PORTRET DORIANA GRAYA

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1993
• Premiera:
  1994. 04. 18
• Barwny, 94 min

Londyn, schyłek dziewiętnastego wieku. W salonach artystyczno- intelektualnych króluje dekadencja, wyrafinowany nihilizm i kult sztuki dla sztuki. Dorian Gray - młodzieniec zniewalającej urody staje się przedmiotem rywalizacji Lorda Henryka Wottona i malarza Bazylego Hallwarda. Pierwszy to obdarzony rzadką inteligencją mistrz paradoksu, posiadacz wielkiej fortuny, wyznający cyniczną pogardę dla świata i pragnący żyć wyłącznie dla przyjemności. Drugi gloryfikuje świat, w którym piękno współgra z dobrocią, a sumienie nie jest tylko przedmiotem aforyzmów. Obydwaj kochają Doriana i zabiegają o jego towarzystwo i względy. Bazyli maluje dzięki niemu swój najlepszy obraz - portret Graya. Siła talentu i uczucia sprawiają, że dzieło nabiera nadnaturalnych właściwości. Jest nie tylko świadectwem niezwykłej urody i wdzięku Doriana. Staje się również wizerunkiem jego duszy i ciała. Uwalnia go tym samym od męki starzenia, zapewnia nieśmiertelność oraz moralną bezkarność. Z chwilą, gdy Gray się o tym przekonuje, radykalnie zmienia swoje życie. Młodzieńczą naiwność i czystość zastępuje wyrachowanym okrucieństwem. Krakowska realizacja powieści Wilde,a nie jest wyłącznie przypomnieniem współczesnemu widzowi ekscytującej historii, w której bogactwo i nędza, miłość i perwersja, zbrodnia i naiwność zawsze będą budzić zainteresowanie i emocje. W salonowej sztuce ukryty jest jeszcze moralitet. Jego przesłanie, mimo upływu stu lat nie straciło aktualności. Wedle niego nie istnieje wina bez kary, a najchwalebniejszym zadaniem sztuki powinno być stanie na straży ludzkiego sumienia. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj