REMONT

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1986
• Premiera:
  1987. 01. 12
• Barwny, 72 min

Współczesna polska komedia z lat 80., napisana przez znanych reżyserów filmowch, braci Kondratiuków. Pod wątkiem obyczajowo-romansowym ukryta jest głębsza zaduma nad ludzką egzystencją i nad konwencjami, w które uwikłany jest człowiek: konwencjami środowiska, obyczaju, języka, sposobu bycia. Pan Janek, mistrz w swoim malarskim fachu, usposobiony jest dzisiaj i filozoficznie, i figlarnie. Do mieszkania, które wespół z pomocnikiem remontuje, chce zaprosić znajomy "piękny świat damski". Pan Stasio się martwi - zaliczkę dostali, konkretnie, robota musi być wykonana, a tu szef zaprasza osoby, toż prokurator może tu wkroczyć, nie wiadomo zresztą, czy te panie są na poziomie. Nagle ktoś przekręca klucz w zamku. Pani Krystyna, "kierowniczka nad kierowniczkami", chce osobiście sprawdzić, czy kolor dobrze stoi. Niezadowolona z tempa prac uprzedza malarzy, że "ten remont napawa ją głęboką rezerwą". Towarzyszący jej narzeczony nie może się zdecydować, jakie kolory wybrać do swego pokoju - żółty na ściany, fiolet na sufit, czy może sufit jak niebo, a ściany łąka, bez szlaczka... Pan Zdzisławek i Pan Janek błyskawicznie znajdują wspólny język. Gdy zostają sami, narzeczony wyznaje, na czym polega sedno sprawy - ponieważ nie jest zupełnie zdecydowany, chciałby zainspirować malarza do działań niezbyt pospiesznych. Kolejne toasty za remont i za narzeczonych rozwiązują biesiadnikom języki. Pani Krystyna rozkleja się na dobre, choć wciąż pamięta o dobrych obyczajach i terakocie. Harowała przez całe życie, a teraz ma wyjść za pana, którego kocha, artystę w dodatku, więc chce żyć intensywnie, bawić się, zapraszać przyjaciół Zdzisławka. Tyle lat czekała na takiego męża, toteż wesele chce mieć huczne, może bankiet w pałacu albo ślub w innym mieście, może w ambasadzie w Czechosłowacji, dokąd narzeczony ma wyjechać na plan filmowy. Pan Staś ma oczka mocno zamglone, więc tylko powtarza: litr na łeb. Pan Janek martwi się, co będzie, gdy oblubieńcowi pęknie żyłka. Zdzisławek filozofuje - przydatność artysty w społeczeństwie ciągle maleje, artysta powinien być sam, każdy facet powinien być autentycznie wolny, stabilizacja podcina mu skrzydła. Na koniec wyznaje, że nienawidzi spać z kobietą, jest mu duszno... Obiecuje zwrócić co do grosza wydatki poniesione przez panią Krystynę akonto wspólnego życia. Gwałtowna, nieoczekiwana awantura pomiędzy narzeczonymi ujawnia też inne, skrywane kompleksy i urazy 44-letniego mężczyzny i o 3 lata starszej kobiety. Przerażony rozwojem wydarzeń Pan Janek cierpliwie wysłuchuje kabotyńsko-pijackich wynurzeń swego nowego przyjaciela, po czym gorąco namawia artystę, by powrócił na oblubienicy łono, zwłaszcza jeśli to ona płacze pod drzwiami. Kobieta ugodzona w serce i kieszeń zmienia się w bestię, a dla złudnego poczucia wolności nie warto igrać z losem. [TVP]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj