PADNIJ

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  2005
• Premiera:
  2005. 11. 06
• Barwny, 79 min
  
  Okres zdjęciowy 16-22 sierpnia 2005.
  Wnętrza: Sopot.
  Lokacje: Sopot, Chałupy.

Dramat "Padnij" był pierwszą realizacją projektu Szybki Teatr Miejski Teatru Wybrzeże. Zrealizowany został eksperymentalną metodą verbatim. Złożyły się na niego spektakle grane w prywatnych mieszkaniach, powstałe na podstawie materiałów reportażowych w sposób jak najbardziej wierny oddających rzeczywistość. "Padnij" grane było najdłużej i zostało bardzo dobrze odebrane przez publiczność.
Jest to kameralna opowieść o trzech kobietach, żonach polskich żołnierzy. Pracę nad scenariuszem twórcy zaczęli od wizyty w wojskowym garnizonie, gdzie przeprowadzili serię rozmów z małżonkami wojskowych, którzy wyjechali w ramach misji stabilizacyjnej do Iraku. Sztuka miała swoją premierę w Gdańsku w lutym 2004 roku. Dla Teatru Telewizji spektakl ten wyreżyserował Maciej Pieprzyca. Wersja telewizyjna różni się od teatralnej długością, doszły nowe sceny i drugoplanowe postaci.
Zosia, Marzena i Joanna zwana Majorową to trzy żony polskich żołnierzy. Mężowie dwóch z nich stacjonują w Iraku, Marzena chętnie swojego męża by tam wysłała, ale Paweł po powrocie z Kosowa milczy, "tylko siedzi na dachu i tłucze gwóźdź po gwoździu". Te trzy kobiety spotykają się w sytuacji bolesnej. Właśnie ma odbyć się pogrzeb teściowej Zosi, matki Mirka. W mieszkaniu Głoskowskich odbywa się więc "babska nasiadówka". Nie pogrzeb jest tu jednak najważniejszy. Najważniejsze jest oczekiwanie na przyjazd Mirka. Niemożliwe przecież, żeby nie dostał przepustki na pogrzeb własnej matki. Czeka na niego żona, od siódmej rano syn stoi na ulicy i wypatruje ojca. Bardzo ciekawa wizyty Mirka jest także bliższa i dalsza rodzina zgromadzona na stypie. Z codziennych, wydawałoby się, banalnych rozmów prowadzonych przy stole i na osobności wyłania się prawdziwy obraz życia rodzin żołnierzy służących poza granicami kraju, pękają bariery dotychczasowej nieprzystępności i przybieranych póz, ujawniają się prawdziwe uczucia i prawdziwe konflikty.

"Padnij" to dramat sinusoidalnie zmiennych nastrojów i emocji. Od ciszy przechodzi do krzyku i znów do ciszy. Nic nie jest takie, na jakie wygląda. Spektakl zadaje trudne pytania, ale nie udziela na nie żadnych bezpośrednich odpowiedzi. Wiadomo jedno: wojna zmienia ludzi. Ani Zbyszek - mąż Joanny, ani Paweł - mąż Marzeny, ani nawet Mirek - mąż Zosi nie są już tacy, jacy byli. Powoli odsłania się prawda o życiu rodzinnym bohaterek. Ujawnia się obojętność, niemożność porozumienia, wreszcie przemoc fizyczna. Ciało Joanny pełne jest blizn - Zbyszek bił ją bez litości, a nawet gasił na jej rękach papierosy. A przecież kiedyś był inny... Paweł po powrocie z Kosowa nie nadaje się do życia - rodzina nie jest w stanie nawiązać z nim kontaktu. A przecież kiedyś był inny... Nawet życie Zosi i Mirka, idealizowane przez żonę, niezupełnie jest takie, jak ona je przedstawia. Wkradła się w nie niepotrzebna szorstkość słów. A przecież kiedyś było inaczej... Te dwa światy - męski i kobiecy - z coraz większym trudem łączą się w coś, co kiedyś nazywało się "rodziną". W naturalny sposób pojawia się pytanie o winę: Kto jest winien temu, że mężowie znęcają się nad swoimi żonami, kto jest winien temu, że żony nienawidzą swoich mężów, kto wreszcie odpowiada za to, że nić łącząca rodziny jest coraz cieńsza? Zosia tą odpowiedzialnością obarcza siebie, a z takim poczuciem winy trudno jest żyć. Najgorsze jest jednak dopiero przed nią, bo kiedy do jej drzwi zadzwoni dzwonek, nie będzie za nimi Mirka, lecz posłaniec z zawiadomieniem o jego śmierci... [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Nagrody

schowaj

• 2006
  Sopot (Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry")-Nagroda aktorska
  Dorota Kolak