FERDYDURKE
- Spektakl telewizyjny
- Rok produkcji:1985
- Premiera:1986. 03. 24
- Barwny, 127 min
Adaptacja głośnej powieści Witolda Gombrowicza dla potrzeb
małego ekranu była prapremierą telewizyjną tej niezwykłej książki. "To
zdumiewające, jak fabuła, wcale nie tak znów bogata w dialogi, okazała
się nośna dramaturgicznie, zdarzeniowo; jak narracja dała się
przekształcić w akcję" - podkreślał recenzent po premierze spektaklu
Macieja Wojtyszki.
Pierwsza i - być może - najważniejsza w dorobku pisarza powieść
ukazała się w 1937 r. Autor znany był już z wydanego wcześniej tomu
opowiadań "Pamiętniki z okresu dojrzewania" (1933); przed wojną
opublikował również na łamach "Skamandra" sztukę "Iwona, księżniczka
Burgunda" (1938) i pod pseudonimem Z. Niewieski powieść sensacyjną
"Opętani" (1939). Po wojnie, już na emigracji, napisał powieści "Trans-
Atlantyk" (1953), "Pornografia" (1960), "Kosmos" (1965), dramaty:
"Ślub" (1953), "Operetka" (1966) oraz trzy tomy "Dziennika" (1957-66).
Pisarstwo Gombrowicza koncentruje się wokół zagadnienia Formy
jako klucza do rzeczywistości i zarazem właściwego bytu sztuki.
Interesowały go przede wszystkim formy spaczone, jak niedojrzałość czy
brzydota, konwenanse krępujące jednostkę, zastane schematy obyczajowo-
społeczne.
Już na początku "Ferdydurke" autor ujawnia swój zamysł - "I
wtedy straszne ogarnęło mnie wzburzenie. Ach, stworzyć formę własną!
Niech kształt mój rodzi się ze mnie, niech nie będzie zrobiony mi!"
Józio, narrator i jednocześnie bohater tej powiastki trzydziestolatek uznawany za sztubaka, przebrany w szkolny mundurek,
toczy pojedynek w kilku rundach ze światem i ludźmi - przeciw
infantylizacji, czyli upupieniu; przeciwko narzucanym jemu i innym
rolom, czyli gębie. Próbuje porachować się z idiotyzmem dydaktycznym
szkoły, która wymusza na uczniach odkrycia w rodzaju "Słowacki
wielkim poetą był". Rozprawia się z mieszczaństwem, które pod
płaszczykiem nowoczesności i swobody obyczajowej kryje czystej krwi
filistra. Z drapieżnym szyderstwem odnosi się zarówno do
anachronicznego dworu szlacheckiego, jak też prymitywnego chłopstwa
i idei bratania się z parobkami", której wyznawcą jest jego szkolny
kolega Miętus. Jednak wszystkie "pojedynki na miny" i kolejne rundy
walk: Józio kontra reszta świata - kończą się wielką "kupą", bijatyką,
ogólnym kłębowiskiem ciał. Od "gęby", uzależnienia od schematów
pseudokultury, tradycjonalizmu, od "ciotek kulturalnych" wywierających
psychiczny gwałt na swym otoczeniu - nie można po prostu uciec.
Groteskowy dystans wobec świata i psychologiczny rozdźwięk
pomiędzy dorosłością a niedojrzałością bohatera gwałtem przebranego za
uczniaka - są źródłem specyficznego komizmu tej powieści, a także
adaptacji telewizyjnej, która jest dziełem małżonków Wojtyszków. "Prócz
filozofii związków i zależności międzyludzkich, fascynuje w tym
spektaklu witalność językowa. "Niesamowita jest ta polszczyzna, jej
precyzja, nonszalancja, liryzm i humor" - pisano po premierze,
podkreślając zasługi reżysera i kunszt aktorski "więcej niż świetnej
obsady". [PAT]
Ekipa
pełna
|
skrócona
|
schowaj
- Reżyseria
- Asystent reżysera
- Reżyseria telewizyjna
- Adaptacja
- Reżyseria światła
- Operator kamery
- Scenografia
- Asystent scenografa
- Kostiumy
- Muzyka
- Dźwięk
- Montaż elektroniczny
- Charakteryzacja
- Redakcja
- Kierownictwo produkcji
- Współpraca produkcyjna
- Produkcja
- Obsada aktorskaJa-Józio-BohaterCiotkaCiotkaT.PimkoDyrektor PiórkowskiBladaczkaMiętusSyfonGałkiewiczWałkiewiczHopekMyzdralKopyrdaPyzoPensjonarka ZutaMłodziakowaMłodziakCiociaWuj KonstantyZygmuntZosiaParobek WalekSłużąca MarcysiaLokaj FranciszekChłopChłopkaSłużąca Młodziaków
Pierwowzoryschowaj
Pierwowzór | |
FERDYDURKE | |
Powieść | |
Autor | Witold Gombrowicz |
Nagrodyschowaj
- 1987Złoty Ekran (przyznawany przez pismo "Ekran")
za reżyserię spektaklu; w kategorii: Widowisko artystyczne; za rok 1986 - 1987Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji
Patrz także:schowaj
- 1991Film fabularny / Jerzy Skolimowski
- 2008Spektakl telewizyjny / Witold Gombrowicz / Wojciech Mazurkiewicz
- 2022Spektakl telewizyjny / Witold Gombrowicz / Alina Moś-Kerger