desperacki krok, jeszcze trudniej zrozumieć, dlaczego młoda, spokojna, wrażliwa kobieta wybrała tak straszny rodzaj śmierci ? samospalenie. Mąż, ojciec ? wdowiec, a także dwoje najbliższych przyjaciół ? Nina, studentka medycyny, z którą Ina przez trzy lata dzieliła mieszkanie, nim zamieszkała z Robertem, oraz Bongo ? luzacki właściciel pubu, kumpel Roberta na dobre i złe, próbują to sobie wytłumaczyć, każde na swój sposób, uporać się z żałobą, nauczyć się żyć bez I. Sami lub wspólnie, spotykając się w domu czy w pubie Bongo, analizują jej ostatnie dni, formułują przypuszczenia, snują domysły. Pocieszają się i wspierają, nie chcąc się poddać rozpaczy. Sięgają też wspomnieniami do czasów dawniejszych ? ojciec do lat dzieciństwa i wczesnej młodości córki, Robert, Nina i Bongo ? do okresu, kiedy dopiero poznali Inę, do okresu wspólnych wypraw, rozmów, zabaw. W retrospektywnych przebłyskach tamtego feralnego dnia pojawia się też sama Ina. Z jej słów i gestów powoli odtwarzamy jej ostatnie chwile. Właśnie wtedy dopadł ją gwałtowny przypływ melancholii: zdała sobie sprawę, że już nigdy nie będzie kochać Roberta tak mocno jak teraz, że to jest szczyt szczęścia, jakie mogła osiągnąć. Więc może lepiej nie czekać, aż wszystko zacznie się psuć? A później coś dziwnego nagle przykuło jej uwagę, zatrzymała się przy drodze. A jeszcze później? W spektaklu przeszłość przeplata się z teraźniejszością, rzeczywistość z wyobrażeniami, tragedia z groteską, wzniosłość z banałem. Nie dowiemy się do końca, co naprawdę się stało z Iną. Czy to było samobójstwo? Nieszczęśliwy wypadek? A może tylko ucieczka? Jej bliscy byli na jej pogrzebie, ale nadal próbują żyć tak, jakby tylko wyjechała na dłużej. Może na bardzo długo. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Varia

pokaż