DWAJ PANOWIE Z WERONY

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1994
• Premiera:
  1995. 02. 08
• 85 min

"Szekspir jest jak świat albo życie. Każda epoka znajduje w nim to, czego szuka i co sama chce zobaczyć" - napisał Jan Kott, jeden z najwnikliwszych badaczy twórczości elżbietańskiego mistrza. Słowa te mogłyby się stać mottem inscenizacji Rolanda Rowińskiego. Adaptator i reżyser w jednej osobie zaproponował widzom współczesną transpozycję jednej z wcześniejszych (1594) sztuk Szekspira. Wykorzystał nowy, znakomity przekład poety Stanisława Barańczaka. Całość rozegrał w konwencji próby teatralnej - aktorzy przyjeżdżają do teatru swoimi samochodami, w prywatnych strojach. Stopniowo przeistaczają się w postaci dramatu, a jednocześnie wciąż pozostają sobą - ktoś drzemie w kącie, kogoś wzywa do telefonu sygnał pejdżera, przebierają się, charakteryzują, powtarzają role. Mówią tekst Szekspira tak, jakby opowiadali o sobie i swoich znajomych. Grają wzruszenia i uniesienia bohaterów, ale równocześnie wyczuwalne są relacje i napięcia pomiędzy aktorami występującymi w widowisku. Spektakl zrealizowano w naturalnych wnętrzach i plenerach, m.in. w Łazienkach, stanisławowskiej Pomarańczarni. Elżbietański dramat zyskał współczesną oprawę, także muzyczną - wraz z utworami Dworzaka, Mozarta, Rossiniego, Kalinnikowa, pojawia się muzyka orientalna skomponowana i wykonana przez zespół Mantra, a "Pieśń o Sylwii" śpiewa i gra na gitarze kompozytor Marek Sośnicki - Tammerlan.
Dwaj młodzieńcy z Werony jadą na dwór księcia Mediolanu. Walentyn ma nadzieję zyskać względy Sylwii, która droczy się z nim od dawna. Proteusz czule żegna Julię, wymieniając pierścionki. Przyrzeka jej wierność, lecz niebawem zacznie mówić o swojej miłości w czasie przeszłym. On też pragnie zdobyć Sylwię. Zdradza przyjaciela, oznajmiając Księciu, że Walentyn zamierza w nocy wykraść jego córkę, której rękę ojciec przeznaczył dla Turia. Książę skazuje młodzieńca na banicję, nieczuły na łzy i błagania Sylwii. Co więcej, prosi Proteusza, by oczernił przyjaciela w oczach ukochanej i swą niezrównaną wymową zjednał jej przychylność dla Turia. Proteusz widzi w tym znakomitą okazję, by pozyskać książęcą córkę dla siebie. Tymczasem Julia przybywa do Mediolanu w przebraniu pazia, z bólem obserwuje zabiegi swego ukochanego, ale jako sługa Proteusza pośredniczy w kontaktach między nim a piękną Sylwią. Wkrótce dziedziczka książęcej fortuny wymyka się z dworu. Odkrywszy jej ucieczkę, ojciec i Proteusz podążają za nią, wpadają w ręce zbójców, którym przewodzi Walentyn. Między dawnymi przyjaciółmi dochodzi do walki o kobietę, której obaj pożądają. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj