PIĘKNA PANI SEIDENMAN

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  2002
• Premiera:
  2003. 04. 14
• Barwny, 102 min

Adaptacja znanej powieści Andrzeja Szczypiorskiego "Początek". Ze wspaniałego tekstu będącego wielowarstwowym freskiem społecznym, ukazującym powikłane stosunki polsko-żydowsko-niemieckie, Janusz Kijowski bardzo trafnie wybrał kilka wątków, których osią uczynił historię niespełnionej miłości Pawełka Kryńskiego do pięknej pani Seidenman. Jest rok 1968. Z Dworca Gdańskiego w Warszawie odjeżdżają Polacy pochodzenia żydowskiego zmuszeni do opuszczenia kraju po słynnych wypadkach marcowych. Wśród wyjeżdżających jest Irma Gostomska-Seidenman. Odprowadza ją sędzia Romnicki. W oczekiwaniu na pociąg szukają odpowiedzi na pytanie, gdzie tkwi początek tego dramatycznego zdarzenia, kiedy zaczęło się to, co doprowadziło do pomarcowego exodusu polskich Żydów. Szukają we wspomnieniach. Cofają się do czasów przedwojennych, przede wszystkim jednak wspominają lata wojny, a zwłaszcza okres poprzedzający powstanie w getcie warszawskim, kiedy to wielu Żydów szukało ocalenia po tzw. aryjskiej stronie. Pawełek Kryński, młody działacz polskiego podziemia, próbuje ocalić piękną Irmę Seidenman, którą pokochał jeszcze przed wojną, mając 13 lat. Pomaga jej zmieniać mieszkania, dostarcza doskonałe dokumenty. Ukrywa też swego kolegę Henryczka, syna mecenasa Fichtelbauma, a potem jego małą siostrę. W tych zabiegach może liczyć na pomoc sędziego Romnickiego i kilku innych osób. W dramatycznych okolicznościach ujawniają się postawy Polaków wobec zagłady Żydów, ale też i postawy Żydów w obliczu zagrożenia. Szczypiorski, a za nim Kijowski, komplikują sprawę jeszcze bardziej, wprowadzając postać Niemca wychowanego w Łodzi, który "wyciąga" piękną panią Seidenman z więzienia gestapo na Szucha, dokąd zaprowadził ją żydowski denuncjator, w nadziei, że w ten sposób uratuje własne życie.
Spektakl przykuwa uwagę, zmusza do refleksji, chwilami wzrusza. Historia opowiedziana jest wartko i bardzo dobrze zagrana. Doskonały jest zwłaszcza Zbigniew Zapasiewicz w roli sędziego Romnickiego, świetna Krystyna Janda jako Irma Seidenman, a także Krzysztof Pieczyński w roli Hansia Mullera i Artur Barciś jako krawiec Kujawski. Cały zresztą zespół aktorski zasługuje na wyrazy uznania. Podobnie jak i dopracowana w szczegółach scenografia Ewy i Andrzeja Przybyłów oraz bardzo dobre zdjęcia. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Nagrody

schowaj

• 2003
  Sopot (Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry")-Nagroda za adaptację dla Teatru TV
  Janusz Kijowski
• 2003
  Sopot (Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry")-Nagroda za muzykę
  Hadrian Filip Tabęcki
• 2003
  Sopot (Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej "Dwa Teatry")-Nagroda aktorska
  Zbigniew Zapasiewicz