NAJZWYKLEJSZY CUD

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1992
• 81 min

"Dzieła prawości wojującej" - tak nazwał utwory Szwarca jego tłumacz Jerzy Pomianowski. Rosyjski autor, żyjący w latach 1896 - 1958, specjalizował się bowiem w pisaniu "baśni dla dorosłych", w których dobro zwycięża zawsze, lecz nie zawsze łatwo. Jako wielki admirator Hansa Christiana Andersena Szwarc posiadł sztukę kreacji bajkowego świata, dającego się aktualizować w każdym czasie. Potrafił przy pomocy baśniowego kostiumu ukazywać problemy daleko wykraczające poza obszar doznań dziecka. Jeden z krytyków tak pisał o jego dramatach: "W poetyckich baśniach Szwarca brak - tak skądinąd typowych dla tego gatunku literackiego - "cukierkowatości". Dominują tu raczej elementy przekory i ironii, dowcipu i groteski. Ujęta w kształt baśni metafora jest u niego zawsze podbudowana głęboko realistycznym spojrzeniem na psychikę człowieka i stosunki międzyludzkie".
"Najzwyklejszy cud" to - oprócz "Smoka", "Nagiego króla" i "Człowieka i cienia" - jedna z bardziej znanych sztuk Szwarca. Opowiada ona historię wielkiej i czystej miłości, zdolnej przezwyciężyć wszelkie przeszkody. Głównym bohaterem dramatu jest niedźwiedź przez psotnego czarownika przemieniony w człowieka. Ostrzeżony przez maga, by unikał królewny, gdyż miłość grozi mu ponowną przemianą w dziką bestię, nie jest w stanie posłuchać tej rady. Przyczynia się do tego sam czarodziej, aranżując pierwsze spotkanie młodych. Człowiek - niedźwiedź, rzecz jasna, zakochuje się z wzajemnością w królewnie. I wtedy zaczynają się kłopoty... [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj