FUGA

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1993
• Premiera:
  1994. 01. 17
• 94 min

Podstawą scenariusza Adama Hanuszkiewicza było opowiadanie Ewy Pokas z tomu "Mężczyzna na ośle i inne opowiadania", zatytułowane tak jak spektakl telewizyjny - "Fuga". Bohaterką jest 33-letnia kobieta, samodzielna, nowoczesna, prawnik z wykształcenia. Na całym jej życiu, a także stosunku do matki i kolejnych mężów, zadecydowało wydarzenie sprzed dwudziestu lat - tragiczna śmierć ojca. Bohaterka mówi o zmarłym z bezkrytycznym uwielbieniem. Zarzuca matce, że nigdy nie umiała go kochać. Wizyta w domu rodzinnym przywołuje falę wspomnień, najczęściej bolesnych. Matka i córka - spragnione miłości i obie odrzucone - nienawidzą się wzajemnie, obrzucają oskarżeniami i inwektywami. Zerwanie po latach tamy milczenia wywołuje u obydwu reakcje nie kontrolowane, nawet drastyczne. W skomplikowany układ między dwiema kobietami zostaje wplątany mąż bohaterki, o wiele od niej starszy, podobny do ojca, wykonujący ten sam zawód. Nie przypadkiem młoda kobieta wybrała takiego partnera. Mężczyzna zachowuje jednak własny osąd sprawy, stawia racjonalne pytania. Epilog poprzedza definicja: "Fuga jest to utwór wielogłosowy, w którym każdy głos przebiega osobno, niezależnie od pozostałych, a dopiero wszystkie razem usłyszane tworzą całość". To nie tylko przypomnienie sensu pojęcia muzycznego. Nie tylko sygnał, jak zbudowany jest spektakl - złożony z kilku części opatrzonych osobnymi tytułami, inkrustowany ornamentem muzycznym. To także wykładnia intencji autorki i inscenizatora. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj