NASZE MIASTO

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1969
• Premiera:
  1969. 12. 08
• Czarno-biały, 108 min

Wyrafinowana w swej prostocie sztuka o powszednim życiu przeciętnych ludzi, o przemijaniu, ale i powtarzalności egzystencji, zaskakiwała ówczesnych widzów lapidarnością gestu i słowa, łatwością przenoszenia się w czasie i przestrzeni na scenie. Prosta i naiwna z pozoru, wzruszająca opowieść rozpoczyna się w 1901 roku. Pierwszy akt sztuki przedstawia dzień powszedni dwóch sąsiadujących ze sobą rodzin - rozmowy małżonków, pogodne gderanie matek i targowanie się dzieci o kieszonkowe czy sukienki, pogwarki sąsiadek na ławeczce, atrakcje towarzyskie w rodzaju prób chóru kościelnego i ploteczek, pierwsze fascynacje chłopca i dziewczyny. Akt drugi nosi tytuł "Miłość i małżeństwo". Jest rok 1904, ponad tysiąc razy słońce wzeszło i zaszło, niegdysiejsze dzieci szykują się do ślubu. Pani Gibbs zamartwia się, że nie dopatrzony przez młodą żonę George zaziębi się na śmierć, pani Webb pilnuje, aby chłopak nie zobaczył panny młodej wcześniej niż w kościele, jak każe stary przesąd. Narrator przywołuje jeszcze pełne uroku sceny z przeszłości, by pokazać, jak zawiązał się ten związek, jak przyjęli wiadomość rodzice. A potem jest już tylko przerażenie chłopca i dziewczyny, że za chwilę mają stać się mężczyzną i kobietą, wzruszenie młodych, łzy matek i gości. Akt ostatni rozgrywa się latem 1913 roku. W strugach deszczu na uroczym, jak zapewnia Narratorr, cmentarzyku w Grover's Corners spotykają się starzy znajomi z miasteczka, którzy już tutaj leżą, i ci, którzy odprowadzają tu zmarłą w połogu Emilkę Gibbs z domu Webb. Emilka czuje się jeszcze trochę dziwnie w nowym dla niej świecie, ale już ze zdziwieniem patrzy na ludzi żyjących, którzy są jak ślepcy, nic nie widzą, niczego nie rozumieją. Chce choć na chwilę wrócić na swoją farmę, zobaczyć męża i pierworodnego synka. Chociaż wszyscy zmarli jej to odradzają, postanawia przeżyć jeszcze raz któryś dzień swoich urodzin w domu rodziców. reżyser przestrzega, że będzie to bardzo trudna próba, bo jednocześnie będzie oglądała siebie w trakcie tych przeżyć i będzie widziała rzeczy, których nie dostrzegają żyjący.

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Nagrody

schowaj

• 1970
  Złoty Ekran (przyznawany przez pismo "Ekran")
  Ryszarda Hanin

Patrz także:

schowaj

• 1997
  NASZE MIASTO
  Spektakl telewizyjny / Thornton Wilder / Maria Zmarz-Koczanowicz