ACH, COMBRAY...
- Spektakl telewizyjny
- Rok produkcji:1994
- Premiera:1994. 03. 17
- Barwny, 112 min
Rzeczywiste Combray można znaleźć na mapie Francji w pobliżu Chartres. Wspomnienia Marcela Prousta, głównego bohatera spektaklu, dotyczą jednak miasteczka Illiers, gdzie pisarz często bywał w dzieciństwie, a które nazwał w swej powieści Combray. Dom i ogród są wyraźnie wzorowane na drugiej posiadłości rodzinnej w Auteuil (obecnie dzielnica Paryża) gdzie przyszedł na świat. Literackim punktem wyjścia scenariusza są fragmenty głównie pierwszego tomu, "W poszukiwaniu straconego czasu", opisujące pobyt Marcela u babki, jego liczną rodzinę, która spędzała tam wakacje, spacery, dyskusje o "Miłosierdziu" Giotta i kolorach u Vermeera, szczególny klimat francuskiej prowincji końca ubiegłego stulecia. Nieliczne fragmenty pochodzą z dalszych części cyklu powieściowego. Co najważniejsze jednak, spektakl nie stał się rodzajem bryku z Prousta. Adaptacja teatralna ogromnego fresku epickiego, burząca pierwotną kompozycję i tok narracji, okazała się zadziwiająco wierna oryginałowi. Przedstawienie o artyzmie i artyście, o procesie tworzenia dzieła - dało ekwiwalent Proustowskich problemów i literackich igraszek z formą, sztuką, pamięcią.
Teatr TV prezentuje telewizyjną wersję przedstawienia z Teatru Dramatycznego w Warszawie. Spektakl wystawiony w niewielkiej Sali im. Haliny Milołajskiej (premiera w kwietniu 1991), obliczonej na kilkadziesiąt miejsc, jakby z założenia był propozycją dla koneserów. Sceniczne "Combray", wysmakowane estetycznie w każdym szczególe (nawet muzykę wykonywał "na żywo" kwartet smyczkowy), poetyckie i piękne w swym wyrazie plastycznym, odwoływało się przede wszystkim do wyobraźni widzów. Na małym ekranie ze szczególną intensywnością "grają" wszystkie elementy spektaklu - barwne plamy światła, białe suknie dam, staroświeckie sprzęty i drobiazgi, białe karty rękopisu, które Marcel przerzuca w scenie początkowej i rozkłada w magiczny sposób w finale.
Telewizyjne "Ach, Combray" było ostatnim spektaklem Teatru TV, w którym zagrała Ryszarda Hanin. Stworzyła niezykłą postać ciotki Leonii, egzystującej na granicy snu i śmierci. [PAT]
Ekipa
pełna
|
skrócona
|
schowaj
- Reżyseria
- Asystent reżysera
- Reżyseria telewizyjna
- AdaptacjaRobert de Quelen
- Operator kamery
- Oświetlenie
- Scenografia
- Asystent scenografa
- Muzyka
- Dźwięk
- Montaż
- Charakteryzacja
- Obsługa wozu transmisyjnego
- Redakcja
- Kierownictwo produkcji
- Produkcja
- Obsada aktorskaMarcelFranciszkaCiocia LeoniaMatkaOjciecBabkaDziadekSwannCiotka FloraCiotka CelinaCiotkaEulaliaProboszcz"Miłosierdzie" GiottaGondolier
Pierwowzoryschowaj
Pierwowzór | |
W POSZUKIWANIU STRACONEGO CZASU | |
Autor | Marcel Proust |
Przekład | Tadeusz Żeleński (Boy) |
Przekład | Julian Rogoziński |
Przekład | Maciej Żurowski |