ANIOŁ

• Spektakl telewizyjny
• Rok produkcji:
  1995
• Premiera:
  1996. 04. 13
• 43 min

Nie zapraszano go na salony, raczej można go było spotkać w podrzędnych knajpkach i bistrach, rozmawiającego z przygodnymi znajomymi - niezwykły dar opowiadania zjednywał mu chętnych słuchaczy. Żył skromnie, chodził w poszarpanych swetrach, często bez skarpet. Pierre Gripari (1925-90), syn emigrantów w drugim pokoleniu (ojciec był Grekiem, matka Normandką), był niesłychanie skomplikowaną osobowością. Uwielbiał matkę, nienawidził ojca, co wyznał w swojej autobiografii "Pierrot la lune". W tej książce, opublikowanej w 1963 r., po raz pierwszy przyznał się także do swego homoseksualizmu i mizoginizmu, patologicznej odrazy do kobiet. Człowiek ogromnej wiedzy, błyskotliwy erudyta, z maestrią odwoływał się w swojej twórczości do skarbnicy światowej literatury, sztuki i kultury, często adaptował popularne tematy i wątki ludowe ("Mademoiselle Scarabée", "Sadko", "Histoire russe" i in.). Pisał powieści, sztuki, poematy, eseje oraz pełne humoru bajki dla dzieci. Jego twórczość dla dorosłych nie odniosła nigdy prawdziwie wielkiego sukcesu, stosunkowo największy rozgłos zyskał wystawiony w 1962 r. "Porucznik Tenant". Najwdzięczniejszą jego publicznościa były dzieci, "Opowieści z ulicy Broca" ("Contes de la rue Broca") przetłumaczono na wiele języków, sprzedano w setkach tysięcy egzemplarzy.
Dwie jednoaktówki, które składają się na ten spektakl, mają moralizatorskie pointy i wdzięk oświeceniowych przypowiastek filozoficznych. "Osioł" w reżyserii Cezarego Nowickiego to przewrotna opowieść o mężu, który postanowił sprzedać własną żonę. Ponieważ jego zdaniem, jak na kobietę jest strasznie brzydka, zamierza sprzedać ją jako osła. Głośno zachwala swój "towar", wreszcie trafia się klient, zaintrygowany osobliwym wyglądem "zwierzęcia". Dopytuje się, dlaczego ma takie małe uszy, ludzkie nogi i ręce, a sprytny chłop na wszystko umie znaleźć odpowiedź. Dobijają targu, lecz wynegocjonowana cena mężowi wciąż wydaje się za niska. Próbuje jeszcze jednego fortelu - i koło fortuny wykonuje niekorzystny dla chciwca obrót. Bohaterem drugiej opowiastki w reżyserii Andrzeja Maja jest Anioł, który podczas niefortunnego upadku na Ziemię zgubił skrzydła. Bez skrzydeł nie może wrócić w niebiańskie przestrzenie, szuka ich wszędzie, wreszcie krótkofalówką łaczy się z centralą w raju. Wszystkowiedzący informuje pechowego funkcjonariusza nr 15700, kto znalazł zgubę, dzięki czemu Anioł dociera do małego Piotrusia. Lecz to nie on, a jego tata ma teraz skrzydła i gotów jest oddać je za wysoką nagrodę. Tata ma tupet, ułożył całą listę coraz bardziej wygórowanych żądań, na wszelki wypadek dał ją synowi, bo przecież dziecku Anioł krzywdy nie zrobi, nawet jeśli się zdenerwuje. Ostatnie życzenie wprawia Anioła w osłupienie - tata chce zostać Panem Bogiem. I jak w bajce o złotej rybce, spełnia się wszystko, nawet to, czego nikt nie przewidział. I pozostają w zadumie - Anioł, chłopiec i widzowie przed telewizorami. [PAT]

Ekipa

pełna | skrócona | schowaj

Pierwowzory

schowaj