FEBE, WRÓĆ

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  2005
• Premiera:
  2005. 12. 11
• Barwny, 58 min

"Po co tak jest, że najlepszy to pies" - dziwiła się w wierszu sprzed lat Agnieszka Osiecka. To pytanie bywa aktualne do dziś, niezależnie od czasu i miejsca... - Jaki dzień? Dobry? - Wszystko się wali! - A konkretnie? - Łazienka! Nie ma gdzie trzymać czystych ręczników! Chcę mieć półeczkę! Gdzieś jakąś półeczkę!
Łazience niczego nie brakuje. Zaprojektowali ją i wykonali, zgodnie z zatwierdzonym przez domowników projektem, wytrawni i odpowiednio drodzy dekoratorzy. Wystrój całego domu także jest bez zrzutu, zgodny z najnowszymi nurtami aranżacji wnętrz. Równie pociągający, jak wytworna para mieszkańców: młoda, piękna, wykształcona, zamożna, trendy ubrana i uczesana, przemawiająca językiem konkretnym, właściwym dla swej pozycji zawodowej i towarzyskiej. Przybierająca rytualne pozy i odpowiednie do sytuacji miny, wykonująca eleganckie gesty, śląca sobie tyleż gładkie, co puste uśmiechy.
Oboje mówią sporo, ale słuchają niewiele. Chyba nie mają na to dość czasu. Są zbyt zajęci własnymi sprawami, budowaniem osobistej kariery, "realizowaniem - jak mówi jedno z nich - swoich możliwości". Choć żyją razem pod jednym dachem, a niekiedy nawet współżyją ze sobą - gdy znajdą wolną chwilę i uzgodnią: tutaj, czy na górze? - nie mają wspólnych tęsknot i marzeń.
Tę emocjonalną pustkę wypełni pewnego dnia tytułowa Febe, suka przyjaciółki pani domu. Czworonóg trafia pod dach Helen i Frazera tylko na tydzień, nie bez oporów mężczyzny wyraźnie zaniepokojonego nagłym i nieoczekiwanym dysonansem w uporządkowanej codzienności. Ale już wkrótce zapatrzeni w siebie bohaterowie zaczynają patrzeć dalej własnego, modnie wymodelowanego nosa. Zaczynają, zgodnie z egotyczną naturą, od ostrej rywalizacji o psie względy, od licytowania się czasem i dystansem spacerów z nowym ulubieńcem. Potem, zupełnie nieoczekiwanie, doznają iluminacji: wychodzić z Febe można razem. We dwoje - nie licząc suki - można mile spędzać czas! A na dodatek - sprawiać zwierzęciu radość! Czy pies zdoła odmienić pochłoniętych tylko swoimi sprawami egoistów, czy uświadomi im nieuświadomioną dotąd potrzebę serdecznego kontaktu z bliskimi, czy potrafi ich uczłowieczyć?
Autorem sztuki jest Michael Gow, wielokrotnie nagradzany australijski dramaturg, od 1999 roku dyrektor artystyczny teatru w Queensland. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj