EDWARD II

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  2002
• Premiera:
  2003. 04. 07
• Barwny, 62 min
  
  Zdjęcia zrealizowano w kościele pokamedulskim w Lasku Bielańskim w Warszawie.

Jest rok 1307. Po śmierci ojca Edward II zasiada na tronie Anglii i natychmiast wzywa do Londynu swego wygnanego wcześniej kochanka, Gastona. Lordowie, którzy poprzysięgli, że noga młodego Francuza nie postanie w Anglii, nie kryją oburzenia. Edward jednak oświadcza, że zmusi ich do posłuszeństwa. Gaston przybywa na dwór. Król obsypuje godnościami pochodzącego z plebsu młodzieńca. Możnowładcy zawiązują spisek. Wzgardzona, poniżona królowa Isabella początkowo od zamieszek i buntów woli, by małżonek zabawiał się z kochankiem, potem jednak staje po stronie feudałów, którym udaje się zmusić Edwarda do podpisania dekretu skazującego Gastona na wygnanie. Podpisawszy dokument, król wysyła młodzieńca do Irlandii i snuje plany zemsty. Lud dworuje sobie z króla. Francuzi zajmują Normandię. Edward nie przejmuje się tym, obchodzi go przede wszystkim los faworyta i własne uczucia. Prosi Isabellę, by wstawiła się u możnowładców za jego kochankiem. Królowa ulega i lordowie wyrok banicji cofają, lecz po to, by znienawidzonego Gastona ostatecznie zgładzić. Z tej próby sił Edward wychodzi pokonany. Traci nie tylko ukochanego, lecz musi abdykować na rzecz swego syna. Z chwilą ustąpienia z tronu zostaje uwięziony, a następnie zabity. Christopher Marlowe, angielski poeta i najwybitniejszy obok Szekspira dramaturg epoki elżbietańskiej, opowiedział tę historię w scenicznym arcydziele, wystawionym po raz pierwszy w Polsce w 1964 roku. Po mistrzowsku skondensował czas, nadając akcji ogromną dynamikę i wspaniale przesycił ją wręcz kipiącymi uczuciami. Miłość i nienawiść, urażona duma i ambicje, żądza władzy i pohańbienie, szacunek i pogarda, pragnienie szczęścia i względy racji stanu splatają się w całość nieodwołalnie prowadzącą do tragedii.
Pierwsza realizacja dzieła Marlowe'a w Teatrze Telewizji odznacza się szczególnymi środkami wyrazu. Spektakl zrealizowano w surowych wnętrzach kościoła pokamedulskiego w Warszawie. Grube, chropawe mury, maleńkie okienka, kamienne posadzki i żadnych sprzętów. Pośród tych murów potężnieją głosy, kroki i łoskot toczonych po podłodze kul do gry, który podkreśla dramatyzm wydarzeń i zapowiada nieuchronność losu. Polski tekst Jerzego S. Sito brzmi świetnie. Cały zespół aktorów gra bardzo dobrze. A praca kamer w piękny sposób pokazuje wydarzenia i ich bohaterów. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj

Varia

pokaż

Nagrody

schowaj

• 2003
  Nagroda im. Stefana Treugutta
  przyznana przez polską sekcję Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych; za osiągnięcia w teatrze tv, w szczególności za spektakl...
  Maciej Prus
• 2003
  Nagroda im. Stefana Treugutta
  Artur Żmijewski