OLBRZYM

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1995
• 45 min

Spektakl zrealizowany przez Towarzystowo Wierszalin i Ogólopolski Ośrodek Sztuki dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu. Premiera "Olbrzyma" była najbardziej oczekiwanym wydarzeniem poznańskich spotkań Sceny Eksperymentu, Prezentacji i Krytyki w 1994 r., widowisko zostało przyjęte entuzjastycznie przez młodą i dorosłą widownię. Współczesna baśń francuskiego dramaturga jest żarliwym protestem przeciwko ludzkiej skłonności do ulegania pozorom i stereotypom, przeciw schematom narzucanym przez kulturę i wychowanie. Wedle utartych pojęć, to co ładne jest także dobre, brzydkie zaś musi być złe i obrzydliwe.
"Olbrzym" Dorina też budzi strach. "Przejdźmy się do lasu, póki nie ma Olbrzyma, gdyby tu wpadł, to by nas zjadł" - powtarzają bohaterowie sztuki, aż słowa te zabrzmią wystarczająco groźnie i sugestywnie. Olbrzym, wiadomo, jada sierotki po kawałku i wprost uwielbia tartynki z Martynki, kotleciki z Weroniki, befsztyki z Moniki, pralinki z Paulinki... Aż przyszło dziecko - mała, niewinna dziewczynka, która nie miała mamy ani taty, więc nie miał jej kto opowiedzieć, jaka to straszna i niebezpieczna bestia. Olbrzym przypominał jej zmarłego ojca, był tak samo duży i silny. Grzecznie go pozdrowiła, a on odpowiedział jej uprzejmie, bo też był dobrze wychowany, a potem połknął dziewczynkę, delikatnie, żeby nie zrobić jej krzywdy. W jego brzuchu odkryła świat ciepły i miły, cała i zdrowa zamieszkała w jego wnętrzu jak w czarodziejskiej grocie albo wielkim pałacu. Teraz do krucjaty przeciwko Olbrzymowi ludzie wzywają najsympatyczniejsze baśniowe postaci, łącznie z Czerwonym Kapturkiem, awansowanym do rangi kaprala. Uczestniczą w niej również najwybitniejsi bajkopisarze, Andersen i bracia Grimm, "pułkownik" Perrault i nawet wnikliwy badacz baśni Bettelheim. Wszystkich Philippe Dorin w przewrotny sposób oskarża o szerzenie nietolerancji i lęku przed nieznanym, uleganie schematom, powierzchowność sądów i uczuć. Groteskowy świat wykreowany przez dramatopisarza znalazł oryginalny wyraz w inscenizacji Towarzystwa Wierszalin. Kapitalny efekt dało połączenie "żywego planu" z kukiełkami - olbrzymią bryłą tytułowej postaci, maleńką drewnianą kukiełką sierotki, rekwizytami jakby wyjętymi z "teatru papierowego". [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj