JUŻ PRAWIE NIC

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1991
• Premiera:
  1991. 06. 27

Już prawie nic... Jeszcze tylko kilka ostatnich godzin zawieszonych w dziwnym i tajemniczym pomiędzy. Jakoś trzeba je przetrwać. Załatwić ostatnie rachunki ze światem i własnym sumieniem. Wszystko, co niedawno stanowiło istotę życia, straciło znaczenie - słowa, pieniądze, osiemnaście doktoratów honoris causa - stało się nieistotne, niepotrzebne. Z głębokich zakamarków pamięci, skrzętnie dotąd ukrywane, wyłaniają się obrazy drażniące, wstydliwe i bolesne. Kaleki syn oddany w dzieciństwie do zamkniętego zakładu opiekuńczego, zmarła z tęsknoty za niespełnionym macierzyństwem żona. Herman Eisberger jest przygotowany na spotkanie śmierci. Wielokrotnie studiował rozdział o śmierci Bacha z wielkiej monografii Arnolda Schweitzera i opowiadanie Lwa Tołstoja "Śmierć Iwana Illicza". Duże partie tekstu zna na pamięć. Wydaje mu się, że wszystko powinno przebiegać podobnie... Umieranie, jako niepowtarzalny egzystencjalny eksperyment zawsze fascynowało pisarzy. Po części z powodu nieuchronności, po części z powodu mrocznej tajemniczości tego, co będzie dalej. Broch, Tołstoj, Mann opisywali śmierci fikcyjne i prawdziwe, analizując każdy szczegół, każdy znak, wypowiedziane słowo, grymas ust. Śmierć stała się dla nich ostatnim dokonaniem twórczym wieńczącym życie artysty. Podobną próbę podjął w jednym ze swoich ostatnich utworów Jerzy Andrzejewski. Nie pisał "Już prawie nic" z myślą o teatrze, nawet ostrzegał przed trudnościami z przeniesieniem tej powieści na scenę. Premiera, przygotowana w 1983 roku w gdańskim Teatrze Wybrzeże przez Krzysztofa Babickiego, wbrew obawom okazała się jednak sukcesem. Przedstawienie prezentowane w Studiu Teatralnym Dwójki jest telewizyjną wersją tamtego spektaklu, z nieco zmienioną obsadą i niektórymi fragmentami sfilmowanymi w plenerze. W programie teatralnym Małgorzata Czermińska zachęca widzów: "Starajmy się zobaczyć więcej - to czego pisarz nie zdołał pokazać ani nawet powiedzieć teatrowi. Także to, co pokazał mimo woli, z czym się zdradził. I to, czego nie zdołał w pełni nazwać, choć próbował dotknąć słowem: całe życie. Całą śmierć. Prawie wszystko". [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj