PAN DWADRZEWKO

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  2004
• Premiera:
  2004. 06. 06
• Barwny, 55 min

Malcowi niełatwo a bez pomocy bliskich niemal niemożliwe zracjonalizować owe odczucia, pogodzić się z nieodwracalnością czasu i nieuchronnością przemijania. Nie sposób wrócić do przeszłości. Ale przeszłość może powrócić do nas...
Taki przypadek wydarzył się przed parudziesięciu laty ojcu chłopca. Wraz z rodzicami, starszą siostrą i dziadkami wprowadził się do nowego, przestronnego mieszkania. Familijne życie płynęło miło i spokojnie aż do chwili, gdy w lokalu pojawił się nagle nieznajomy mężczyzna. Nieznajomy tylko przez chwilę, bowiem bezzwłocznie i szarmancko się przedstawił jako Dwadrzewko, przyjaciel domu. Nieco skonsternowana, lecz ujęta uprzejmością przybysza rodzina powitała go w swoich progach. Nie minęło jednak wiele dni, jak progi okazały się niezupełnie swoje. Stanęli w nich kolejni nieproszeni goście, w tym dama w bieli, starsza pani w czerni, oraz, ku uciesze dziadka, dziewczyna bez jakiegokolwiek przyodziewku. Najazd duchów byłych mieszkańców domu bo w astralną naturę przybyszów nikt już nie wątpił nadal trwał, budząc raczej zaciekawienie i sympatię, niż złość, czy strach. Ten miał dopiero nadejść.
Ojcowska opowieść o tajemniczych wydarzeniach zapamiętanych z dzieciństwa, choć tajemnicza, niepokojąca, a nawet przerażająca, pomoże chłopcu otrząsnąć się z doświadczanej na pogrzebie traumy, oswoić się z lękiem przed samotnością i przemijaniem. Straszne bywa umieranie, nie śmierć, która nawet po tamtej, niepojętej stronie bytu pozwoliła panu Dwadrzewko zachować spokój i życzliwość wobec wciąż żywych bliźnich. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj